Αυτός ο άνθρωπος που μας βάζει τώρα στο ΔΝΤ, πριν από λίγο καιρό έλεγε όχι σε οποιαδήποτε προσπάθεια πρόληψης της κατάστασης που βρισκόμαστε σήμερα.
Είναι αυτός που έλεγε όχι σε αλλαγές στο ασφαλιστικό, στην παιδεία, στα εργασιακά, στο φορολογικό, στη διοιήκηση. Είναι ίσως το μοναδικό κόμα που ως αντιπολίτευση του τόπου δεν ψήφισε θετικά ούτε σε ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης.
Και τώρα, αφου έκανε τα αδύνατα δυνατά για να φτάσουμε στο σημείο που φτασαμε, πρέπει να τα βάλει με τον ίδιο του το εαυτό. Πρέπει πρώτ' απ' όλα να πάρει τα μέτρα που αρνιόταν (δήθεν) τόσο καιρό. Πρέπει μάλιστα να ζητήσει και τη συνέναιση της αντιπολίτευσης. Πρέπει να τα βάλει με τους αρχισυνδικαλιστές του στη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που τους είχε βάλει μπροστά τόσα χρόνια ενάντια σε κάθε προσπάθεια "απεγνωσμένης πρόληψης".
Μου κάνει βέβαια και τρομερή εντύπωση η απεγνωσμένη προσπάθεια μηδενισμού του πολιτικού κόστους;:
"-Τα μέτρα αυτά είναι έξω από τη δικαιολογία μας"
"-Σ' αυτη τη κατάσταση μας έφερε η αποκλειστικά η πολιτική της ΝΔ"
Με λίγα λόγια δηκαδή, ο ΓΑΠ και το κόμα του ήρθαν από το πουθενά, βρήκαν την κατάστση όπως είναι και πριν προλαβουν να κάνουν οτιδήπτοτε, ήρθε το ΔΝΤ και του είπε:
"Το ξέρω ότι δεν σ' αρέσει αλλά θα κάνεις αυτό που σου λέω, αλλιώς..."
Κι αυτός είπε:
"Τι να κάνω, θα το κάνω με κρύα καρδιά"
Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της ειρωνίας?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου