Μήπως έτσι έχουν τα πράγματα;

Το βράδυ του Σαββάτου δολοφονείται ο Αλέξανδρος από τον αστυνομικό. (με ή χωρίς εξοστρακισμό μικρή σημασία έχει.)
Αμέσως μετά άρχισε μια αυθόρμητη διαμαρτυρία ανθρώπων όχι μόνο παιδιών ενάντια στην κρατική βία.
Με αφορμή αυτή την διαμαρτυρία, ξεκινά η είσοδος στο "σκηνικό" ομάδων αντεξουσιαστών που πάντα ψάχνουν αφορμές για να κάψουν και να εκδηλώσουν τη συσωρευμένη οργή τους.
Ακολουθεί μια διάδοση των μικρων αυτών εξεγέρσεων σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας αλλά και πόλεις της Ευρώπης μέσω ενός δικτύου πληροφόρησης (πιθανότατα του indymedia) , μέθοδος που απ' οτι φαίνεται χρησιμοποιείται για πρώτη φορά, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό και με τέτοια επιτυχία.
Τα επεισόδια κλιμακώνονται μιας κια αυτοτροφοδοτούνται, η βία γεννά βία...
Με τις ώρες που περνούν, στους ταραξίες (τι περίεργο όταν κάποιος άλλος πριν 1 χρόνο περίπου χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη κοντέψαν να τον φάνε, τώρα τη χρησιμοποιούσαν όλοι), προστίθενται αλλοδαποί και μη, που βρήκαν αφορμή για πλίατσικο, καθώς και διάφοροι άλλοι που ίσως το μεράκι τους ήταν να πετάξουν τουλάχιστον μια μολότωφ. Ίσως να βγάλαν και φωτογραφία να την κάνουν κάδρο...
Τα ΜΜΕ μεθυσμένα από τις μηντιακές δυνατότητες της κατάστασης, τροφοδοτούν κι αυτά την κατάσταση όπως μπορούν καλύτερα, δηλαδή, υπερτονίζοντας κάποια γεγονότα, αποκρυπτοντας κάποια άλλα που θα μπορούσαν να εκτονώσουν λίγο την κρίση.
Τέλος μέσα στην όλη αυτή χαώδη κατάσταση, προστέθηκαν όλα τα λάθη κυβερνητικών ή κρατικών παραγόντων, λόγω ανεπάρκειας ή λόγω κακής εκτίμησης, ή ίσως και λόγω εσκεμμένης κακής εκτίμησης.
Ταυτόχρονα σχεδόν αρχίζουν οι πολιτικές αναλύσεις για να βρεθεί η αιτία της "εξέγερσης"
Εδώ τώρα ο καθένας ήρθε κι έβαλε τον πόνο του.Άλλος να λέει ότι είναι η γεννιά των €700, άλλος οι άνεργοι, άλλος οι μετανάστες, άλλος ο αγανακτισμένος από τη δεξιά λαός, άλλος να λέει η Χρυσή αυγή (ναι ακούστηκε κι αυτό σε μια εκπομπή του Θεοδωράκη στο MEGA από μια συγγραφέα). Άλλος να λέει ότι οι νέοι φωνάζουν γιατί έχουν αβέβαιο μέλλον, άλλος γιατί είναι σίγουρο το μέλλον τους και είναι μαύρο. Άλλος γιατί τα παιδιά δεν βλέπουν τους γονείς τους, άλλος για το Βατοπέδιο, άλλος για την οικονομική κρίση, άλλος για το επίπεδο της παιδείας...
Ο καθένας ήθελε να τονίσει κάτι και το τοποθετούσε στις πλάτες των "εξεγερμένων".\
Τελος μπήκαν και τα κόματα. Άλλος υποκινούσε, άλλος έκανε πως δεν ήθελε αλλά στην ουσία παρακαλούσε να μην σταματήσουν, διοργανώνοντας συλλαλητήρια άσχετα εν μέσω επεισοδίων.
Τελικά, η "οργή" των "νέων" καταλάγιασε λίγο, τα ΜΜΕ βαρέθηκαν κι άρχισε το άλλο πλιάτσικο, το πλιάτσικο των μεγαλοδικηγόρων, των μεσημεριανάδιων, των πολιτικών.
Κι εμείς περιμένουμε να βγούμε από την κρίση. Δεν πρόκειται...