Όρια ταχύτητας ή όρια νοημοσύνης

Τόπος: Παραλιακός δρόμος Αγιοκάμπου Βελίκας στα παράλια του Ν. Λάρισας

Πολυσύχναστος δρόμος το καλοκαίρι. Πολύς κόσμος πάει κι έρχεται. Φυσικό επακόλουθο, κάθε χρόνο αυξάνονται τα ατυχήματα, από μικρά ως πολύ σοβαρά. Η αστυνομία, ας πούμε προσπαθεί, αλλά οι μέθοδοί της γνωστές, τυποποιημένες και με λάθος προσανατολισμό, κυρίως εισπρακτικό.
Το όριο ταχύτητας μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν όπως σε κάθε κατοικημένη περιοχή 50km/h.
Έλα όμως που καποιοι πολιτικοί του νομού αποφάσισαν ότι κάτι έπρεπε να κάνουν για τα ατυχήματα στο δρόμο αυτό. Και ήρθε η μεγάλη απόφαση: Αλλάζουμε το όριο ταχύτητας από 50 σε 30 km/h. Και γυρίζουμε από την άλλη πλευρά να συνεχίσουμε τον ύπνο μας...
Βρε ξυπνοπούλια. Πόσα ατυχήματα έγιναν με 50km/h και το κάνετε 30; ΑΥτό εφταιγε ή μήπως το γεγονός ότι κάθε βράδυ εμείς τα τσακάλια οι Ελληναράδες με τις BMW και τα Cayene αλλά και τα nissan και τα Hyundai Μας, την ώρα που η αστυνομία κοιμάται εκτός από τον αστυνομικό υπηρεσίας στο τμήμα, τρέχουμε σαν παλαβοι; Μήπως αυτό πρέπει να σταματήσετε;
Αλλά το θέμα για εσάς δεν είναι να διορθώσετε κάτι αλλά πως θα βγείτε να πείτε ότι κάνετε κάτι. Το θεαθήναι σας ενδιαφέρει. Η επικοινωνία. Αλλά και η στατιστική. Έτσι ότι και να γίνει τώρα στο δρόμο αυτό θα οφείλεται στην υπέρβαση του ορίου ταχύτητας. Ποιος δεν πάει πάνω από 30km/h. Κι έτσι σε καμιά περιπτωση δεν φταίει η ναμορχία γιατί δεν έκανε τίποτα για το δρόμο. Έτσι δεν είναι έξυπνα πουλάκια μου; Στην μάσα και την αποποίηση των ευθυνών μας είμαστε τετραπέρατοι. Αλήθεια αν όλο αυτό το μυαλό το ξοδεύατε σε κάτι καλό πόσο μπροστά θα είμαστε;