Κάθε πρωί, τυχαίνει και ακούω την εκπομπή "Πρωινές χειρηλασίες" με τον Γιάννη Καλαμήτση και την Κατερίνα Σερέτη. Μ' αρέσει αρκετά σαν εκπομπή, έχει το δικό της στύλ.
Τις τελευταίες μέρες ασχολούνται με ένα πρόγραμμα "Δαίδαλος" που αν κατάλαβα καλά πρόκειται για μια προσπάθεια μερικών σχολείων , να κατασκευάσουν και να προβάλλουν κάποια πρωτότυπη μηχανολογική κατασκευή.
Σήμερα είχαν μια συνέντευξη με έναν καθηγητή από μια επαγγελματική σχολή αργυροχρυσοχοϊας της ορεινής Αρκαδίας.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι μια κουβέντα του Γ. Καλαμήτση σήμερα. Ότι δηλαδή αισθάνεται άσχημα γιατί τόσο καιρό δεν ήξερε τίποτα για όλα αυτά. Προς τιμήν του το παραδέχεται και το προβάλλει. Μια αυτοκριτική σαν άνθρωπος του ραδιοφώνου (και όχι δημοσιογράφος όπως λέει και ο ίδιος) που δείχνει το πρόβλημα.
Τα ΜΜΕ προβάλλουν με τόση μανία οτιδήποτε μάυρο, κακό, άσχημο, γκρίζο που δεν τους περισεύει χρόνος για να προβάλλουν κάποια καλή προσπάθεια που να εμπνέει αισιοδοξία. Στους καιρούς που ζούμε, συνήθως ότι δεν προβληθεί από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, χάνεται εξαφανίζεται, είναι σαν να μην υπάρχει, ενώ οι δημιουργοί του τις περισσότερες φορές απογοητεύονται και αποθαρύνονται. Επομένως, καλώς ή κακώς, τα ΜΜΕ αποφεύγοντας την προβολλή κάθε καλής και ελπιδοφόρας είδησης, και επιμένοντας στην προβολλή κάθε τι απαισιόδοξου, συμβάλλει στα μέγιστα όχι μόνο στη μιζέραι αυτή που διακατέχει κάθε νεοέλληνα, αλλά και στο φρενάρισμα κάθε προσπάθειας για κάτι καλό.
Βέβαια, και το κράτος έχει το δικό του μεγάλο μερίδιο ευθύνης, αλλά πρέπει σάυτή τη χώρα να εξαρτώνται όλα από το κράτος και την καλή διάθεση κάποιων πολιτικών;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου