Οι προοδευτικοί και οι συντηρητικοί

Κατά μια γενική ομολογία στην Εyρώπη όλα τα 'δεξιά κόμματα' ονομάζονται συντηρητικά ενώ τα 'αριστερά' κόμματα ονομάζονται προοδευτικά. Έτσι γίνεται και στην Ελλάδα. Η ΝΔ ονάμαζεται συντηρητικό κόμμα, ενώ το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ονομάζονται προοδευτικά. Ας δούμε όμως κατά πόσο ανταποκρίνονται αυτοί οι τίτλοι στην πραγματικότητα.
Προοδευτικός λέγεται ο άνθρωπος ο οποίος αναζητά συνεχώς την πρόοδο, το νέο, το καλύτερο. Αντίθετα συντηρητικός θεωρείται αυτός ο οποίος φοβάται να προχωρήσει σε αλλαγές, δεν επιθυμεί τις μεταβολές, και προτιμά την σταθερότητα έως και στασιμότητα προκειμένου να γλυτώσει από περιπέτειες πιθανών αποτυχημένων πειραματισμών.
Λίγο πριν το 1981, λίγο πριν δηλαδη την προοδευτική 'αλλαγή' του Α. Παπανδρέου ο Κ. Καραμανλής ετοίμαζε και τελικά κατάφερε την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Οι προοδευτικοί τότε φωνάζανε, διαμαρτυρότανε: 'Που μας πάει;', 'θα μας βάλει σε περιπέτειες', 'θα μας φάνε τα χρήματα οι Ευρωπαίοι' και άλλα γλαφυρά. Άσχετα με το αποτέλεσμα της κίνησης αυτής, δεν νομίζω ότι ήταν και τόσο προοδευτική η άρνηση της τότε αντιπολίτευσης. Αντίθετα ήταν προοδευτική η στάση του Καραμανλή.
Αργότερα, όταν άρχισε να γίνεται κύριο θέμα η έλειψη ιδιωτικών ΜΜΕ στην Ελλάδα, ξανά τα ίδια. Πάλι η στάση των 'προοδευτικών αριστερών' ήταν άκρως συντηρητική, άσχετα αν μετά από λίγα χρόνια χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τα ιδιωτικά ΜΜΕ κατά κόρον.
Μια άλλη περίπτωση ενδεικτική αυτών που λέω είναι η ιδιωτικοποίηση των εταιρειών του Δημοσίου. Η ΝΔ κατάλαβε πολύ νωρίς ότι η Ευρωπαική οικονομία τείνει προς κατάργηση της παρέμβασης του κράτους στην ελεύθερη αγορά, για βελτιστοποίηση των υπηρεσιών και μείωση του κόστους. Είδε μάλιστα ότι αυτό ήταν μονόδρομος. Οι αριστεροί και σ'αυτό ήταν αντίθετοι. Να μην αλλάξει τίποτα. Μετά από λίγα χρόνια κατάλαβαν κι αυτοί τι γινόταν και άρχισε να κινήται σ'αυτή την κατέυθυνση αλλά ήταν πια αργά. Πάλι συντηρητική συμπεριφορά.
Τέλος, μετά από την κοινή διαπίστωση όλων του τέλματος στην παιδεία, η ΝΔ πάλι προσπάθησε να αλλάξει κάποιες αγκυλώσεις που υπήρχαν σ' αυτόν τον τομέα. Προσπάθησε μάλιστα για πρώτη φορά στα Ελληνικά δεδομένα να οργανώσει ένα διάλογο ώστε να υπάρχει κάποια συναίνεση. Κι εδώ πάλι η αριστερά αρνήθηκε. Δεν συμμετείχε ούτε καν στο διάλογο, έστω προσχηματικά και ας εξέφραζε τη διαφωνία της επι των αποτελεσμάτων του διαλόγου. Ξεσηκώθηκε όλη η αριστερά, βγήκαν στους δρόμους κι έφτασαν στο σημείο να λένε παιδιά, που δεν δικαιούνται να είναι συντηρητικά κατά την ταπεινή μου γνώμη, ότι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Κι αυτοί να λένε μπράβο. Αυτό κι αν είναι συντηρητισμός.
Φαινεται νομίζω καθαρά ποιος είναι προοδευτικός στην Ελλάδα τα τελεταία 33 χρόνια και ποιος συντηρητικός.
Η άποψή μου είναι ότι κάποτε στην Ελλάδα η αριστερά ήταν προοδευτική μέχρι τη στιγμή όμως που οι προοδευτικές της ιδέες έγινα πράξη. ΑΠό κεί και και πέρα έμεινε προσκολλημμένη σ'αυτες τις ιδέες που με τόσο κόπο κατάφερε να εφαρμόσει και πλέον δεν μπορεί να πιστέψει ότι είναι δυνατόν κάτι νέο να είναι καλύτερο από αυτό που τόσα χρόνια αυτή ονειρευόταν. Αυτό δε λέγεται προοδευτισμός αλλά συντηρητισμός.Αυτοί που εμπνεύσθηκαν αυτές τις ιδέες ήταν και είναι ακόμη προοδευτικοι, βλέπε Μίκης Θεοδωράκης, Στάθης Παναγούλης. Αυτοί συνεχίζουν να αναζητούν το καλύτερο από αυτό που αγωνίσθηκαν. Αυτοί όμως που πήραν αυτές τις ιδέες ως διδαχή ή ως εφαρμοσμένη πρακτική απέδειξαν ότι δεν ήταν καλοί μαθητές. Γιατί έμαθαν τις ιδέες αλλά δεν έμαθαν το πιο σημαντικο χαρακτηριστικο ενός προοδευτικού:
Το ανοιχτό μυαλό.