Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Τα χρυσά κουτάλια

Μιλούσα χθες με κάποιο γνωστό μου, και μου είπε κάποια στιγμή το κλασικό πλέον "...αφού τρωγαμε τόσα χρόνια με χρυσά κουτάλια, καλά να πάθουμε..."
Δεν άντεξα και τον ρώτησα:
-Έτρωγες εσύ τόσα χρόνια με χρυσά κουτάλια;
-Εσύ δεν δουλεύεις 10 με 12 ώρες τη μέρα ;
-Εσύ δεν είσαι που πάς μόνο μια εβδομάδα διακοπες το χρόνο, κι αυτό αν προλάβεις;
-Εσύ δεν πετάς τα μήλα που παράγεις γιατί η αποζημίωση είναι καλύτερη από την τιμή πώλησης
-Εσύ δεν ακούς τόσα χρόνια για νέους φόρους, αύξηση ΦΠΑ, μείωση σύνταξης, άυξήσεις τιμών;
-Γιατί στο καλό λες ότι έτρωγες με χρυσά κουτάλια;
Το ότι φάγανε κάποιοι με χρυσά κουτάλια είναι γεγονός. Σϊγουρα κάποιοι. Όμως όχι όλοι μας.
Φτάνει πια να μας φορτώνετε τις δικές σας μ...είες.
Εμείς τόσα χρόνια δουλεύουμε, δεν μπαίνουμε στο δημόσιο με ρουσφέτι δεν πουλάμε στο δημόσιο με πονηρές τιμές και μίζες και δεν αγοράζουμε εκ μέρους του δημοσίου  με την ανάλογη προμήθεια.
ΔΕν εκμεταλευόμαστε τη δύναμή μας για κερδίσουμε καταχρηστικά δικαιώματα, κατεβάζοντας διακόπτες ή λέγοντας εσκεμμένα ψέμματα στα ΜΜΕ μας.
 Αυτά εσείς τα κάνετε. Οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί και όλοι οι αργόμισθοι και τα λαμόγια του δημοσίου. Εσείς φάγατε με χρυσά κουτάλια. Εσείς που σε καιρό κρίσεων, φτιάχνετε εφημερίδες και μεγαλουργείτε πουλώντας με χαμηλό ΦΠΑ. Εσείς που παίρνετε επιδοτήσεις χωρίς λόγο και τις κάνετε αυτοκίνητα και σπίτια.
Εσείς που μπήκατε στο Δημόσιο χωρίς κανένα λόγο ή έργο παρά μόνο για να τ' αρπάξετε ή το λιγότερο για να βολευτείτε, γιατί στη ζωή σας δεν κοπιάσατε ποτέ για να κάνετε κάτι σημαντικο.
Εσείς που κυκλοφορείτε στους διαδρόμους των υπουργείων με γλάστρες και αρνιά στα χέρια.
Κι όλοι εσείς είστε πολύ γνωστοί και αν θέλει να σας βρει κανείς δεν είναι καθόλου δύσκολο. Αρκεί πραγματικά να το θέλει.
Επομένως αφήστε μας εμάς. Εμείς το μόνο που φταίμε είναι ότι δεν βρήκαμε τη δύναμη, το κουράγιο και το χρόνο για να σας πλακώσουμε στο ξύλο όταν έπρεπε.
Αφήστε μας εμάς να δίνουμε για να σωθεί η Ελλάδα και να αισθανόμαστε ότι κάνουμε κάτι καλό. Να μην αισθανόμαστε βλάκες ή οι μοναδικοί φταίχτες

Δεν υπάρχουν σχόλια: