Παιδοφιλία και προσωπικά δεδομένα

Είναι φορές που ένα έγκλημα είναι τόσο προκλητικά απεχθές, που με βγάζει από τα ρούχα μου, αγανακτώ, νευριάζω. Λέω μέσα μου ότι καλά θα ήταν να υπήρχε η θανατική ποινή. Θέλω να μάθω ποιος είναι, επειδή.... κι εκεί κολλάω. Γιατί θέλω να μάθω το όνομα του;

Αυτές τις ημέρες δόθηκε επιτέλους(;) η άδεια στα ΜΜΕ να δημοσιεύουν τα ονόματα παιδόφιλων και παιδεραστών. Άκουσα τη συνέντευξη του υπουργού δικαιοσύνης όταν ανακοίνωνε αυτή τη ρύθμιση. Σ' αυτή τη συνέντευξη αφηγήθηκε το πόσο ρόλο έπαιξε σ' αυτή του την απόφαση το περιστατικό με τον πατέρα τέρας στην Αυστρία κι έτσι θυμήθηκα τον εαυτό μου, που ενώ είμαι αντίθετος στην θανατική ποινή, έρχονται φορές που αηδιάζω τόσο πολύ ωστε αυτή μου η άρνηση να αμβλύνεται αρκετά.

Και λες, ναι, είναι μια ακόμη τιμωρία για ένα τόσο απεχθές έγκλημα. Αλλά είναι τιμωρία, σωστά; Και η τιμωρία πρέπει να επιβάλλεται μετά την διαπίστωση του υπεύθυνου του εγκλήματος. Και η διαπίστωση του υπεύθυνου του έγκληματος γίνεται όχι από την αστυνομία, αλλα από τη δικαιοσύνη.

Και σκέφτομαι μετά, ποιον εξυπηρετεί η δημοσίευση του ονόματος ενος εγκληματία πριν από την καταδίκη του;
Κάνε λίγο ησυχία και θα τον ακούσεις. Τον δημοσιογράφο να φωνάζει κάθε πρωί. Να διαμαρτύρεται γιατί δεν τον αφήνουν να κάνει τη δουλειά του. Δεν μπορεί να λέει η 35χρονη και ο σαραντάχρονος. Πρέπει να έχει ένα όνομα.

Πριν λίγο καιρό είχα παρασυρθεί και συμφώνησα με κάποιον που είπε "μα προστατεύεις τους γείτονες", οι οποίοι μπορεί να κινδυνεύουν από αυτόν τον εγκληματία. Μα αν είναι έτσι πρέπει να προφυλακιστεί και να μην κυκλοφορεί ελεύθερος. Γιατί δεν προφυλακίζεται κάποιος επικίνδυνος εγκληματίας; Και γιατί καθυστερεί η εκδίκαση μιας υπόθεσης τόσο πολύ ώστε να απελευθερώνεται ένας επικίνδυνος προφυλακισμένος εγκληματίας;
Και λίγο μετά άκουσα κάποιον να λέει ότι η διαπόμπευση είναι η καλύτερη τιμωρία, αλλά μετα από 5 χρόνια που θα καταδικαστεί, ποιος θα θυμάται την περίπτωση για να γίνει αυτή η διαπόμπευση;
Ας βάλουμε κάτω όλες αυτές τις σκέψεις:
Η τιμωρία πρέπει να επιβάλλεται από τη διακιοσύνη και από κανέναν άλλο
Η διαπόμπευση είναι πολύ καλή τιμωρία, αλλά στον κατάλληλο χρόνο
Η δημοσίευση των στοιχείων των εγκληματιών πριν την καταδίκη τους δεν ωφελεί κανεναν άλλο εκτός του δημοσιογράφου
Η δικαιοσύνη λειτουργεί τρομερά αργά και έτσι δίνει απλόχερα "ρόλους" σε τρίτους όπως τα ΜΜΕ. Αν ήταν πολύ πιο άμεση (όχι βιαστική) η απονομή δικαιοσύνης ίσως να μην υπήρχε τέτοιο θέμα...
Αρα, πρέπει να φωνάζουμε για καλύτερη οργάνωση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης και όχι για ταχύτερη δημοισιοποίηση των προσωπικών στοιχίων...