Ο πιο απατηλός μύθος

Ο πιο απατηλός μύθος

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ
Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Ο μύθος του φιλολαϊκού ΠαΣοΚ και της κοινωνικής ευαισθησίας των πρώην κυβερνήσεων Α. Παπανδρέου, στις οποίες προσβλέπουν η παλαιά φρουρά του και οι πρόσκαιρα ωφεληθέντες χαμηλόμισθοι και συνταξιούχοι (για να ριχθούν σήμερα αναπόφευκτα στον Καιάδα της οικονομικής εξυγίανσης), καταρρίπτεται κι αυτός από το εμπιστευτικό υπόμνημα του κ. Απόστολου Λάζαρη, διαπρεπούς οικονομολόγου και στενού φίλου του Ανδρέα Παπανδρέου, από τον οποίον του ζητήθηκε το 1988, και στο οποίο αφιερώσαμε τα τελευταία άρθρα μας. Η εμμονή σε αυτή την απομυθοποίηση δεν αποβλέπει στο να δείξουμε τίς κυρίως πταίει για το τραγικό σήμερα. Αλλά γιατί χωρίς αυτήν δεν θα μπορέσει η ελληνική κοινωνία να αντιληφθεί τα πραγματικά αίτια του σημερινού καταντήματος, ώστε να συνεργασθεί στην αντιμετώπισή του προκειμένου να αποτραπεί ο οικονομικός θάνατος της χώρας. Και για να διασκεδασθεί η πλάνη ότι υπάρχουν πια άλλες βραχυπρόθεσμες λύσεις φιλολαϊκές και ανώδυνες.



Ο κ. Λάζαρης διαπιστώνει με μόλις συγκρατημένη αγανάκτηση: «Μία από τις βασικές επαγγελίες του ΠαΣοΚ ήταν ότι, ερχόμενο στην κυβέρνηση, θα ακολουθούσε μια πιο δίκαιη φορολογική πολιτική,με πάταξη της φοροδιαφυγής και σημαντική ελάφρυνση του φορολογικού βάρους των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων, και ειδικότερα των μισθωτών και συνταξιούχων (...) Τα στοιχεία δείχνουν ότι όχι μόνο αποτύχαμε στον βασικό αυτόν κοινωνικό (και αναπτυξιακό) στόχο, αλλά, αντίθετα, προκλήθηκε παραπέρα χειροτέρευση της κατάστασης» . Και προσθέτει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι αυξήθηκαν οι έμμεσοι φόροι, ενώ ο φόρος μισθωτών και συνταξιούχων σε ποσοστό επί του συνόλου των άμεσων φόρων εξελίχθηκε από 52,1% το 1980 σε 63,2% το 1986. «Ετσι - γράφει- όχι μόνο δεν ξαλάφρωσαν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι από το υπέρμετρο φορολογικό βάρος,όπως είχαμε υποσχεθεί, αλλά, αντίθετα, το βάρος αυτό αυξήθηκε σημαντικά (...) Ετσι η φορολογική πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση (του ΠαΣοΚ) χειροτέρεψε σημαντικά τη θέση των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων,που είχαν επίσης να αντιμετωπίσουν και τη συνεχή φαλκίδευση του εισοδήματός τους από τον πληθωρισμό και, ως έναν βαθμό, από την εισοδηματική πολιτική που εφαρμόσθηκε μετά το 1985». Και διερωτάται εύλογα ο πρώτος «τσάρος» της Οικονομίας επί ΠαΣοΚ: «Και πώς δικαιολογούνται - γράφει- τώρα αυτά που ακούγαμε κάθε χρόνο για “κοινωνικό” και “αναπτυξιακό” προϋπολογισμό, όταν οι πραγματικές εξελίξεις απέδειξαν πως δεν ήταν ούτε το ένα ούτε το άλλο;»! Και καταλήγει ο κ. Λάζαρης, αγαπητοί αναγνώστες, όσοι κυρίως ενοχλείσθε για ακριβώς τα ίδια που γράφω επί σχεδόν 30 χρόνια: «Το πρόβλημα τώρα είναι ότι δεν μπορούμε πια εύκολα να ελέγξουμε την κατάσταση,γιατί μπήκε ήδη σε λειτουργία ο αυτόματος πιλότος του δημοσίου χρέους και άλλων ανελαστικών κονδυλίων που επηρεάζουν αυτόνομα τη διαμόρφωση του προϋπολογισμού,ανεξάρτητα δηλαδή από την κυβερνητική βούληση». Η πορεία της οικονομίας εξαρτάται κατ΄ εξοχήν από ψυχολογικές καταστάσεις, τις οποίες διαμορφώνουν ευχάριστοι μύθοι και ανέξοδες υποσχέσεις για απατηλούς παραδείσους από άδεια ταμεία. Και αυτό με ξέφρενο δανεισμό από ξένους, οι οποίοι δεν έχουν κανέναν λόγο να είναι φιλάνθρωποι, και μάλιστα προς μια χώρα που με τη σπάταλη συμπεριφορά της και την εκτός ελέγχου κρατική διαφθορά επιβαρύνει και τους δικούς τους φτωχούς πολίτες. Γι΄ αυτό η έξοδος από το σημερινό αδιέξοδο προϋποθέτει αυτοκριτική και του παραδοσιακά λαϊκίστικου ΠαΣοΚ με την επανάληψη του ανδρεϊκού «mea culpa», την αντίστοιχη αυτοκριτική της Νέας Δημοκρατίας, η οποία δεν επανίδρυσε το κράτος, όπως υποσχόταν, και δεν προέβη στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές που τώρα μας επιβάλλει το ΔΝΤ υπό δυσμενέστερες συνθήκες. Επιπλέον είναι καιρός πια να σταματήσει από τα δύο κόμματα εξουσίας το χάιδεμα της μαρξιστικής Αριστεράς και της οργανωμένης βίας που ασκεί χωρίς αποστομωτικό αντίλογο. Ο θαρραλέος κ. Πάγκαλος δεν αρκεί.



jmarinos@tovima.gr







Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=123&artId=335905&dt=06/06/2010#ixzz0q5YRCSUK