Υποτίθεται ότι το κράτος είναι σύμμαχός σου, σε προστατεύει. Είναι φτιαγμένο από σένα για σένα. Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό, νομίζω δεν έχει προηγούμενο. Όλοι αισθανόμαστε το κράτος μας απέναντί μας. Από σύμμαχος έγινε εχθρός. Από ηγεσία, δυνάστης. Από φίλος έγινε κλέφτης. Κι όλα αυτά με τη δικαιολογία της σωτηρίας. Καθήστε να σας σώσουμε. Καθήστε να σας σκοτώσουμε σιγά σιγα, για να μην πεθάνετε αμέσως. Η δημοκρατία μας, όσο κακή κι αν ήταν, καταργήθηκε από τους ίδιους που την διέφθειραν και την καταχράστηκαν. Η εκδίκηση θα είναι μάλλον μια κίνηση απελπισίας, από έναν λαό απόλυτα απελπισμένο...
Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013
Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013
Είμαι κι εγώ λαϊκιστής
Είμαι κι εγώ λαϊκιστής, τι να κάνω
Σήμερα μιλούσα με κάτι φίλους και μου ανέφεραν μια περίπτωση εκπαιδευτικού που έχει οργανική στην Μαγνησία, και την τοποθέτησαν στην Αλόννησο. Μια οικογένεια θα διαλυθεί, τουλάχιστον οικονομικά, έτσι, γιατί κάποιοι δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους σωστά, ή γιατί θέλουν. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό είναι οι βουλευτές μας. Σ' αυτούς, όπως πρόσφατα μάθαμε, αυτό είναι αδιανόητο. Δεν μπορεί να ξενιτεύονται και να μην εισπράττουν επιπλέον χρήματα γι΄αυτό. Και όλα τα γνωστά, δεν θέλω να τα ξαναπώ και να γίνομαι κουραστικός. Υπάρχει όμως μια διαφορά. Το βουλευτιλίκι δεν είναι επάγγελμα. Αν δεν θέλεις να θυσιάσεις κάτι από τον εαυτό σου δεν είσαι κατάλληλος για αυτό το αξίωμα. όλα τα άλλα είναι άλλα λόγια ν΄αγαπιόμαστε και φτηνές δικαιολογίες. Ντροπή σε όλους τους.
Η κρίση είναι μια ευκαιρία να γίνει ένα ξεκαθάρισμα όλων αυτών των καιροσκόπων που έχουν κάτσει στην πλάτη μας και παριστάνουν τους σωτήρες. Είναι εν μέρει στο χέρι μας. Και λέω εν μέρει γιατί δυστυχώς τις λίστες των υποψηφίων βουλευτών τις κάνουν οι ίδιοι.
Πρέπει σιγά σιγά να οργανωθεί ένα δημοκρατικό κίνημα που κατά κύριο λόγο θα προσπαθήσει να απομακρύνει και να εξουδετερώσει τους καιροσκόπους από την εξουσία.
Εδώ και χρόνια αυτοί οι καιροσκόποι κατάφεραν να αποκλείσουν από την πολιτική κάθε ικανό, άξιο και φιλότιμο πολίτη. Κάθε υποψήφιο που τους χαλούσε την πιάτσα. Είναι καιρός να γίνει το αντίθετο.
Ο μεγαλύτερος βοηθός τους σ΄αυτήν την προδοσία ήταν και είναι οι δημοσιογράφοι. Οι συγκεκριμένοι έχουν ως σύστημα να πιέζουν την εξουσία μέχρις εκεί που επιλύονται δικά τους ατομικά και κλαδικά αιτήματα. Μόλις αυτό γίνεται εφικτό σταματάνε κάθε κριτική. Αυτό έγινε και πριν λίγες μέρες. Όταν άρχισαν να μιλάνε για τους βουλευτές, έμμεσα απειλήθηκαν ότι θα χάσουν το φόρο υπέρ του ταμείου τους από τις διαφημίσεις ( Φόροι υπέρ τρίτων). Αμέσως το βούλωσαν.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια υπήρχε ένας υπέρτιτλος σε "μεγάλη" και "προοδευτική" εφημερίδα:
"Στηρίζουμε την αλλαγή, ελέγχουμε την εξουσία"
έλεγε. Το πόσο λάθος ήταν, κάποιοι το βλέπαμε από τότε, αλλά δυστυχώς μόνο τώρα μπορούμε να το αποδείξουμε. Εκδότες που καταχράστηκαν την δύναμη του τύπου για να πλουτίσουν. Όταν είσαι δημοσιογράφος δεν μπορεί να στηρίζεις πολιτικές. Πρέπει πάντα να στέκεσαι κριτικά απέναντί τους. Και μόνο η λέξη "στηρίζουμε" ερχόταν απέναντι στη λέξη "ελέγχουμε".
Αφήσαμε σαν πολίτες τον έλεγχο της εξουσίας στους δημοσιογράφους και αυτοί "τα βρήκανε " με τους πολιτικούς και καταχραστήκανε την εξουσία. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο αμάρτημα της κοινωνίας μας κατά τη γνώμη μου.
Πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε να ελέγχουμε την εξουσία.
Σάββατο 19 Μαΐου 2012
Κυριακή 13 Μαΐου 2012
Ζήτω η νέα κυβέρνηση: "Η κυβέρνηση της αριστεράς"
Τελικά όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε προεκλογικά λοιδορώντας τον Σαμαρά, ότι ο κόσμος θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας και όχι αυτοδυναμίας, με ποιον σκεφτόταν ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί μετά τις εκλογές. Ορίστε κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεργαστήτε. Αλλά φυσικά δεν το κάνετε γιατί λέει ο κόσμος θέλει κυβέρνηση αριστεράς. Άλλο παραμύθι κι αυτό, αλλά πολύ ενδεικτικό των προθέσεων. Είστε οι πολιτικοί νεόπλουτοι της Ελλάδας. Ντροπή σας υποκριτές.
Σάββατο 12 Μαΐου 2012
Τελικά τι στο @#$@$%&* ψηφίσαμε
Καλά ρε Τσίπρα, σε ψηφίσανε από αντίδραση ή από εμπιστοσύνη;
Φυσικά θα μου πεις από εμπιστοσύνη γιατί το άλλο σε ακυρώνει.
Εφόσον είναι το δεύτερο τότε γιατί δεν κάνεις κάτι; Αν οι ψηφοφόροι σε θέλανε μόνο σου να αποφασίζεις θα σου δίνανε αυτοδυναμία. Δεν στη δώανε κι αυτό σημαίνει ότι θέλουν να συνεργαστείς για να βρεθεί λύση.
Άλλωστε εσύ δεν ήσουν που είχες φαγωθεί για κυβερνήσεις συνεργασίας προεκλογικά;
Εσύ δεν λοιδωρούσες τον Σαμαρά που ζητούσε αυτοδυναμία;
Τώρα τι έγινε; Εκβιάζεις εσύ για αυτοδυναμία;
Μήπως αυτό αποδεικνύει ότι είσαι κι εσύ ένα κομάτι του παλαιοκοματικού συστήματος;
Έλα τώρα πρέπει να το παραδεχτείς. Αν δεν ησουν ίδιος γιατί να πάρεις την εντολή και να την κουβαλάς για τρεις μέρες εφόσον ήξερες ότι δεν έβγαινε;
Για ποιον άλλο λόγο θα το έκανες εκτός από αυτό το μικροπολιτικό πάθος που κατατρώει τον κάθε πολιτικάντη.
Ξέρεις ο κόσμος που προδόθηκε από το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ παλιότερα το χαζοπερίμενε. Δεν αιφνιδιάστηκε. Ήταν περίπου συνυπεύθυνος.
Όμως αν αυτοί που σε ψηφίσανε σε εμπιστεύθηκαν, θα σε εγκαταλείψουν με έναν πολύ επώδυνο τρόπο όταν καταλάβουν ότι τους πρόδωσες.
Φυσικά θα μου πεις από εμπιστοσύνη γιατί το άλλο σε ακυρώνει.
Εφόσον είναι το δεύτερο τότε γιατί δεν κάνεις κάτι; Αν οι ψηφοφόροι σε θέλανε μόνο σου να αποφασίζεις θα σου δίνανε αυτοδυναμία. Δεν στη δώανε κι αυτό σημαίνει ότι θέλουν να συνεργαστείς για να βρεθεί λύση.
Άλλωστε εσύ δεν ήσουν που είχες φαγωθεί για κυβερνήσεις συνεργασίας προεκλογικά;
Εσύ δεν λοιδωρούσες τον Σαμαρά που ζητούσε αυτοδυναμία;
Τώρα τι έγινε; Εκβιάζεις εσύ για αυτοδυναμία;
Μήπως αυτό αποδεικνύει ότι είσαι κι εσύ ένα κομάτι του παλαιοκοματικού συστήματος;
Έλα τώρα πρέπει να το παραδεχτείς. Αν δεν ησουν ίδιος γιατί να πάρεις την εντολή και να την κουβαλάς για τρεις μέρες εφόσον ήξερες ότι δεν έβγαινε;
Για ποιον άλλο λόγο θα το έκανες εκτός από αυτό το μικροπολιτικό πάθος που κατατρώει τον κάθε πολιτικάντη.
Ξέρεις ο κόσμος που προδόθηκε από το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ παλιότερα το χαζοπερίμενε. Δεν αιφνιδιάστηκε. Ήταν περίπου συνυπεύθυνος.
Όμως αν αυτοί που σε ψηφίσανε σε εμπιστεύθηκαν, θα σε εγκαταλείψουν με έναν πολύ επώδυνο τρόπο όταν καταλάβουν ότι τους πρόδωσες.
Δευτέρα 7 Μαΐου 2012
Σάββατο 5 Μαΐου 2012
Φταίει ο δικοματισμός;
ΓΕΓΟΝΟΣ 1: Από το 1981 και μετά, δηλαδή όσο είμαστε μέσα στην ΕΕ,
έχουν περάσει 31 χρόνια. Από αυτά η ΝΔ, δηλαδή το ένα
από τα δύο κόματα του δικοματισμού κυ βέρνησε 3+5=8
χρόνια. Από αυτά τα 4 χρόνια (3+1) με ισχνή πλειοψηφία\
(1-2 βουλευτές)
ΓΕΓΟΝΟΣ 2: Μετά τη δικτατορία η αριστερά είχε το πανω χέρι. Είχε
μονοπωλήσει το δικαίωμα του να λέγεσαι δημοκρατικός,
προοδευτικός, αγωνιστής ακόμη και ανθρωπιστής καθώς
και το δικαίωμα του να έχεις δίκιο και την καλή πρόθεση
Η δεξιά κουβαλούσε τις ενοχές μιας χούντας που ποτέ
στην ουσία δεν αποδέχτηκε με αποτέλεσμα να "βοβάται να
αρθρώσει λόγο αποφασιστικό.
ΓΕΓΟΝΟΣ 3: Από το 1993 και μετά, δηλαδή ουσιαστικά μετα την απ-
ελευθέρωση των ιδιωτικών ηλεκτρονικών ΜΜΕ, η αρι-
στερά καπέλωσε ( με ηθικούς ή ανήθικους τρόπους) κάθε
ΜΜΕ. Τρανή απόδειξη η σχεδόν ολοκληρωτική έλειψη
"δεξιών" δημοσιογράφων (ειναι δεν είναι 5-6 τα γνωστά
ονόματα) καθώς και το κλείσιμο κάθε ιστορικής εφημερί-
δας του δεξιού χώρου. Και σαν σφραγίδα έπεσε η διαμάχη
Παπανδρέου-Ψυχάρη αλλά και Παπανδρέου-Ελευθροτυπίας
για τον δανεισμό που καταγγέλθηκε ότι δεν επέτρεψε ο
Παπανδρέου.
ΓΕΓΟΝΟΣ 4: Οι 2 ισχυρές και μακροχρόνιες κυβερνησεις Α. Παπανδρέου
και Σημίτη κατάφεραν να αλλοτριώσουν εντελώς τη δημόσια
διοίκηση εισάγωντας έναν κοματικό στρατό. Κάτι τέτοιο προ-
σπάθησε να το κάνει και η ΝΔ αλλά απέτυχε κι αυτό
επιβεβαιώνεται από τα αποτελέσματα των συνδικαλιστικών
εκλογών στα διάδορα κομάτια της δημόσιας διοίκησης.
Για παράδειγμα νευραλγικοί τομείς όπως ΔΕΚΟ, ΕΡΤ,
Εφορίες τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ παίρνουν σταλινικές
διαστάσεις.
Κι αυτα είναι μόνο λίγα επιχειρήματα που αποδεικνύουν μια μονόπλευρη μονοκοματική κατάσταση στην Ελλάδα μετά τη δικτατορία. Μήπως τελικά δεν έφταιξε ο δικοματισμός αλλά ο μονοκοματισμός;
έχουν περάσει 31 χρόνια. Από αυτά η ΝΔ, δηλαδή το ένα
από τα δύο κόματα του δικοματισμού κυ βέρνησε 3+5=8
χρόνια. Από αυτά τα 4 χρόνια (3+1) με ισχνή πλειοψηφία\
(1-2 βουλευτές)
ΓΕΓΟΝΟΣ 2: Μετά τη δικτατορία η αριστερά είχε το πανω χέρι. Είχε
μονοπωλήσει το δικαίωμα του να λέγεσαι δημοκρατικός,
προοδευτικός, αγωνιστής ακόμη και ανθρωπιστής καθώς
και το δικαίωμα του να έχεις δίκιο και την καλή πρόθεση
Η δεξιά κουβαλούσε τις ενοχές μιας χούντας που ποτέ
στην ουσία δεν αποδέχτηκε με αποτέλεσμα να "βοβάται να
αρθρώσει λόγο αποφασιστικό.
ΓΕΓΟΝΟΣ 3: Από το 1993 και μετά, δηλαδή ουσιαστικά μετα την απ-
ελευθέρωση των ιδιωτικών ηλεκτρονικών ΜΜΕ, η αρι-
στερά καπέλωσε ( με ηθικούς ή ανήθικους τρόπους) κάθε
ΜΜΕ. Τρανή απόδειξη η σχεδόν ολοκληρωτική έλειψη
"δεξιών" δημοσιογράφων (ειναι δεν είναι 5-6 τα γνωστά
ονόματα) καθώς και το κλείσιμο κάθε ιστορικής εφημερί-
δας του δεξιού χώρου. Και σαν σφραγίδα έπεσε η διαμάχη
Παπανδρέου-Ψυχάρη αλλά και Παπανδρέου-Ελευθροτυπίας
για τον δανεισμό που καταγγέλθηκε ότι δεν επέτρεψε ο
Παπανδρέου.
ΓΕΓΟΝΟΣ 4: Οι 2 ισχυρές και μακροχρόνιες κυβερνησεις Α. Παπανδρέου
και Σημίτη κατάφεραν να αλλοτριώσουν εντελώς τη δημόσια
διοίκηση εισάγωντας έναν κοματικό στρατό. Κάτι τέτοιο προ-
σπάθησε να το κάνει και η ΝΔ αλλά απέτυχε κι αυτό
επιβεβαιώνεται από τα αποτελέσματα των συνδικαλιστικών
εκλογών στα διάδορα κομάτια της δημόσιας διοίκησης.
Για παράδειγμα νευραλγικοί τομείς όπως ΔΕΚΟ, ΕΡΤ,
Εφορίες τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ παίρνουν σταλινικές
διαστάσεις.
Κι αυτα είναι μόνο λίγα επιχειρήματα που αποδεικνύουν μια μονόπλευρη μονοκοματική κατάσταση στην Ελλάδα μετά τη δικτατορία. Μήπως τελικά δεν έφταιξε ο δικοματισμός αλλά ο μονοκοματισμός;
Πέμπτη 19 Απριλίου 2012
Γιατί να τους ακούσω;
Είναι πλέον φανερό ότι ένα ολόκληρο σύστημα επικοινωνίας έχει βάλει σα στόχο του να μην βγει κάποιο κόμα (ποιο άραγε) αυτοδύναμο από τις επόμενες εκλογές.
Ο λόγος προφανής: "Πρέπει πάση θυσία, το κόμα που έβαλε τη χώρα στα νύχια του ΔΝΤ και του αδηφάγου Ευρωπαϊκού Βορά, να βγει όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένο την επόμενη μέρα."
Είναι φανερό πως οι πολιτικοί που εκβιάστηκαν με το μνημόνιο Νο1 και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, πρέπει να συνεχίσουν να έχουν δύναμη και λόγο την επόμενη ημέρα, γιατί θα είναι το ίδιο εύκολο ή ακόμη και ευκολότερο να εκβιαστούν για ακόμη μια φορά. Θα μου πείτε, ο Σαμαράς δεν εκβιάστηκε; Υπάρχει μια διαφορά που ελπίζω να μπορέσω να την εξηγήσω στη συνέχεια.
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί αυτό το σύστημα για να μας πείσει.
ΜΥΘΟΣ Νο1
Το πρώτο είναι αυτό το κλασικό, ότι άυτά τα δύο κόματα κυβέρνησαν την Ελλάδα και επομένως είναι αυτά που φταίνε για την κατασταση στην οποία βρισκόμαστε. Μερικοί βέβαια, προσπαθούν έξυπνα να προκαλέσουν και κάποια ανολογικότητα στο μέρος ευθύνης για τα δύο κόματα, λαμβάνοντας υποψη το χρόνο που διακυβέρνησε το καθ' ένα.
Είναι νομίζω κοινά παραδεκτό ότι η απλούστευση ή μάλλον η υπεραπλούστευση είναι λαϊκισμός. Γιατί σύμφωνα με την πιο πάνω άποψη:
1ο) οι ευθύνες των κομάτων για την επιτυχή ή όχι έκβαση των ενεργειών τους είναι απλώς ανάλογη του συνολικού χρόνου κατά τον οποίο βρίσκονται στην κυβέρνηση. Δεν είναι δηλαδή καθόλου σημαντικές αυτές καθ' αυτές οι ενέργειές τους αλλά μόνον ο χρόνος κατα τον οποίο βρέθηκαν στην κυβέρνηση ή μόνο και μόνο το γεγονός ότι βρέθηκαν σ' αυτή. Δεν λογαριάζεται η ισχύς, η δύναμη που έχει το κάθε κόμα την περίοδο που βρίσκεται στην κυβέρνηση και φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν αθροίζεται η θετική ή η αρνητική έκβαση των ενεργειών του.
2ο) Τα μοναδικά κόματα που έχουν εξουσία στην Ελλάδα και επομένως είναι τα αποκλειστικά υπεύθυνα για την κακοδαιμονία ή την ευημερία της, είναι αυτά που έχουν ανέβει στην κυβέρνηση. Επομένως απαλλάσονται αυτομάτως όλα εκείνα τα κόματα που κατά καιρός έχουν ψηφίσει ναι ή όχι σε νομοσχέδια, έχουν κάνει διαμαρτυρίες, συνδικαλιστικές κινήσεις, απεργίες και όλα αυτά που καλώς απορρέουν από τη δημοκρατία. Ένα κόμα για παράδειγμα που έκλεισε τα λιμάνια μιας χώρας για ένα διάστημα (καλώς ή κακώς δεν θα το κρίνω) και πέτυχε την αναστολή/αναβολή/ακύρωση ενός νόμου δεν άσκησε εκείνη τη στιγμή εξουσία; Ενα αντιπολιτευόμενο κόμα το οποίο συναλλάχθηκε με ένα κυβερνών κόμα ώστε ναι μεν να υπερψηφίσει ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης αλλά η κυβέρνηση να υποχωρήσει σε ένα άλλο, δεν έχει ασκήσει εξουσία; Δεν έχει επηρρεάσει με τις αποφάσεις και τις ενέργειές του την πορεία αυτού του τόπου; Δεν είναι λαϊκισμός (και μάλιστα από κόματα που αντιμάχονται τον λαϊκισμό) να υποστηρίζει κανείς ότι τα κόματα της αριστεράς στην Ελλάδα που δεν κυβέρνησαν, δεν έχουν καμιά ευθύνη για το κακό της χώρας; Κι αν όντως δεν έχουν ευθύνη τότε τί στο καλό εισπράξανε όλη αυτή την κρατική επιχορήγηση τόσα χρόνια; Ας τη δώσουν πίσω, έτσι για να γίνομαι κι εγώ λίγο λαϊκιστής, να τους πληρώσω με το ίδιο νόμισμα.)
Η ευθύνη για την κατάντια ή την ευημερία αυτής της χώρας μοιράζεται σε όλους μας. Πολιτες και κόματα. Και η ευθύνη αυτή είναι ένα αλγεβρικό άθροισμα θετικών και αρνητικών ενεργειών του καθενός ξεχωριστά και είναι ευθέως ανάλογη της ισχύος του εκάστοτε ενεργούντως.
Απλή και όχι απλουστευμένη λογική.
Για να θυμηθούμε τώρα πόσες φορές, τα τελευταία 30 χρόνια (από την ΕΟΚ και μετά, τότε που έπεσε το πολύ χρήμα), υπήρξε ισχυρή κυβέρνηση δεξιάς/κεντροδεξιάς; Πόσο διήρκησε και τί αποφάσεις κρίσιμες για τη χώρα μπόρεσε να διεκπεραιώσει; Ας δούμε όμως το ίδιο και στην αριστερά/κεντροαριστερά (ας την πούμε αριστερά γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ποτέ αριστερά )
Πότε πάρθηκαν οι περισσότερες αποφάσεις για τα εξοπλιστικά προγράμματα; Πότε για τις επικοινωνίες πότε για τη Ευρωπαϊκή ένωση, ποτε για την αγροτική πολιτική, τα πακέτα στήριξης και τη διανομή τους;
Ήταν ίδια η επίδραση μια αδύναμης κυβέρνησης με την πλειοψηφία ενός βουλευτού, που δεν τολμούσε να φέρει νομοσχέδιο στη βουλή χωρίς να καεί η Αθήνα και ίδια η επίδραση μιας κυβερνησης με πλειοψηφία 15 βουλευτών που χαράμιζε την εξουσία της σε μοίρασμα θέσεων και κοινοτικών κονδυλίων σε ημετέρους; Φτιάχνοντας έναν ΑΣΕΠ γιατί ήταν λαϊκή βούληση και ακρωτηριάζοντάς τον λίγο μετά γιατί ήταν κοματική βούληση;
Επομένως, κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης νομίζω θα συμφωνήσει, πως η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ είναι συντριπτικά τεράστια. Κι αν συνυπολογίσει κανείς την εγκληματική στάση στις αρχές του 2009, όταν ζητήθηκε από τον Παπανδρέου συναίνεση για σκληρά μέτρα λιτότητας (καμιά σχέση μ' αυτά που ζούμε τώρα) αυτός γύρισε και είπε το εκλογές τώρα, λεφτά υπάρχουν, μαζί δε και με τον εγκληματικό τρόπο φουσκώματος του ελείμματος ώστε να δικαιολογηθεί η είσοδος στο μηχανισμό στήριξης.΄
ΜΥΘΟΣ Νο2
Να υπερψηφιστούν τα μικρα κόματα γιατί αποτελούνται από άτομα που έχουν αποδείξει (;) ότι δεν πάσχουν από τις μικροκοματικές πρακτικές των μεγάλων κομάτων και επομένως θα είναι αποτελεσματικότερα στην διακυβέρνηση.(Ερώτηση άσχετη: Η κυβερνητική ικανότητα εξαρτάται από το πόσα μειονεκτήματα έχεις ή από τα πόσα προταιρήματα;)
Θα ήταν ευχής έργο να ισχύει αυτό. Τα μεγάλα, ή καλύτερα τα πρώην μεγάλα κόματα είναι περισσότερο από σίγουρο ότι πάσχουν από το σύνδρομο του μικροκοματικού αλλά και του ατομικού συμφέροντος. Αν όμως δει κανείς τη σύνθεσή τους είναι εύκολο να διαπιστώσει ότι αποτελούνται ως επι το πλείστον από πρώην μέλη των μεγάλων κομάτων.Λες και πρόκειται για μια απεγνωσμένη προσπάθεια πολλών να ξεφύγουν από τη "ρετσινιά" του "βολευτή" την ύστατη στιγμή.
Όι πολιτευτές αυτοί επομένως, είναι σχεδόν σίγουρο, ότι μέταφέρουν το "μικρόβιο" του μικροκοματισμού στα νέα κόματα. Το μόνο που απομένει είναι πλέον να εκδηλωθεί η ασθένεια αυτή, κάτι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο...
Υπάρχουν βέβαια και τα άλλα μικρά κόματα που προϋπήρχαν αλλά όπως είπα πιο πάνω έχουν κι αυτά το δικό τους μερίδιο ευθύνης για την κατάντια μας, επομένως δεν δικαιουνται να παίζουν τον ρόλο του αθώου που ξέρει τη λύση.
ΜΥΘΟΣ Νο3
Το μνημόνιο το στήριξαν και τα δύο κόματα / Η κολοτούμπα Σαμαρά
Δεν ήταν ενα μνημόνιο, ήταν δύο. Το πρώτο το αποφάσισε το ΠΑΣΟΚ, μόνο του, δεν το πέρασε από τη βουλή και μάλιστα το επεδιώξε, δεν τους το επέβαλε κανείς. Το μνημόνιο 1 σε συνδυασμό με την πλήρη έλειψη κινησεων "ρύθμισης" μας έφτασε στην επιβολη του μνημονίου 2. Το μνημόνιο 2 ο Σαμαράς αναγκάστηκε να το ψηφίσει. Ήταν μια πανέξυπνη στρατηγική των Παπανδρέου/Βενιζέλου για να εξαναγκάσουν τον Σαμαρά. Ο πρόεδρος της ΝΔ ή θα το ψήφιζε ή θα πηγαίναμε σε εκλογές με ένα ψεύτικο(;) δίλημα: "ΠΑΣΟΚ και Ευρώ ή ΝΔ και δραχμή". Κατά την ταπεινή και προσωπική μου γμώμη τα περί δημοψηφίσματος ήταν μια πολύ μεγάλη "απατεωνιά των Μερκοζύ και Βενιζελοπαπανδρέου η οποία και ηταν η τελευταία μαχαιριά στην χωρα μας.
Τουλάχιστο ο Σαμαράς, κατάφερε μέσα από αυτό τον εκβιασμό να πετύχει να γίνουν εκλογές. Ο χρόνος θα δείξει τί πραγματικά έγινε και τι συνέπειες είχαν όλες αυτές οι κινήσεις.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ μια και μοναδική: Κακή ενημέρωση
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αυτοί οι 3 μύθοι, εκπορεύονται από τα ίδια αυτά συστήματα που τόσα χρόνια προσπαθούν νε χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη. Δηλαδή από πολιτικούς και δημοσιογράφους που κι αυτοί ήταν υπηρέτες ή και άρχοντες αυτής της εξουσίας που τόσα χρόνια μας οδήγησε στην τωρινή μας κατάντια.
Δεν μπορώ για παράδειγμα να μην αναφέρω τον γνωστό εκφωνητή ειδήσεων, δημοσιογράφο αλλά και εκδότη πλέον Χατζηνικολάου. Από απόλυτος υπηρέτης του συστηματος στο MEGA, έφτασε να θεωρείται ο απόλυτος μαχητής του (βέβαια το κάνει τώρα που έγινε αντίπαλο εκδοτικό δέος και κερδίζει από τον πόλεμο αυτό).
Αυτός δεν ήταν που την περίοδο εκεί στο 1998-2000 έκανε αγώνα για να μειωθεί η διάρκεια των δελτίων ειδήσεων (και τα κατάφερε) σε μια ώρα; Τότε τα δελτία ειδήσεων ξεκινούσαν στις 7:30μμ και τελειώναν όταν ήθελαν. Όμως ο Σημίτης δεν άντεχε τόδη ενημέρωση. Ο ίδιος άλλωστε παραδέχθηκε ότι το MEGA τον εδιωξε όταν άρχισε να κάνει ρεπορτάζ στις λαϊκές. Μέχρι τότε έκανε ότι του λέγανε και δεν είχε πρόβλημα. Ο άνθρωπος αυτός τώρα έχει σηκώσει την αντιμνημονιακή σημαία, έτσι γενικά,και ίσως να το πιστεύει αλλά εμένα δε με πείθει.
Βλέπω ανθρώπους που μέχρι τώρα κέρδιζαν χρήμα υποστηρίζοντας το ΠΑΣΟΚ, να μιλάνε τώρα κατά τω μεγάλων κομάτων, και των δύο. Τι έγινε άλλαξαν πιστεύω; Όχι βέβαια. Απλά είναι πολύ έξυπνοι και ξέρουν πολύ καλά ότι όσο πιο αδύναμη είναι αυτή τη στιγμή η ΝΔ τόσο πιο κερδισμενο θα είναι το αγαπημένο τους κόμα, αυτό που τους εξέθρεψε και τους τάισε τόσα χρόνια.
Δυστυχώς, βλέπω αυτό το κόμα του Π. Καμένου και δεν μπορώ παρά να θυμηθώ το πόσο είχαν στηρίξει όλοι αυτοί οι υπηρέτες του συστήματος εκείνο το κόμα του Σαμαρά την Πολιτική άνοιξη, το κόμα του Αβραμόπουλου και μετά το κόμα του Καρατζαφέρη όσο αυτά κάναν ή κάνουν κακό στο κόμα που μισούν περισσότερο, τη ΝΔ. Μόλις κάναν την ζημιά που έπρεπε, δεν τα έβλεπε ξανά ποτέ κανείς. Πολύ φοβάμαι πως το ίδιο θα συμβεί και τους Ανεξάρτητους Ελληνες.
Πεστε μου λοιπόν γιατί να τους ακούσω. Ποτέ δεν μου έδωσαν τη σωστή συμβουλή. Σχεδόν ποτέ δεν τους ακουσα και δεν το μετάνοιωσα,.Μακάρι να είχαν καταφέρει κι άλλοι να μην τους ακούσουν. Ίσως τώρα να είμαστε αλλιώς../
Ο λόγος προφανής: "Πρέπει πάση θυσία, το κόμα που έβαλε τη χώρα στα νύχια του ΔΝΤ και του αδηφάγου Ευρωπαϊκού Βορά, να βγει όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένο την επόμενη μέρα."
Είναι φανερό πως οι πολιτικοί που εκβιάστηκαν με το μνημόνιο Νο1 και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, πρέπει να συνεχίσουν να έχουν δύναμη και λόγο την επόμενη ημέρα, γιατί θα είναι το ίδιο εύκολο ή ακόμη και ευκολότερο να εκβιαστούν για ακόμη μια φορά. Θα μου πείτε, ο Σαμαράς δεν εκβιάστηκε; Υπάρχει μια διαφορά που ελπίζω να μπορέσω να την εξηγήσω στη συνέχεια.
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί αυτό το σύστημα για να μας πείσει.
ΜΥΘΟΣ Νο1
Το πρώτο είναι αυτό το κλασικό, ότι άυτά τα δύο κόματα κυβέρνησαν την Ελλάδα και επομένως είναι αυτά που φταίνε για την κατασταση στην οποία βρισκόμαστε. Μερικοί βέβαια, προσπαθούν έξυπνα να προκαλέσουν και κάποια ανολογικότητα στο μέρος ευθύνης για τα δύο κόματα, λαμβάνοντας υποψη το χρόνο που διακυβέρνησε το καθ' ένα.
Είναι νομίζω κοινά παραδεκτό ότι η απλούστευση ή μάλλον η υπεραπλούστευση είναι λαϊκισμός. Γιατί σύμφωνα με την πιο πάνω άποψη:
1ο) οι ευθύνες των κομάτων για την επιτυχή ή όχι έκβαση των ενεργειών τους είναι απλώς ανάλογη του συνολικού χρόνου κατά τον οποίο βρίσκονται στην κυβέρνηση. Δεν είναι δηλαδή καθόλου σημαντικές αυτές καθ' αυτές οι ενέργειές τους αλλά μόνον ο χρόνος κατα τον οποίο βρέθηκαν στην κυβέρνηση ή μόνο και μόνο το γεγονός ότι βρέθηκαν σ' αυτή. Δεν λογαριάζεται η ισχύς, η δύναμη που έχει το κάθε κόμα την περίοδο που βρίσκεται στην κυβέρνηση και φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν αθροίζεται η θετική ή η αρνητική έκβαση των ενεργειών του.
2ο) Τα μοναδικά κόματα που έχουν εξουσία στην Ελλάδα και επομένως είναι τα αποκλειστικά υπεύθυνα για την κακοδαιμονία ή την ευημερία της, είναι αυτά που έχουν ανέβει στην κυβέρνηση. Επομένως απαλλάσονται αυτομάτως όλα εκείνα τα κόματα που κατά καιρός έχουν ψηφίσει ναι ή όχι σε νομοσχέδια, έχουν κάνει διαμαρτυρίες, συνδικαλιστικές κινήσεις, απεργίες και όλα αυτά που καλώς απορρέουν από τη δημοκρατία. Ένα κόμα για παράδειγμα που έκλεισε τα λιμάνια μιας χώρας για ένα διάστημα (καλώς ή κακώς δεν θα το κρίνω) και πέτυχε την αναστολή/αναβολή/ακύρωση ενός νόμου δεν άσκησε εκείνη τη στιγμή εξουσία; Ενα αντιπολιτευόμενο κόμα το οποίο συναλλάχθηκε με ένα κυβερνών κόμα ώστε ναι μεν να υπερψηφίσει ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης αλλά η κυβέρνηση να υποχωρήσει σε ένα άλλο, δεν έχει ασκήσει εξουσία; Δεν έχει επηρρεάσει με τις αποφάσεις και τις ενέργειές του την πορεία αυτού του τόπου; Δεν είναι λαϊκισμός (και μάλιστα από κόματα που αντιμάχονται τον λαϊκισμό) να υποστηρίζει κανείς ότι τα κόματα της αριστεράς στην Ελλάδα που δεν κυβέρνησαν, δεν έχουν καμιά ευθύνη για το κακό της χώρας; Κι αν όντως δεν έχουν ευθύνη τότε τί στο καλό εισπράξανε όλη αυτή την κρατική επιχορήγηση τόσα χρόνια; Ας τη δώσουν πίσω, έτσι για να γίνομαι κι εγώ λίγο λαϊκιστής, να τους πληρώσω με το ίδιο νόμισμα.)
Η ευθύνη για την κατάντια ή την ευημερία αυτής της χώρας μοιράζεται σε όλους μας. Πολιτες και κόματα. Και η ευθύνη αυτή είναι ένα αλγεβρικό άθροισμα θετικών και αρνητικών ενεργειών του καθενός ξεχωριστά και είναι ευθέως ανάλογη της ισχύος του εκάστοτε ενεργούντως.
Απλή και όχι απλουστευμένη λογική.
Για να θυμηθούμε τώρα πόσες φορές, τα τελευταία 30 χρόνια (από την ΕΟΚ και μετά, τότε που έπεσε το πολύ χρήμα), υπήρξε ισχυρή κυβέρνηση δεξιάς/κεντροδεξιάς; Πόσο διήρκησε και τί αποφάσεις κρίσιμες για τη χώρα μπόρεσε να διεκπεραιώσει; Ας δούμε όμως το ίδιο και στην αριστερά/κεντροαριστερά (ας την πούμε αριστερά γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ποτέ αριστερά )
Πότε πάρθηκαν οι περισσότερες αποφάσεις για τα εξοπλιστικά προγράμματα; Πότε για τις επικοινωνίες πότε για τη Ευρωπαϊκή ένωση, ποτε για την αγροτική πολιτική, τα πακέτα στήριξης και τη διανομή τους;
Ήταν ίδια η επίδραση μια αδύναμης κυβέρνησης με την πλειοψηφία ενός βουλευτού, που δεν τολμούσε να φέρει νομοσχέδιο στη βουλή χωρίς να καεί η Αθήνα και ίδια η επίδραση μιας κυβερνησης με πλειοψηφία 15 βουλευτών που χαράμιζε την εξουσία της σε μοίρασμα θέσεων και κοινοτικών κονδυλίων σε ημετέρους; Φτιάχνοντας έναν ΑΣΕΠ γιατί ήταν λαϊκή βούληση και ακρωτηριάζοντάς τον λίγο μετά γιατί ήταν κοματική βούληση;
Επομένως, κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης νομίζω θα συμφωνήσει, πως η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ είναι συντριπτικά τεράστια. Κι αν συνυπολογίσει κανείς την εγκληματική στάση στις αρχές του 2009, όταν ζητήθηκε από τον Παπανδρέου συναίνεση για σκληρά μέτρα λιτότητας (καμιά σχέση μ' αυτά που ζούμε τώρα) αυτός γύρισε και είπε το εκλογές τώρα, λεφτά υπάρχουν, μαζί δε και με τον εγκληματικό τρόπο φουσκώματος του ελείμματος ώστε να δικαιολογηθεί η είσοδος στο μηχανισμό στήριξης.΄
ΜΥΘΟΣ Νο2
Να υπερψηφιστούν τα μικρα κόματα γιατί αποτελούνται από άτομα που έχουν αποδείξει (;) ότι δεν πάσχουν από τις μικροκοματικές πρακτικές των μεγάλων κομάτων και επομένως θα είναι αποτελεσματικότερα στην διακυβέρνηση.(Ερώτηση άσχετη: Η κυβερνητική ικανότητα εξαρτάται από το πόσα μειονεκτήματα έχεις ή από τα πόσα προταιρήματα;)
Θα ήταν ευχής έργο να ισχύει αυτό. Τα μεγάλα, ή καλύτερα τα πρώην μεγάλα κόματα είναι περισσότερο από σίγουρο ότι πάσχουν από το σύνδρομο του μικροκοματικού αλλά και του ατομικού συμφέροντος. Αν όμως δει κανείς τη σύνθεσή τους είναι εύκολο να διαπιστώσει ότι αποτελούνται ως επι το πλείστον από πρώην μέλη των μεγάλων κομάτων.Λες και πρόκειται για μια απεγνωσμένη προσπάθεια πολλών να ξεφύγουν από τη "ρετσινιά" του "βολευτή" την ύστατη στιγμή.
Όι πολιτευτές αυτοί επομένως, είναι σχεδόν σίγουρο, ότι μέταφέρουν το "μικρόβιο" του μικροκοματισμού στα νέα κόματα. Το μόνο που απομένει είναι πλέον να εκδηλωθεί η ασθένεια αυτή, κάτι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο...
Υπάρχουν βέβαια και τα άλλα μικρά κόματα που προϋπήρχαν αλλά όπως είπα πιο πάνω έχουν κι αυτά το δικό τους μερίδιο ευθύνης για την κατάντια μας, επομένως δεν δικαιουνται να παίζουν τον ρόλο του αθώου που ξέρει τη λύση.
ΜΥΘΟΣ Νο3
Το μνημόνιο το στήριξαν και τα δύο κόματα / Η κολοτούμπα Σαμαρά
Δεν ήταν ενα μνημόνιο, ήταν δύο. Το πρώτο το αποφάσισε το ΠΑΣΟΚ, μόνο του, δεν το πέρασε από τη βουλή και μάλιστα το επεδιώξε, δεν τους το επέβαλε κανείς. Το μνημόνιο 1 σε συνδυασμό με την πλήρη έλειψη κινησεων "ρύθμισης" μας έφτασε στην επιβολη του μνημονίου 2. Το μνημόνιο 2 ο Σαμαράς αναγκάστηκε να το ψηφίσει. Ήταν μια πανέξυπνη στρατηγική των Παπανδρέου/Βενιζέλου για να εξαναγκάσουν τον Σαμαρά. Ο πρόεδρος της ΝΔ ή θα το ψήφιζε ή θα πηγαίναμε σε εκλογές με ένα ψεύτικο(;) δίλημα: "ΠΑΣΟΚ και Ευρώ ή ΝΔ και δραχμή". Κατά την ταπεινή και προσωπική μου γμώμη τα περί δημοψηφίσματος ήταν μια πολύ μεγάλη "απατεωνιά των Μερκοζύ και Βενιζελοπαπανδρέου η οποία και ηταν η τελευταία μαχαιριά στην χωρα μας.
Τουλάχιστο ο Σαμαράς, κατάφερε μέσα από αυτό τον εκβιασμό να πετύχει να γίνουν εκλογές. Ο χρόνος θα δείξει τί πραγματικά έγινε και τι συνέπειες είχαν όλες αυτές οι κινήσεις.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ μια και μοναδική: Κακή ενημέρωση
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αυτοί οι 3 μύθοι, εκπορεύονται από τα ίδια αυτά συστήματα που τόσα χρόνια προσπαθούν νε χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη. Δηλαδή από πολιτικούς και δημοσιογράφους που κι αυτοί ήταν υπηρέτες ή και άρχοντες αυτής της εξουσίας που τόσα χρόνια μας οδήγησε στην τωρινή μας κατάντια.
Δεν μπορώ για παράδειγμα να μην αναφέρω τον γνωστό εκφωνητή ειδήσεων, δημοσιογράφο αλλά και εκδότη πλέον Χατζηνικολάου. Από απόλυτος υπηρέτης του συστηματος στο MEGA, έφτασε να θεωρείται ο απόλυτος μαχητής του (βέβαια το κάνει τώρα που έγινε αντίπαλο εκδοτικό δέος και κερδίζει από τον πόλεμο αυτό).
Αυτός δεν ήταν που την περίοδο εκεί στο 1998-2000 έκανε αγώνα για να μειωθεί η διάρκεια των δελτίων ειδήσεων (και τα κατάφερε) σε μια ώρα; Τότε τα δελτία ειδήσεων ξεκινούσαν στις 7:30μμ και τελειώναν όταν ήθελαν. Όμως ο Σημίτης δεν άντεχε τόδη ενημέρωση. Ο ίδιος άλλωστε παραδέχθηκε ότι το MEGA τον εδιωξε όταν άρχισε να κάνει ρεπορτάζ στις λαϊκές. Μέχρι τότε έκανε ότι του λέγανε και δεν είχε πρόβλημα. Ο άνθρωπος αυτός τώρα έχει σηκώσει την αντιμνημονιακή σημαία, έτσι γενικά,και ίσως να το πιστεύει αλλά εμένα δε με πείθει.
Βλέπω ανθρώπους που μέχρι τώρα κέρδιζαν χρήμα υποστηρίζοντας το ΠΑΣΟΚ, να μιλάνε τώρα κατά τω μεγάλων κομάτων, και των δύο. Τι έγινε άλλαξαν πιστεύω; Όχι βέβαια. Απλά είναι πολύ έξυπνοι και ξέρουν πολύ καλά ότι όσο πιο αδύναμη είναι αυτή τη στιγμή η ΝΔ τόσο πιο κερδισμενο θα είναι το αγαπημένο τους κόμα, αυτό που τους εξέθρεψε και τους τάισε τόσα χρόνια.
Δυστυχώς, βλέπω αυτό το κόμα του Π. Καμένου και δεν μπορώ παρά να θυμηθώ το πόσο είχαν στηρίξει όλοι αυτοί οι υπηρέτες του συστήματος εκείνο το κόμα του Σαμαρά την Πολιτική άνοιξη, το κόμα του Αβραμόπουλου και μετά το κόμα του Καρατζαφέρη όσο αυτά κάναν ή κάνουν κακό στο κόμα που μισούν περισσότερο, τη ΝΔ. Μόλις κάναν την ζημιά που έπρεπε, δεν τα έβλεπε ξανά ποτέ κανείς. Πολύ φοβάμαι πως το ίδιο θα συμβεί και τους Ανεξάρτητους Ελληνες.
Πεστε μου λοιπόν γιατί να τους ακούσω. Ποτέ δεν μου έδωσαν τη σωστή συμβουλή. Σχεδόν ποτέ δεν τους ακουσα και δεν το μετάνοιωσα,.Μακάρι να είχαν καταφέρει κι άλλοι να μην τους ακούσουν. Ίσως τώρα να είμαστε αλλιώς../
Κυριακή 18 Μαρτίου 2012
fasism dot com
-Σας αρέσει δεν σας αρέσει οι εκλογές είναι το βασικό και εναρκτήριο εργαλείο της δημοκρατίας.
-Σας αρέσει δεν σας αρέσει οι εκλογές έχουν νόημα όταν υπάρχει δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε υποψηφίους. Αν υπάρχει μόνο ένας υποψήφιος, δεν έχει κανένα νόημα. Οι εκλογές τότε παύουν να είναι εργαλείο της δημοκρατίας και γίνονται όργανο της επικοινωνίας.
-Σας αρέσει δεν σας αρέσει, υπήρξε μόνο ένας υποψήφιος, γιατί κάποιοι φρόντισαν τις πρηγούμενες μέρες να λοιδωρήσουν σε βαθμό ικανό, κάθε αντίπαλο του "νικητή", ενώ δεν τόλμησαν να πουν κουβέντα, στον πιο ευάλωτο (λόγω θεσης και αποφάσεων).
Ναι, για σας μιλάω δημοσιογραφάκια της δεκάρας. Πόσα πήρατε ή πόσα γλυτώσατε για να το πετύχετε;
Γιατί, μη νομίζετε ότι επειδή σηκώσατε ένα δυο αντιμνημονιακά λάβαρα, εξιλεωθηκατε.. Δεν ξεχνά νομίζω κανένας, ότι τα προηγούμενα χρόνια, όλοι σας τρώγατε μαζί με αυτούς που τώρα καταγγέλετε. Έχω άδικο; Εφημεριδοπώλες, newscasters και τηλε/ραδιοφωνικοί σχολιαστές;(αντε πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, γατί το τσουβάλιασμα είναι η αρχή του φασισμου, κι εγώ φασιστας ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ)
Και ώ, τι θαύμα, ξανασυναντηθήκανε λέει, μόνο που έμειναν πολύ λίγοι. Κι αν αυτό το λένε επιτυχία και γιορτή της δημοκρατίας, τί να πει κανείς; Ελπίζω να μην το πιστεύουνε κι όλας.
2.000.000 περίπου ψηφοφόροι, από αυτούς οι 1.700.000 "αμετανόητοι", αν δει κανείς το αποτέλεσμα του 2004.
Από αυτούς το 2007 πήγαν οι 770.000, δηλαδή περίπου το 45% να ψηφίσουν για αρχηγό. Τώρα, φέρεται να πήγαν οι 200.000, δηλαδή περίπου το 12%.
Ωραία συνάντηση. Οι άλλοι που πήγανε;
Και εκεί που περιμένεις, από τον μεγαλοπρεπή αρχηγο(-πλέον), που ζήτησε και συγνώμη και μας ζητάει να αλλάξουμε κι εμείς όπως άλλαξε κι αυτός, για να σώσει (όχι σώσουμε) την Ελλάδα, εκεί που περιμένεις λοιπόν να πάρει το μήνυμα και να σκύψει το κεφάλι και να ζητήσει ακόμη μια συγνώμη (αληθινη αυτή τη φορά), σηκώνει το κεφάλι πάνω και μιλάει σαν τον παλιό πολιτικάντη που ξέραμε τόσα χρόνια.
Αυτός ο άνθρωπος είναι απ' αυτούς που θέλουν να μας σώσουν;
Μπα δε νομίζω, δεν με πειθει με τίποτα, ακόμη κι αν υπήρχε έστω και μια μικρή πιθανότητα...
-Σας αρέσει δεν σας αρέσει οι εκλογές έχουν νόημα όταν υπάρχει δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε υποψηφίους. Αν υπάρχει μόνο ένας υποψήφιος, δεν έχει κανένα νόημα. Οι εκλογές τότε παύουν να είναι εργαλείο της δημοκρατίας και γίνονται όργανο της επικοινωνίας.
-Σας αρέσει δεν σας αρέσει, υπήρξε μόνο ένας υποψήφιος, γιατί κάποιοι φρόντισαν τις πρηγούμενες μέρες να λοιδωρήσουν σε βαθμό ικανό, κάθε αντίπαλο του "νικητή", ενώ δεν τόλμησαν να πουν κουβέντα, στον πιο ευάλωτο (λόγω θεσης και αποφάσεων).
Ναι, για σας μιλάω δημοσιογραφάκια της δεκάρας. Πόσα πήρατε ή πόσα γλυτώσατε για να το πετύχετε;
Γιατί, μη νομίζετε ότι επειδή σηκώσατε ένα δυο αντιμνημονιακά λάβαρα, εξιλεωθηκατε.. Δεν ξεχνά νομίζω κανένας, ότι τα προηγούμενα χρόνια, όλοι σας τρώγατε μαζί με αυτούς που τώρα καταγγέλετε. Έχω άδικο; Εφημεριδοπώλες, newscasters και τηλε/ραδιοφωνικοί σχολιαστές;(αντε πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, γατί το τσουβάλιασμα είναι η αρχή του φασισμου, κι εγώ φασιστας ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ)
Και ώ, τι θαύμα, ξανασυναντηθήκανε λέει, μόνο που έμειναν πολύ λίγοι. Κι αν αυτό το λένε επιτυχία και γιορτή της δημοκρατίας, τί να πει κανείς; Ελπίζω να μην το πιστεύουνε κι όλας.
2.000.000 περίπου ψηφοφόροι, από αυτούς οι 1.700.000 "αμετανόητοι", αν δει κανείς το αποτέλεσμα του 2004.
Από αυτούς το 2007 πήγαν οι 770.000, δηλαδή περίπου το 45% να ψηφίσουν για αρχηγό. Τώρα, φέρεται να πήγαν οι 200.000, δηλαδή περίπου το 12%.
Ωραία συνάντηση. Οι άλλοι που πήγανε;
Και εκεί που περιμένεις, από τον μεγαλοπρεπή αρχηγο(-πλέον), που ζήτησε και συγνώμη και μας ζητάει να αλλάξουμε κι εμείς όπως άλλαξε κι αυτός, για να σώσει (όχι σώσουμε) την Ελλάδα, εκεί που περιμένεις λοιπόν να πάρει το μήνυμα και να σκύψει το κεφάλι και να ζητήσει ακόμη μια συγνώμη (αληθινη αυτή τη φορά), σηκώνει το κεφάλι πάνω και μιλάει σαν τον παλιό πολιτικάντη που ξέραμε τόσα χρόνια.
Αυτός ο άνθρωπος είναι απ' αυτούς που θέλουν να μας σώσουν;
Μπα δε νομίζω, δεν με πειθει με τίποτα, ακόμη κι αν υπήρχε έστω και μια μικρή πιθανότητα...
Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011
Η λύση ενός ανθρώπου έξω από το πολιτικό σύστημα
Μπορεί πρόσκαιρα να φαντάζει καλό, αλλά δημιουργεί κακό προηγούμενο. Μη ξεχνάμε ότι πρόκειται για διορισμένο άνθρωπο, διορισμένο από το σύστημα το οποίο όλοι κατηγορούμε. Μήπως είναι ένα έξυπνο κόλπο του συστήματος για να συνεχίσει να εξουσιάζει. Και φυσικά ως σύστημα δεν εννοώ τους πολιτικούς μας, μιας και αυτοί είναι διορισμένοι από το σύστημα συμφερόντων που κυβερνά αυτόν τον τόπο τόσα χρόνια. Κι αν το δούμε λίγο πιο προσεκτικά, η προηγούμενη μέθοδος "διορισμού" μέσω εκλογών ίσως ήταν καλύτερη γιατί σου έδινε τη δυνατότητα (τουλάχιστο) να ελπίζεις ότι μπορείς με την κρίση σου να επηρεάσεις τη ζωή σου. Τώρα είναι σα να μας λένε ότι δεν πρέπει να αποφασίζουμε εμείς γιατί αποφασίζουμε λάθος τόσα χρόνια. Για σκέψου, επικίνδυνο δεν είναι;
Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011
Λίγη τσίπα πρόεδρε
Αν είχε λίγη τσίπα ο πρόεδρος της βουλής θα είχε παραιτηθεί. Αλλά που τέτοιο πράγμα...
Ότι και να κάνεις φταις
Πριν έφταιγε ο Σαμαράς γιατί δεν συναινούσε. Τώρα φταίει ο Σαμαράς γιατί συναίνεσε.
Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011
Όταν μια χώρα γυρίζει γύρω από ένα κόμα
Τον παππού του δεν τον θυμάμαι. Είμαι νεότερος. Απλά ξέρω ότι κάπως συμμετείχε κι αυτό στο πραξικόπημα.
Τον πατέρα του τον έζησα. Μεγάλωσα στα χρόνια του. Ήταν βουτηγμένος μέσα στο ψέμα και στην κοροϊδία. Κατέστρεψε ότι παραγωγικό είχε αυτή η χώρα και συμμετείχε στη μετατροπή της ΕΟΚ σε ΕΕ, δηλαδή από ένα όραμα Ευρωπαϊκής ομοσπονδίας σε μια τραπεζική ένωση. Ήταν αυτός που κατέστρεψε κάθε πολυφωνία στα ΜΜΕ κλείνοντας όλο τον αντίπαλο τύπο.
Ήταν αυτός που συμφώνησε οι επιδοτήσεις από την ΕΕ να πάνε μόνο σε μη παραγωγικές κατευθύνσεις, καταστρέφοντας κάθε τι το παραγωγικό.
Ήταν αυτος που κρατικοποίησε τα πάντα τη στιγμή που έπρεπε να γίνει ακριβως το αντίθετο.
Και κάθε φορά που κινδύνευε ο ίδιος και το κόμα, μετέτρεπε τον κίνδυνο σε κίνδυνο της χώρας. Από το στόμα του ακούστηκε το πιο διχαστικό σύνθημα που ακούστηκε ποτέ στην Ελλάδα: "Ο λαός δεν ξεχνά τί σημαίνει δεξιά". Όταν η Ελλάδα χρειαζόταν να ξεχάσει τις πληγές του εμφυλίου αυτός τις σκάλιζε και τις μάτωνε μόνο και μόνο για να αντλήσει ψήφους.
Κι όταν φαινόταν πια ότι η κακιά δεξιά θα έπαιρνε την εξουσία, φρόντισε να την αποδυναμώσει με τον πιο ανηθικο τρόπο, μ' ένα εκλογικό νόμο κομένο και ραμένο στα μέτρα του. Δεν έχει σημασία αν η χώρα είναι ακυβέρνητη. Αρκει που δεν θα την κυβερνούν οι άλλοι. Ή αυτός ή κανένας. Και βέβαια θεωρούσε τον εαυτό του βαθιά δημοκράτη και προοδευτικό.
Πέρασε μια περίοδος περιορισμένων δυνατοτήτων (Του Μητσοτάκη, με 1 ψηφο) και ηρθε Ξανά το ΠΑΣΟΚ με τον Σημίτη. Μια περίοδος ανάπτυξης που όμως ήταν πλαστή. Τα δανεικά πήγαιναν σύννεφο και η είσοδος στην ΟΝΕ σύμφωνα με τους τωρινούς ηγέτες, ήταν λάθος και με πλαστά στοιχεία. Όλα τα άλλα κόλπα της ΠΑΣΟΚικης διοίκησης συνεχίστηκαν με την ίδια ή και μεγαλύτερη ένταση.
Η περίοδος Καραμανλή χαρακτηρίστηκε από μια κυβερνητική θητεία περιορισμένων δυνατοτήτων λόγω μειωμένων ικανοτήτων από τη μια, αλλά και εξαιτίας μιας υερβολικά ισχυρής αντιπολίτευσης (συνεπικουρούμενης από πανίσχυρα ΜΜΕ,δημοσια διοίκηση και παρακρατικούς μηχανισμούς)
Η κυβέρνηση αυτή έπεσε με έναν εκβιασμό για εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας. Έναν εκβιασμό που έδειξε ότι ο Παπανδρέου δεν σέβεται κανενα θεσμό. Αλλά το ίδιο έδειξε και ο πρόεδρος. Ουτε αυτός σεβόταν το θεσμό του.
Από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης ο Παπανδρέου για να γλυτώσει το κόμα του από τα προεκλογικά ψεύδη, φούσκωσε το έλειμμα και μας έβαλε στο ΔΝΤ. Είναι πλεόν γενικά παραδεκτό. Μπορεί να μπαίναμε τελικά, έτσι κι αλλιώς, αλλά αν έμπαινε πρώτη η Ιρλανδία θα ήταν διαφορετικά για μας. Κι από τότε άρχισαν οι εκβιασμοι.Πρώτα στους βουλευτές του, μετά στο λαό και τέλος προς όλους.
Κι όλα αυτά για να μην χάσει το ΠΑΣΟΚ την εξουσία. Πρώτα τα ΠΑΣΟΚ. Μετά όλοι οι άλλοι.
Όταν εκβίαζε για το μεσοπρόθεσμο, είπε το εξής τραγικό στη βουλή " Στις αρχές του 2009, έπρεπε να παρθούν κάποια μέτρα από την τότε κυβέρνηση, τα οποία αν είχαν παρθεί, δεν θα είχαμε φτάσει σήμερα εδώ που είμαστε..."
Θυμίζω ότι τότε ο Καραμανλής είχε καλέσει τους αρχηγούς των κομάτων σε συσνενόηση για μην καταστραφεί η Ελλάδα. Τότε ο Παπανδρέου αρνήθηκε τα πάντα άρχισε τον εκβιασμό για τις εκλογές.
Αυτό σημαίνει ότι ήξερε από τότε (τουλάχιστον) την κατάσταση, αλλά έκανε τα πάντα για να εμποδίσει τη σωτηρία της Ελλάδας προκειμένου να πάρει την εξουσία.
Κι ερχεται τώρα να δείχνει τα δόντια του. Κρατιέται με κάθε τρόπο στην εξουσία και δεν τον ενδιαφέρει στο ελάχιστο η Ελλάδα.
Πρώτα το ΠΑΣΟΚ...
Τον πατέρα του τον έζησα. Μεγάλωσα στα χρόνια του. Ήταν βουτηγμένος μέσα στο ψέμα και στην κοροϊδία. Κατέστρεψε ότι παραγωγικό είχε αυτή η χώρα και συμμετείχε στη μετατροπή της ΕΟΚ σε ΕΕ, δηλαδή από ένα όραμα Ευρωπαϊκής ομοσπονδίας σε μια τραπεζική ένωση. Ήταν αυτός που κατέστρεψε κάθε πολυφωνία στα ΜΜΕ κλείνοντας όλο τον αντίπαλο τύπο.
Ήταν αυτός που συμφώνησε οι επιδοτήσεις από την ΕΕ να πάνε μόνο σε μη παραγωγικές κατευθύνσεις, καταστρέφοντας κάθε τι το παραγωγικό.
Ήταν αυτος που κρατικοποίησε τα πάντα τη στιγμή που έπρεπε να γίνει ακριβως το αντίθετο.
Και κάθε φορά που κινδύνευε ο ίδιος και το κόμα, μετέτρεπε τον κίνδυνο σε κίνδυνο της χώρας. Από το στόμα του ακούστηκε το πιο διχαστικό σύνθημα που ακούστηκε ποτέ στην Ελλάδα: "Ο λαός δεν ξεχνά τί σημαίνει δεξιά". Όταν η Ελλάδα χρειαζόταν να ξεχάσει τις πληγές του εμφυλίου αυτός τις σκάλιζε και τις μάτωνε μόνο και μόνο για να αντλήσει ψήφους.
Κι όταν φαινόταν πια ότι η κακιά δεξιά θα έπαιρνε την εξουσία, φρόντισε να την αποδυναμώσει με τον πιο ανηθικο τρόπο, μ' ένα εκλογικό νόμο κομένο και ραμένο στα μέτρα του. Δεν έχει σημασία αν η χώρα είναι ακυβέρνητη. Αρκει που δεν θα την κυβερνούν οι άλλοι. Ή αυτός ή κανένας. Και βέβαια θεωρούσε τον εαυτό του βαθιά δημοκράτη και προοδευτικό.
Πέρασε μια περίοδος περιορισμένων δυνατοτήτων (Του Μητσοτάκη, με 1 ψηφο) και ηρθε Ξανά το ΠΑΣΟΚ με τον Σημίτη. Μια περίοδος ανάπτυξης που όμως ήταν πλαστή. Τα δανεικά πήγαιναν σύννεφο και η είσοδος στην ΟΝΕ σύμφωνα με τους τωρινούς ηγέτες, ήταν λάθος και με πλαστά στοιχεία. Όλα τα άλλα κόλπα της ΠΑΣΟΚικης διοίκησης συνεχίστηκαν με την ίδια ή και μεγαλύτερη ένταση.
Η περίοδος Καραμανλή χαρακτηρίστηκε από μια κυβερνητική θητεία περιορισμένων δυνατοτήτων λόγω μειωμένων ικανοτήτων από τη μια, αλλά και εξαιτίας μιας υερβολικά ισχυρής αντιπολίτευσης (συνεπικουρούμενης από πανίσχυρα ΜΜΕ,δημοσια διοίκηση και παρακρατικούς μηχανισμούς)
Η κυβέρνηση αυτή έπεσε με έναν εκβιασμό για εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας. Έναν εκβιασμό που έδειξε ότι ο Παπανδρέου δεν σέβεται κανενα θεσμό. Αλλά το ίδιο έδειξε και ο πρόεδρος. Ουτε αυτός σεβόταν το θεσμό του.
Από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης ο Παπανδρέου για να γλυτώσει το κόμα του από τα προεκλογικά ψεύδη, φούσκωσε το έλειμμα και μας έβαλε στο ΔΝΤ. Είναι πλεόν γενικά παραδεκτό. Μπορεί να μπαίναμε τελικά, έτσι κι αλλιώς, αλλά αν έμπαινε πρώτη η Ιρλανδία θα ήταν διαφορετικά για μας. Κι από τότε άρχισαν οι εκβιασμοι.Πρώτα στους βουλευτές του, μετά στο λαό και τέλος προς όλους.
Κι όλα αυτά για να μην χάσει το ΠΑΣΟΚ την εξουσία. Πρώτα τα ΠΑΣΟΚ. Μετά όλοι οι άλλοι.
Όταν εκβίαζε για το μεσοπρόθεσμο, είπε το εξής τραγικό στη βουλή " Στις αρχές του 2009, έπρεπε να παρθούν κάποια μέτρα από την τότε κυβέρνηση, τα οποία αν είχαν παρθεί, δεν θα είχαμε φτάσει σήμερα εδώ που είμαστε..."
Θυμίζω ότι τότε ο Καραμανλής είχε καλέσει τους αρχηγούς των κομάτων σε συσνενόηση για μην καταστραφεί η Ελλάδα. Τότε ο Παπανδρέου αρνήθηκε τα πάντα άρχισε τον εκβιασμό για τις εκλογές.
Αυτό σημαίνει ότι ήξερε από τότε (τουλάχιστον) την κατάσταση, αλλά έκανε τα πάντα για να εμποδίσει τη σωτηρία της Ελλάδας προκειμένου να πάρει την εξουσία.
Κι ερχεται τώρα να δείχνει τα δόντια του. Κρατιέται με κάθε τρόπο στην εξουσία και δεν τον ενδιαφέρει στο ελάχιστο η Ελλάδα.
Πρώτα το ΠΑΣΟΚ...
Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011
Με νύχια και με δόντια
Όλες αυτές οι πολιτικάντικες κινήσεις του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, δίνουν την εντύπωση ανθρώπων που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μείνουν στην εξουσία. Ο κοινός αξιοπρεπής άνθρωπος θα προσέφευγε στις κάλπες, μόνο και μόνο για να αποβάλλει από πάνω του το βάρος της λανθασμένης απόφασης/εκτίμησης. Εκτός βέβαια κι αν είναι τόσο σίγουρος ως ίσως ο καλύτερος οικονομολόγος της παγκόσμιας ιστορίας, κάτι που αποδεδειγμένα δεν είναι.
Από τη στιγμή που δεν το κάνει δείχνει πόσο αναξιοπρεπής είναι.
Και είμαι σίγουρος ότι κανείς Έλληνας δεν θα ήθελε έναν αναξιοπρεπή ηγέτη.
Συνταγή αποτυχίας
Από τη στιγμή που δεν το κάνει δείχνει πόσο αναξιοπρεπής είναι.
Και είμαι σίγουρος ότι κανείς Έλληνας δεν θα ήθελε έναν αναξιοπρεπή ηγέτη.
Συνταγή αποτυχίας
Ο ΓΑΠ υποσχέθηκε αυξήσεις !!!!
Θα αυξήσει, είπε, το εισόδημα του ανέργου.
Πόσο θα το αυξήσει δεν είπε, αλλά αν υποθέσουμε ότι θα δώσει κάτι πάνω από τον πληθωρισμό τότε ίσως με ένα 10%, τότε έχουμε <εισόδημα ανέργου=0 > επί 10 διά 100 =0
Μήπως αυτά είναι τα μαθηματικά του ΓΑΠ, με τα οποία συμπέρανε κάποτε ότι "Λεφτά υπάρχουν"; Δυστυχώς όχι
Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011
Η άποψη του Vasper: Σκεφτείτε για λίγο...
Η άποψη του Vasper: Σκεφτείτε για λίγο...: "Τι προβλήματα είχαμε επί Καραμανλή και 'επάρατης' δεξιάς; Το ξενοπήδημα του Ζαχόπουλου, το 'σκάνδαλο' του Βατοπεδίου που δέχτηκαν τελικά οι ..."
Σάββατο 14 Μαΐου 2011
Με πόσους νεκρούς αναβάλλονται ημερίδες και συνεδριάζουν διυπουργικές;
Από Ελεύθερη Ζώνη , Σοφία Βούλτεψη
14/05/2011
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η διεθνής εμπειρία δείχνει πως όποτε συμβαίνει μια καταστροφή, μια τρομοκρατική ενέργεια, ένα έκτακτο ακραίο γεγονός με νεκρό, μια δραματική εξέλιξη, τέλος πάντων, οι ηγέτες που απουσιάζουν από την χώρα τους παίρνουν το πρώτο αεροπλάνο και επιστρέφουν σ’ αυτήν.
Σε όλες τις υπόλοιπες (φυσιολογικές) χώρες. Διότι στην Ελλάδα, συμβαίνει το αντίθετο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν αλλάζει το πρόγραμμά του με τίποτε. Την ώρα που συμβαίνει το ακραίο γεγονός (και επαπειλούνται και άλλα), εκείνος παίρνει το αεροπλάνο και φεύγει.
Την προηγούμενη Πέμπτη, για παράδειγμα. Στην Αθήνα καιγόταν ο πελεκούδι. Με έναν νεκρό στο γκέτο της βίας και της ανομίας και με έναν διαδηλωτή σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική.
Διάφορες ομάδες συγκρούονταν μεταξύ τους και με την αστυνομία, στην κομμένη στα δύο (όπως στον καιρό του εμφυλίου) η πόλη. Η κατάσταση ήταν τόσο εκρηκτική, που ουδείς μπορούσε να προβλέψει την εξέλιξή της.
Και όμως. Ο πρωθυπουργός πήρε το αεροπλάνο και έφυγε για το Όσλο. Για ποιο λόγο; Μα επειδή είχε κατεβεί η ιδέα στο «Δίκτυο Προοδευτικής Διακυβέρνησης» (Θεέ μου, συγχώρησέ με) και στη Νορβηγική Ομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων να οργανώσουν διάσκεψη με θέμα «Η ατζέντα μετά την κρίση στην Κεντροαριστερά».
Και επειδή ήταν προγραμματισμένο να μιλήσει εκεί ο πρωθυπουργός με θέμα (άκουσον, άκουσον!) «Μελλοντικές θέσεις εργασίας και ανάπτυξη: Πώς μπορούν οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις να κάνουν τη διαφορά». Το γεγονός πως την ημέρα που έφευγε όχι μόνο γινόταν ο κακός χαμός, αλλά είχε ανακοινωθεί ιστορικό ρεκόρ ανεργίας της τάξης του 15,9%, προφανώς αποτελούσε ανθυπολεπτομέρεια.
Ερώτημα: Με πόσους νεκρούς και διασωληνωμένους θα στερηθεί ο πρωθυπουργός την συμμετοχή του σε πάνελ; Και μάλιστα σε χώρες όπως η Νορβηγία, που όχι μόνο έχει λύσει τα προβλήματά της (διότι διαθέτει πολιτικούς με φιλότιμο), αλλά είναι και η χώρα όπου σταθερά αναδεικνύεται στην «καλύτερη χώρα να ζει κανείς», όποια κυβέρνηση κι’ αν βρίσκεται στην εξουσία (διότι έχει πολιτικούς με φιλότιμο σε όλα τα κόμματα);
Φεύγει. Αφήνοντας πίσω του το χάος. Όλο δικό μας. Τα παραδείγματα ουκ ολίγα.
Τον Σεπτέμβριο έκανε τον ανασχηματισμό (με τέτοιο μπλέξιμο αρμοδιοτήτων, που ακόμη δεν ξέρουμε ποιος είναι υπεύθυνος και για τί) και έφυγε για δυο εβδομάδες, εκ των οποίων η μία στη Νέα Υόρκη για τη Γ.Σ. του ΟΗΕ (τότε που η Συρία αναγνώρισε τα Σκόπια ως Μακεδονία και ο Γκιουλ μας θύμισε από το βήμα της γενικής συνέλευσης πως βάσει της Συμφωνίας της Μαδρίτης του 1997, Τουρκία και Ελλάδα έχουν κοινά δικαιώματα στο Αιγαίο)!
Προηγουμένως είχε διορίσει πρωθυπουργεύοντα τον κ. Ραγκούση και είχε εγκαταστήσει στο υπουργείο του (του Ραγκούση) ένα νέο όργανο «υπερυπουργών» που υποτίθεται ότι θα συνεδρίαζε συστηματικά και θα παρήγαγε έργο. Έγινε μάλιστα και... ανακατασκευή δύο ορόφων!
Στις 29 Νοεμβρίου 2010 έφυγε για την Λιβύη (για τον σύντροφο Καντάφι, για να μην ξεχνιόμαστε, επέστρεψε την 1η Δεκεμβρίου και έφυγε αμέσως για το Καζακστάν.
Την ίδια ώρα επικρατούσε χάος στα λιμάνια λόγω των επαναλαμβανόμενων απεργιών της ΠΝΟ. Και μια-δυο μέρες πριν τις εξορμήσεις, ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε διαπιστώσει καθυστερήσεις στο πρόγραμμα προσαρμογής και είχε ανακοινώσει πως αναλαμβάνει ο ίδιος.
Ανέλαβε και μετά έφυγε, αφήνοντας την διαχείριση του χάους στους παραδυναστεύοντες. Τους είχε ονοματίσει κιόλας: Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου, Ραγκούσης. «Αναλαμβάνει τριανδρία», διαβάσαμε σε πηχυαίους τίτλους.
Στις 5 και 6 Ιανουαρίου έπαιρνε μέρος σε ημερίδα του γαλλικού υπουργείου των Οικονομικών στο Παρίσι, εκφωνώντας ομιλία με θέμα… «Νέος κόσμος, νέος καπιταλισμός»!
Στις 7 Ιανουαρίου βρισκόταν κιόλας στο Ερζερούμ για να πάρει μέρος στην σύνοδο των (Τούρκων πρέσβεων) – κάτι που προβλήθηκε περίπου ως πράξη ηρωισμού, επειδή, λέει, μίλησε για το casus belli. Τους φόβισε τόσο πολύ, που έκτοτε δεν έχει περάσει μέρα χωρίς παραβιάσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο.
Εκείνες ακριβώς τις ημέρες των ημερίδων και των εισηγήσεων σε Παρίσι και Ερζερούμ, τα spread πλησίαζαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα τις χίλιες μονάδες βάσης. Θα πείτε, αν έμενε εδώ, θα τα συγκρατούσε; Ξέρω γω; Αυτή δεν είναι η δουλειά του;
Στις 27 Ιανουαρίου βρισκόταν κιόλας στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, μια άνευ σημασίας πλέον σύναξη και κουβέντιαζε με τον Κλίντον. Ήδη από τις 23 Ιανουαρίου στη Νομική είχαν κλειστεί οι 300 μετανάστες από τα Χανιά και στο κέντρο επικρατούσε πολεμική ατμόσφαιρα.
Αυτές τις μέρες έχουμε πάλι τα ίδια. Από τον περασμένο Αύγουστο ασχολούνται και συνεδριάζουν για το θέμα του ιστορικού κέντρου. Στις 5 Ιανουαρίου συνεδρίασε η διυπουργική επιτροπή για το Ιστορικό Κέντρο, υπό την προεδρία Ραγκούση, παρακαλώ. Ανέλαβε να συνεδριάζει τακτικά και να παρουσιάσει δέσμη μέτρων στα τέλη Μαρτίου (του 2011).
Προχτές, ο πρωθυπουργός έφυγε για το Όσλο, λέγοντας ότι τα μέτρα θα ανακοινωθούν τη Δευτέρα (16 Μαΐου του 2011). Που σημαίνει ότι η διυπουργική χωρίς νεκρό δεν ξεκουνιέται. Που σημαίνει επίσης ότι ο πρωθυπουργός δεν γύρεψε ευθύνες από αυτούς που «ξέχασαν» να ανακοινώσουν και να λάβουν μέτρα στον χρόνο που τους είχε ανατεθεί και είχαν (λέμε τώρα) δεσμευτεί.
Μήπως μπορούν να μας πουν οι κύριοι (Ραγκούσης, Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου, Μπιρμπίλη, Παπουτσής, Διαμαντοπούλου, Γερουλάνος, Ρέππας, Ρόβλιας, Σηφουνάκης, Βούγιας) πόσες φορές συνεδρίασαν (προφανώς καμία, αλλιώς θα το είχαμε μάθει) και κουβέντιασαν τα μέτρα που θα ανακοινώσουν τη Δευτέρα; Ή ήταν μόνο για την πρώτη φορά, τις φωτογραφίες και την προπαγάνδα;
Μήπως μπορεί να μας πει ο πρωθυπουργός τι μέτρα έλαβε κατά των υπουργών του που ούτε συνεδρίασαν, ούτε είχαν έτοιμη την «δέσμη μέτρων» στο τέλος Μαρτίου, όπως είχαν οι ίδιοι αποφασίσει;
Και επιτέλους, πόσοι πρέπει να σκοτωθούν για να συνεδριάσει μια κ…διυπουργική και να αναβάλει ο πρωθυπουργός την συμμετοχή του σε πάνελ για τον ρόλο των σοσιαλιστών και της κεντροαριστεράς γενικότερα;
14/05/2011
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η διεθνής εμπειρία δείχνει πως όποτε συμβαίνει μια καταστροφή, μια τρομοκρατική ενέργεια, ένα έκτακτο ακραίο γεγονός με νεκρό, μια δραματική εξέλιξη, τέλος πάντων, οι ηγέτες που απουσιάζουν από την χώρα τους παίρνουν το πρώτο αεροπλάνο και επιστρέφουν σ’ αυτήν.
Σε όλες τις υπόλοιπες (φυσιολογικές) χώρες. Διότι στην Ελλάδα, συμβαίνει το αντίθετο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν αλλάζει το πρόγραμμά του με τίποτε. Την ώρα που συμβαίνει το ακραίο γεγονός (και επαπειλούνται και άλλα), εκείνος παίρνει το αεροπλάνο και φεύγει.
Την προηγούμενη Πέμπτη, για παράδειγμα. Στην Αθήνα καιγόταν ο πελεκούδι. Με έναν νεκρό στο γκέτο της βίας και της ανομίας και με έναν διαδηλωτή σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική.
Διάφορες ομάδες συγκρούονταν μεταξύ τους και με την αστυνομία, στην κομμένη στα δύο (όπως στον καιρό του εμφυλίου) η πόλη. Η κατάσταση ήταν τόσο εκρηκτική, που ουδείς μπορούσε να προβλέψει την εξέλιξή της.
Και όμως. Ο πρωθυπουργός πήρε το αεροπλάνο και έφυγε για το Όσλο. Για ποιο λόγο; Μα επειδή είχε κατεβεί η ιδέα στο «Δίκτυο Προοδευτικής Διακυβέρνησης» (Θεέ μου, συγχώρησέ με) και στη Νορβηγική Ομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων να οργανώσουν διάσκεψη με θέμα «Η ατζέντα μετά την κρίση στην Κεντροαριστερά».
Και επειδή ήταν προγραμματισμένο να μιλήσει εκεί ο πρωθυπουργός με θέμα (άκουσον, άκουσον!) «Μελλοντικές θέσεις εργασίας και ανάπτυξη: Πώς μπορούν οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις να κάνουν τη διαφορά». Το γεγονός πως την ημέρα που έφευγε όχι μόνο γινόταν ο κακός χαμός, αλλά είχε ανακοινωθεί ιστορικό ρεκόρ ανεργίας της τάξης του 15,9%, προφανώς αποτελούσε ανθυπολεπτομέρεια.
Ερώτημα: Με πόσους νεκρούς και διασωληνωμένους θα στερηθεί ο πρωθυπουργός την συμμετοχή του σε πάνελ; Και μάλιστα σε χώρες όπως η Νορβηγία, που όχι μόνο έχει λύσει τα προβλήματά της (διότι διαθέτει πολιτικούς με φιλότιμο), αλλά είναι και η χώρα όπου σταθερά αναδεικνύεται στην «καλύτερη χώρα να ζει κανείς», όποια κυβέρνηση κι’ αν βρίσκεται στην εξουσία (διότι έχει πολιτικούς με φιλότιμο σε όλα τα κόμματα);
Φεύγει. Αφήνοντας πίσω του το χάος. Όλο δικό μας. Τα παραδείγματα ουκ ολίγα.
Τον Σεπτέμβριο έκανε τον ανασχηματισμό (με τέτοιο μπλέξιμο αρμοδιοτήτων, που ακόμη δεν ξέρουμε ποιος είναι υπεύθυνος και για τί) και έφυγε για δυο εβδομάδες, εκ των οποίων η μία στη Νέα Υόρκη για τη Γ.Σ. του ΟΗΕ (τότε που η Συρία αναγνώρισε τα Σκόπια ως Μακεδονία και ο Γκιουλ μας θύμισε από το βήμα της γενικής συνέλευσης πως βάσει της Συμφωνίας της Μαδρίτης του 1997, Τουρκία και Ελλάδα έχουν κοινά δικαιώματα στο Αιγαίο)!
Προηγουμένως είχε διορίσει πρωθυπουργεύοντα τον κ. Ραγκούση και είχε εγκαταστήσει στο υπουργείο του (του Ραγκούση) ένα νέο όργανο «υπερυπουργών» που υποτίθεται ότι θα συνεδρίαζε συστηματικά και θα παρήγαγε έργο. Έγινε μάλιστα και... ανακατασκευή δύο ορόφων!
Στις 29 Νοεμβρίου 2010 έφυγε για την Λιβύη (για τον σύντροφο Καντάφι, για να μην ξεχνιόμαστε, επέστρεψε την 1η Δεκεμβρίου και έφυγε αμέσως για το Καζακστάν.
Την ίδια ώρα επικρατούσε χάος στα λιμάνια λόγω των επαναλαμβανόμενων απεργιών της ΠΝΟ. Και μια-δυο μέρες πριν τις εξορμήσεις, ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε διαπιστώσει καθυστερήσεις στο πρόγραμμα προσαρμογής και είχε ανακοινώσει πως αναλαμβάνει ο ίδιος.
Ανέλαβε και μετά έφυγε, αφήνοντας την διαχείριση του χάους στους παραδυναστεύοντες. Τους είχε ονοματίσει κιόλας: Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου, Ραγκούσης. «Αναλαμβάνει τριανδρία», διαβάσαμε σε πηχυαίους τίτλους.
Στις 5 και 6 Ιανουαρίου έπαιρνε μέρος σε ημερίδα του γαλλικού υπουργείου των Οικονομικών στο Παρίσι, εκφωνώντας ομιλία με θέμα… «Νέος κόσμος, νέος καπιταλισμός»!
Στις 7 Ιανουαρίου βρισκόταν κιόλας στο Ερζερούμ για να πάρει μέρος στην σύνοδο των (Τούρκων πρέσβεων) – κάτι που προβλήθηκε περίπου ως πράξη ηρωισμού, επειδή, λέει, μίλησε για το casus belli. Τους φόβισε τόσο πολύ, που έκτοτε δεν έχει περάσει μέρα χωρίς παραβιάσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο.
Εκείνες ακριβώς τις ημέρες των ημερίδων και των εισηγήσεων σε Παρίσι και Ερζερούμ, τα spread πλησίαζαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα τις χίλιες μονάδες βάσης. Θα πείτε, αν έμενε εδώ, θα τα συγκρατούσε; Ξέρω γω; Αυτή δεν είναι η δουλειά του;
Στις 27 Ιανουαρίου βρισκόταν κιόλας στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, μια άνευ σημασίας πλέον σύναξη και κουβέντιαζε με τον Κλίντον. Ήδη από τις 23 Ιανουαρίου στη Νομική είχαν κλειστεί οι 300 μετανάστες από τα Χανιά και στο κέντρο επικρατούσε πολεμική ατμόσφαιρα.
Αυτές τις μέρες έχουμε πάλι τα ίδια. Από τον περασμένο Αύγουστο ασχολούνται και συνεδριάζουν για το θέμα του ιστορικού κέντρου. Στις 5 Ιανουαρίου συνεδρίασε η διυπουργική επιτροπή για το Ιστορικό Κέντρο, υπό την προεδρία Ραγκούση, παρακαλώ. Ανέλαβε να συνεδριάζει τακτικά και να παρουσιάσει δέσμη μέτρων στα τέλη Μαρτίου (του 2011).
Προχτές, ο πρωθυπουργός έφυγε για το Όσλο, λέγοντας ότι τα μέτρα θα ανακοινωθούν τη Δευτέρα (16 Μαΐου του 2011). Που σημαίνει ότι η διυπουργική χωρίς νεκρό δεν ξεκουνιέται. Που σημαίνει επίσης ότι ο πρωθυπουργός δεν γύρεψε ευθύνες από αυτούς που «ξέχασαν» να ανακοινώσουν και να λάβουν μέτρα στον χρόνο που τους είχε ανατεθεί και είχαν (λέμε τώρα) δεσμευτεί.
Μήπως μπορούν να μας πουν οι κύριοι (Ραγκούσης, Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου, Μπιρμπίλη, Παπουτσής, Διαμαντοπούλου, Γερουλάνος, Ρέππας, Ρόβλιας, Σηφουνάκης, Βούγιας) πόσες φορές συνεδρίασαν (προφανώς καμία, αλλιώς θα το είχαμε μάθει) και κουβέντιασαν τα μέτρα που θα ανακοινώσουν τη Δευτέρα; Ή ήταν μόνο για την πρώτη φορά, τις φωτογραφίες και την προπαγάνδα;
Μήπως μπορεί να μας πει ο πρωθυπουργός τι μέτρα έλαβε κατά των υπουργών του που ούτε συνεδρίασαν, ούτε είχαν έτοιμη την «δέσμη μέτρων» στο τέλος Μαρτίου, όπως είχαν οι ίδιοι αποφασίσει;
Και επιτέλους, πόσοι πρέπει να σκοτωθούν για να συνεδριάσει μια κ…διυπουργική και να αναβάλει ο πρωθυπουργός την συμμετοχή του σε πάνελ για τον ρόλο των σοσιαλιστών και της κεντροαριστεράς γενικότερα;
Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011
Ρε ξεφτίλες ΜΜΕ. Ντροπή σας
Έγινε χθες η συγκέντρωση έξω από το σπίτι του Σημίτη. Και σήμερα το πρωί δεν είχαν στιγμιότυπο να δείξουν. Στον Αντέννα πήραν στιγμιότυπο από το Φιμωτρο. Δεν είχαν στείλει ούτε μια κάμερα. Φαντάστηκαν ότι θα το περνούσαν έτσι. Δεν τους άφηε όμως ο κόσμος, μιας και μαζεύτηκαν γύρω στους 5000 σύμφωνα με τον Παπαδάκη.
Πάτε ένα στοίχημα πως όταν γίνει συγκέντρωση έξω από το σπίτι κάποιου ΝΔκράτη υπουργού η του Καραμανλή, θα έχουν live κάλυψη όλα τα κανάλια;
Πάτε ένα στοίχημα πως όταν γίνει συγκέντρωση έξω από το σπίτι κάποιου ΝΔκράτη υπουργού η του Καραμανλή, θα έχουν live κάλυψη όλα τα κανάλια;
Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011
Πες τα Σοφία, πές τα
Τι θα γίνει με τον Καντάφι; Θα αντιδράσει κανείς βορείως της Γαύδου;
Στη Λιβύη γίνεται αιματοχυσία ή κάνω λάθος; Ο συνταγματάρχης Καντάφι είναι δικτάτορας ή κάνω λάθος; Η χώρα του συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών που συστηματικά παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα ή κάνω λάθος; Υπάρχει ένα θέμα με την Γαύδο, που η Λιβύη την συμπεριλαμβάνει στη δική της θαλάσσια ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης ή κάνω λάθος;
Αν κάνω λάθος, ας βγει κάποιος και να μου το πει. Αν δεν κάνω λάθος, όμως, πρέπει κάποιος να μας εξηγήσει γιατί ο πρωθυπουργός, με την ιδιότητά του τακτικού συνομιλητή του Καντάφι δεν έχει μέχρι στιγμής καθόλου ασχοληθεί με το θέμα.
Και μην υποστηρίξει κανείς πως είχε να προετοιμάσει τα κρίσιμα ταξίδια του στην Ευρώπη, κυρίως στο Βερολίνο, και δεν έμεινε χρόνος για ενασχόληση με τον «σατράπη» της Β. Αφρικής.
Διότι σ’ αυτήν την περίπτωση, πρέπει ο κ. Παπανδρέου να μας εξηγήσει για ποιο λόγο μόλις ξεσπά μια εξέγερση συστηματικά δεν παίρνει θέση και διαγράφει από την Σοσιαλιστική Διεθνή έναν- έναν τους δικτάτορες – μέλη της μετά την πτώση τους.
Χρειαζόμαστε επίσης μια εξήγηση για ποιον λόγο ο πρωθυπουργός έχασε τον χρόνο του σε τηλεφωνήματα και σούρτα-φέρτα στη Λιβύη, ενώ σίγουρα είχε σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθεί.
Δεν αναφέρομαι μόνο στο ταξίδι του τον περασμένο Νοέμβριο στη Λιβύη, όπου οι καιροσκόποι ηγέτες της ΕΕ, που στις φλέβες τους ρέει πετρέλαιο και όχι αίμα (αυτό ρέει στην Τρίπολη και στην Βεγγάζη), είχαν την φαεινή ιδέα να δώσουν άφεση αμαρτιών στον δικτάτορα και να οργανώσουν εκεί την Σύνοδο ΕΕ – Αφρικής.
(Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι είναι βουτηγμένοι στο πετρέλαιο. Γνωστή και η υπόθεση της απελευθέρωσης, το 2009, του βομβιστή του Λόκερμπι, υπεύθυνου για τον θάνατο ...
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Αν κάνω λάθος, ας βγει κάποιος και να μου το πει. Αν δεν κάνω λάθος, όμως, πρέπει κάποιος να μας εξηγήσει γιατί ο πρωθυπουργός, με την ιδιότητά του τακτικού συνομιλητή του Καντάφι δεν έχει μέχρι στιγμής καθόλου ασχοληθεί με το θέμα.
Και μην υποστηρίξει κανείς πως είχε να προετοιμάσει τα κρίσιμα ταξίδια του στην Ευρώπη, κυρίως στο Βερολίνο, και δεν έμεινε χρόνος για ενασχόληση με τον «σατράπη» της Β. Αφρικής.
Διότι σ’ αυτήν την περίπτωση, πρέπει ο κ. Παπανδρέου να μας εξηγήσει για ποιο λόγο μόλις ξεσπά μια εξέγερση συστηματικά δεν παίρνει θέση και διαγράφει από την Σοσιαλιστική Διεθνή έναν- έναν τους δικτάτορες – μέλη της μετά την πτώση τους.
Χρειαζόμαστε επίσης μια εξήγηση για ποιον λόγο ο πρωθυπουργός έχασε τον χρόνο του σε τηλεφωνήματα και σούρτα-φέρτα στη Λιβύη, ενώ σίγουρα είχε σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθεί.
Δεν αναφέρομαι μόνο στο ταξίδι του τον περασμένο Νοέμβριο στη Λιβύη, όπου οι καιροσκόποι ηγέτες της ΕΕ, που στις φλέβες τους ρέει πετρέλαιο και όχι αίμα (αυτό ρέει στην Τρίπολη και στην Βεγγάζη), είχαν την φαεινή ιδέα να δώσουν άφεση αμαρτιών στον δικτάτορα και να οργανώσουν εκεί την Σύνοδο ΕΕ – Αφρικής.
(Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι είναι βουτηγμένοι στο πετρέλαιο. Γνωστή και η υπόθεση της απελευθέρωσης, το 2009, του βομβιστή του Λόκερμπι, υπεύθυνου για τον θάνατο ...
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011
τα ντόμπερμαν της ενημέρωσης
Η «πόλις» έχει αρχίσει να κόβεται στα δύο. Μας μιλούν πλέον σαν να είμαστε δούλοι -θέλουν «συμβάσεις μιας ημέρας», «απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις», θέλουν τις κόρες μας στο χαρέμι τους, τους γιους μας στη δούλεψή τους, γιουσουφάκια.
Αυτοί που λήστεψαν τη χώρα, αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, θέλουν τώρα με εργαλείο την ακροδεξιά κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου να έχουν να διαθέτουν και να κατέχουν ανθρώπους των 500 Ευρώ.
Μας μιλούν με φερέφωνα (όπως άλλοτε με τα κατοχικά μεγάφωνα) τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους.
..........................................
Η «πόλις» κόβεται στα δύο, το παρακάτω κείμενο δεν είναι επί προσωπικού. Είναι περί του επερχόμενου εκφασισμού...
Αυτοί που λήστεψαν τη χώρα, αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, θέλουν τώρα με εργαλείο την ακροδεξιά κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου να έχουν να διαθέτουν και να κατέχουν ανθρώπους των 500 Ευρώ.
Μας μιλούν με φερέφωνα (όπως άλλοτε με τα κατοχικά μεγάφωνα) τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους.
..........................................
Η «πόλις» κόβεται στα δύο, το παρακάτω κείμενο δεν είναι επί προσωπικού. Είναι περί του επερχόμενου εκφασισμού...
Τι Τρόμος είναι αυτός;! Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα.
Τι οργουελικός εφιάλτης!
Σαν τα κοράκια παραμονεύουν οι δύο απ' τους παρουσιαστές, η κυρία Τρέμη και ο κ. Πρετεντέρης
να αρπάξουν απ' το στόμα του καλεσμένου τους, όταν δεν είναι φιλοκυβερνητικός, την κουβέντα του, να την δαγκώσουν
να την διαστρέψουν, να την ανασκολοπίσουν
και να του τη δώσουν πίσω να την φάει, να τού κάτσει στον λαιμό, να πνιγεί, να σκάσει -και
αυτό το λένε διάλογο, ενημέρωση, ειδήσεις.
*****
Τι οργουελικός τρόμος είναι αυτός! Αυτό το φρικτό δίδυμο δεν επιτίθεται με μένος ταλιμπάν εναντίον των στόχων του μόνον με το (απύλωτο, ιταμό και υπερφίαλο) στόμα του, αλλά
με όλην τη γλώσσα του σώματός του να κορυβαντιά, να ωρύεται, να σκούζει, να προσβάλλει, να ειρωνεύεται -είναι αυτό ειδήσεις; έστω σχόλιο μέσα στις ειδήσεις; είναι άποψη;
Οχι, είναι τρομοκρατία! Είναι προπαγάνδα! Είναι κουστουμάτος ταλιμπανισμός, είναι φασισμός,
είναι, ακόμα χειρότερα, εθισμός των θεατών στον φασισμό.
...................................
Τίποτα απ' όσα γίνονται σε αυτό το δελτίο δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφική δεοντολογία, ρωτάνε και απαντάνε οι ίδιοι, διακόπτουν όποιον γουστάρουν
και το στόμα τους στάζει μέλι μόνον μπροστά στους κυβερνητικούς και τους φίλους τους. Αλλά, το πιο θλιβερό είναι όταν για «ξεκάρφωμα» οι δύο αυτοί παρουσιαστές (των οποίων, τουλάχιστον η ταπεινότης μου δεν είναι συνάδελφος) κάνουν τάχα ζόρικες ερωτήσεις στους υπουργούς, ανάλογες
με εκείνες που θα έκαναν δουλικά στους αφεντάδες τους σε άλλες εποχές.
Δεν ξέρω αν λέει αλήθεια η AGB ή η Πωστηλέν τώρα, για τη θεαματικότητα αυτού του δελτίου, ούτε με νοιάζει αν είναι πρώτο ή έσχατο. Με νοιάζει ότι είναι όνειδος για τη δημοσιογραφία, πληγή για τη δημοκρατία, ντροπή για την πολιτική.
Ούτε απορώ με τους πολιτικούς που πάνε και προσκυνάνε τα ξόανα της τηλεοπτικής τυραννίδας στην πιο απεχθή τους μορφή, αμφισβητώ όμως ότι οι πολίτες δεν αισθάνονται έστω κι απ' τον καναπέ τους τον κίνδυνο που πηγάζει απ' αυτήν την τηλεοπτική χούντα -αυτό
το διαρκές εξουσιαστικό ξεσάλωμα
του πρασινοφρουρισμού. Αυτής της ανωφελούς γλίτσας που σπαράζει τη χώρα παραπάνω από δυο δεκαετίες τώρα.
Αυτός ο συνδυασμός γκαιμπελισμού και σταλινισμού παντός καιρού, όστις υποστήριξε υπό την δορά του εκσυγχρονισμού με τον πιο καθωσπρεπίστικο τρόπο ό,τι πιο αισχρό μάς έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, απ' το άγος του Χρηματιστηρίου έως την αποκοπή των μισθών και τις επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις,
αυτός ο συνδυασμός, καλά οχυρωμένος από αφεντικά, χορηγούς, διαφημιστές, τραπεζίτες και συν-ένοχους δημοσιογράφους, έχει βλάψει τον λαό και το πολίτευμα περισσότερο απ' όσον έβλαψε η μαύρη πανώλης το Λονδίνο και τις τρεις φορές που το επισκέφθηκε.
Η ενημέρωση είναι δικαίωμα του λαού.
Το δελτίο του Μέγκα και τα άλλα δελτία όπως αυτό δεν ενημερώνουν τον λαό, τον στραβώνουν, τον αιχμαλωτίζουν, τον χειραγωγούν.
Βγαίνουν στον αέρα, που είναι περιουσία του λαού, μόνο και μόνο για να τον τρομοκρατήσουν, για να τον κάνουν να κάθεται σούζα,
οι σταθμοί αυτοί είναι η μαύρη χειρ και η σιδερένια φτέρνα των διαπλεκόμενων - είναι εχθροί του λαού με περικεφαλαία.
Την περικεφαλαία της οίησης, του (ραγιάδικου) θράσους, του κυνισμού, του αμοραλισμού, της αναισχυντίας, της αγένειας - με έναν λόγο: μιλάνε στον λαό σαν να μιλούν σε κατσαρίδες...
Ντροπή!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)