Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Ζήτω η νέα κυβέρνηση: "Η κυβέρνηση της αριστεράς"

Τελικά όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε προεκλογικά λοιδορώντας τον Σαμαρά, ότι ο κόσμος θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας και όχι αυτοδυναμίας, με ποιον σκεφτόταν ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί μετά τις εκλογές. Ορίστε κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεργαστήτε. Αλλά φυσικά δεν το κάνετε γιατί λέει ο κόσμος θέλει κυβέρνηση αριστεράς. Άλλο παραμύθι κι αυτό, αλλά πολύ ενδεικτικό των προθέσεων. Είστε οι πολιτικοί νεόπλουτοι της Ελλάδας. Ντροπή σας υποκριτές.

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Τελικά τι στο @#$@$%&* ψηφίσαμε

Καλά ρε Τσίπρα, σε ψηφίσανε από αντίδραση ή από εμπιστοσύνη;
Φυσικά θα μου πεις από εμπιστοσύνη γιατί το άλλο σε ακυρώνει.
Εφόσον είναι το δεύτερο τότε γιατί δεν κάνεις κάτι; Αν οι ψηφοφόροι σε θέλανε μόνο σου να αποφασίζεις θα σου δίνανε αυτοδυναμία. Δεν στη δώανε κι αυτό σημαίνει ότι θέλουν να συνεργαστείς για να βρεθεί λύση.
Άλλωστε εσύ δεν ήσουν που είχες φαγωθεί για κυβερνήσεις συνεργασίας προεκλογικά;
Εσύ δεν λοιδωρούσες τον Σαμαρά που ζητούσε αυτοδυναμία;
Τώρα τι έγινε; Εκβιάζεις εσύ για αυτοδυναμία;
Μήπως αυτό αποδεικνύει ότι είσαι κι εσύ ένα κομάτι του παλαιοκοματικού συστήματος;

Έλα τώρα πρέπει να το παραδεχτείς. Αν δεν ησουν ίδιος γιατί να πάρεις την εντολή και να την κουβαλάς για τρεις μέρες εφόσον ήξερες ότι δεν έβγαινε;
 Για ποιον άλλο λόγο θα το έκανες εκτός από αυτό το μικροπολιτικό πάθος που κατατρώει τον κάθε πολιτικάντη.
Ξέρεις ο κόσμος που προδόθηκε από το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ παλιότερα το χαζοπερίμενε. Δεν αιφνιδιάστηκε. Ήταν περίπου συνυπεύθυνος.
 Όμως αν αυτοί που σε ψηφίσανε σε εμπιστεύθηκαν, θα σε εγκαταλείψουν με έναν πολύ επώδυνο τρόπο όταν καταλάβουν ότι τους πρόδωσες.

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Φταίει ο δικοματισμός;

ΓΕΓΟΝΟΣ 1: Από το 1981 και μετά, δηλαδή όσο είμαστε μέσα στην ΕΕ,
                       έχουν περάσει 31 χρόνια. Από αυτά η ΝΔ, δηλαδή το ένα
                       από τα δύο κόματα του δικοματισμού κυ βέρνησε 3+5=8 
                       χρόνια. Από αυτά τα 4 χρόνια (3+1) με ισχνή πλειοψηφία\
                       (1-2 βουλευτές)
ΓΕΓΟΝΟΣ 2: Μετά τη δικτατορία η αριστερά είχε το πανω χέρι. Είχε
                       μονοπωλήσει το δικαίωμα του να λέγεσαι δημοκρατικός,
                       προοδευτικός, αγωνιστής ακόμη και ανθρωπιστής καθώς
                       και το δικαίωμα του να έχεις  δίκιο και την καλή πρόθεση
                       Η δεξιά κουβαλούσε τις ενοχές μιας χούντας που ποτέ
                       στην ουσία δεν αποδέχτηκε με αποτέλεσμα να "βοβάται να
                       αρθρώσει λόγο αποφασιστικό.
ΓΕΓΟΝΟΣ 3: Από το 1993 και μετά, δηλαδή ουσιαστικά μετα την απ-
                       ελευθέρωση των ιδιωτικών ηλεκτρονικών ΜΜΕ, η αρι-
                       στερά καπέλωσε ( με ηθικούς ή ανήθικους τρόπους) κάθε
                       ΜΜΕ. Τρανή απόδειξη η σχεδόν ολοκληρωτική έλειψη
                       "δεξιών" δημοσιογράφων (ειναι δεν είναι 5-6 τα γνωστά
                       ονόματα) καθώς και το κλείσιμο κάθε ιστορικής εφημερί-
                       δας του δεξιού χώρου. Και σαν σφραγίδα έπεσε η διαμάχη
                       Παπανδρέου-Ψυχάρη αλλά και Παπανδρέου-Ελευθροτυπίας
                       για τον δανεισμό που καταγγέλθηκε ότι δεν επέτρεψε ο
                       Παπανδρέου.
ΓΕΓΟΝΟΣ 4: Οι 2 ισχυρές και μακροχρόνιες κυβερνησεις Α. Παπανδρέου
                       και Σημίτη κατάφεραν να αλλοτριώσουν εντελώς τη δημόσια
                       διοίκηση εισάγωντας έναν κοματικό στρατό. Κάτι τέτοιο προ-
                       σπάθησε να το κάνει και η ΝΔ αλλά απέτυχε κι αυτό
                       επιβεβαιώνεται από τα αποτελέσματα των συνδικαλιστικών
                       εκλογών στα διάδορα κομάτια της δημόσιας διοίκησης.
                       Για παράδειγμα νευραλγικοί τομείς όπως ΔΕΚΟ, ΕΡΤ,
                       Εφορίες τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ παίρνουν σταλινικές
                       διαστάσεις.
Κι αυτα είναι μόνο λίγα επιχειρήματα που αποδεικνύουν μια μονόπλευρη μονοκοματική κατάσταση στην Ελλάδα μετά τη δικτατορία. Μήπως τελικά δεν έφταιξε ο δικοματισμός αλλά ο μονοκοματισμός;

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Γιατί να τους ακούσω;

Είναι πλέον φανερό ότι ένα ολόκληρο σύστημα επικοινωνίας έχει βάλει σα στόχο του να μην βγει κάποιο κόμα (ποιο άραγε) αυτοδύναμο από τις επόμενες εκλογές.
Ο λόγος προφανής: "Πρέπει πάση θυσία, το κόμα που έβαλε τη χώρα στα νύχια του ΔΝΤ και του αδηφάγου Ευρωπαϊκού Βορά, να βγει όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένο την επόμενη μέρα."
Είναι φανερό πως οι πολιτικοί που εκβιάστηκαν με το μνημόνιο Νο1 και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, πρέπει να συνεχίσουν να έχουν δύναμη και λόγο την επόμενη ημέρα, γιατί θα είναι το ίδιο εύκολο ή ακόμη και ευκολότερο να εκβιαστούν για ακόμη μια φορά. Θα μου πείτε, ο Σαμαράς δεν εκβιάστηκε; Υπάρχει μια διαφορά που ελπίζω να μπορέσω να την εξηγήσω στη συνέχεια.
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί αυτό το σύστημα για να μας πείσει.
ΜΥΘΟΣ Νο1
Το πρώτο είναι αυτό το κλασικό, ότι άυτά τα δύο κόματα κυβέρνησαν την Ελλάδα και επομένως είναι αυτά που φταίνε για την κατασταση στην οποία βρισκόμαστε. Μερικοί βέβαια, προσπαθούν έξυπνα να προκαλέσουν και κάποια ανολογικότητα στο μέρος ευθύνης για τα δύο κόματα, λαμβάνοντας υποψη το χρόνο που διακυβέρνησε το καθ' ένα.
Είναι νομίζω κοινά παραδεκτό ότι η απλούστευση ή μάλλον η υπεραπλούστευση είναι λαϊκισμός. Γιατί σύμφωνα με την πιο πάνω άποψη:
1ο) οι ευθύνες  των κομάτων για την επιτυχή ή όχι έκβαση των ενεργειών τους είναι απλώς ανάλογη του συνολικού χρόνου κατά τον οποίο βρίσκονται στην κυβέρνηση. Δεν είναι δηλαδή καθόλου σημαντικές αυτές καθ' αυτές οι ενέργειές τους αλλά μόνον ο χρόνος κατα τον οποίο βρέθηκαν στην κυβέρνηση ή μόνο και μόνο το γεγονός ότι βρέθηκαν σ' αυτή. Δεν λογαριάζεται  η ισχύς, η δύναμη που έχει  το κάθε κόμα την περίοδο που βρίσκεται στην κυβέρνηση και φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν αθροίζεται η θετική ή η αρνητική έκβαση των ενεργειών του.
2ο) Τα μοναδικά κόματα που έχουν εξουσία στην Ελλάδα και επομένως είναι τα αποκλειστικά υπεύθυνα για την κακοδαιμονία ή την ευημερία της, είναι αυτά που έχουν ανέβει στην κυβέρνηση. Επομένως απαλλάσονται αυτομάτως όλα εκείνα τα κόματα που κατά καιρός έχουν ψηφίσει ναι ή όχι σε νομοσχέδια, έχουν κάνει διαμαρτυρίες, συνδικαλιστικές κινήσεις, απεργίες και όλα αυτά που καλώς απορρέουν από τη δημοκρατία. Ένα κόμα για παράδειγμα που έκλεισε τα λιμάνια μιας χώρας για ένα διάστημα (καλώς ή κακώς δεν θα το κρίνω) και πέτυχε την αναστολή/αναβολή/ακύρωση ενός νόμου δεν άσκησε εκείνη τη στιγμή εξουσία; Ενα αντιπολιτευόμενο κόμα το οποίο συναλλάχθηκε με ένα κυβερνών κόμα ώστε ναι μεν να υπερψηφίσει ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης αλλά η κυβέρνηση να υποχωρήσει σε ένα άλλο, δεν έχει ασκήσει εξουσία; Δεν έχει επηρρεάσει με τις αποφάσεις και τις ενέργειές του την πορεία αυτού του τόπου; Δεν είναι λαϊκισμός (και μάλιστα από κόματα που αντιμάχονται τον λαϊκισμό) να υποστηρίζει κανείς ότι τα κόματα της αριστεράς στην Ελλάδα που δεν κυβέρνησαν, δεν έχουν καμιά ευθύνη για το κακό της χώρας; Κι αν όντως δεν έχουν ευθύνη τότε τί στο καλό εισπράξανε όλη αυτή την κρατική επιχορήγηση τόσα χρόνια; Ας τη δώσουν πίσω, έτσι για να γίνομαι κι εγώ λίγο λαϊκιστής, να τους πληρώσω με το ίδιο νόμισμα.)
Η ευθύνη για την κατάντια ή την ευημερία  αυτής της χώρας μοιράζεται σε όλους μας. Πολιτες και κόματα. Και η ευθύνη αυτή είναι ένα αλγεβρικό άθροισμα θετικών και αρνητικών ενεργειών του καθενός ξεχωριστά και είναι ευθέως ανάλογη της ισχύος του εκάστοτε ενεργούντως.
Απλή και όχι απλουστευμένη λογική.
Για να θυμηθούμε τώρα πόσες φορές, τα τελευταία 30 χρόνια (από την ΕΟΚ και μετά, τότε που έπεσε το πολύ χρήμα), υπήρξε ισχυρή κυβέρνηση δεξιάς/κεντροδεξιάς; Πόσο διήρκησε και τί αποφάσεις κρίσιμες για τη χώρα μπόρεσε να διεκπεραιώσει; Ας δούμε όμως το ίδιο και στην αριστερά/κεντροαριστερά (ας την πούμε αριστερά γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ποτέ αριστερά )
Πότε πάρθηκαν οι περισσότερες αποφάσεις για τα εξοπλιστικά προγράμματα; Πότε για τις επικοινωνίες πότε για τη Ευρωπαϊκή ένωση, ποτε για την αγροτική πολιτική, τα πακέτα στήριξης και τη διανομή τους;
Ήταν ίδια η επίδραση μια αδύναμης κυβέρνησης με την πλειοψηφία ενός βουλευτού, που δεν τολμούσε να φέρει νομοσχέδιο στη βουλή χωρίς να καεί η Αθήνα και ίδια η επίδραση μιας κυβερνησης με πλειοψηφία 15 βουλευτών που χαράμιζε την εξουσία της σε μοίρασμα θέσεων και κοινοτικών κονδυλίων σε ημετέρους; Φτιάχνοντας έναν ΑΣΕΠ γιατί ήταν λαϊκή βούληση και ακρωτηριάζοντάς τον λίγο μετά γιατί ήταν κοματική βούληση;
Επομένως, κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης νομίζω θα συμφωνήσει, πως η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ είναι συντριπτικά τεράστια. Κι αν συνυπολογίσει κανείς την εγκληματική στάση στις αρχές του 2009, όταν ζητήθηκε από τον Παπανδρέου συναίνεση για σκληρά μέτρα λιτότητας (καμιά σχέση μ' αυτά που ζούμε τώρα) αυτός γύρισε και είπε το εκλογές τώρα, λεφτά υπάρχουν, μαζί δε και με τον εγκληματικό τρόπο φουσκώματος του ελείμματος ώστε να δικαιολογηθεί η είσοδος στο μηχανισμό στήριξης.΄
ΜΥΘΟΣ Νο2
Να υπερψηφιστούν τα μικρα κόματα γιατί αποτελούνται από άτομα που έχουν αποδείξει (;) ότι δεν πάσχουν από τις μικροκοματικές πρακτικές των μεγάλων κομάτων και επομένως  θα είναι αποτελεσματικότερα στην διακυβέρνηση.(Ερώτηση άσχετη: Η κυβερνητική ικανότητα εξαρτάται από το πόσα μειονεκτήματα έχεις ή από τα πόσα προταιρήματα;)
Θα ήταν ευχής έργο να ισχύει αυτό. Τα μεγάλα, ή καλύτερα τα πρώην μεγάλα κόματα είναι περισσότερο από σίγουρο ότι πάσχουν από το σύνδρομο του μικροκοματικού αλλά και του ατομικού συμφέροντος. Αν όμως δει κανείς τη σύνθεσή τους είναι εύκολο να διαπιστώσει ότι αποτελούνται ως επι το πλείστον από πρώην μέλη των μεγάλων κομάτων.Λες και πρόκειται για μια απεγνωσμένη προσπάθεια πολλών να ξεφύγουν από τη "ρετσινιά" του "βολευτή" την ύστατη στιγμή.
Όι πολιτευτές αυτοί επομένως, είναι σχεδόν σίγουρο, ότι μέταφέρουν το "μικρόβιο" του μικροκοματισμού στα νέα κόματα. Το μόνο που απομένει είναι πλέον να εκδηλωθεί η ασθένεια αυτή, κάτι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο...
Υπάρχουν βέβαια και τα άλλα μικρά κόματα που προϋπήρχαν αλλά όπως είπα πιο πάνω έχουν κι αυτά το δικό τους μερίδιο ευθύνης για την κατάντια μας, επομένως δεν δικαιουνται να παίζουν τον ρόλο του αθώου που ξέρει τη λύση.
ΜΥΘΟΣ Νο3
Το μνημόνιο το στήριξαν και τα δύο κόματα / Η κολοτούμπα Σαμαρά
Δεν ήταν ενα μνημόνιο, ήταν δύο. Το πρώτο το αποφάσισε το ΠΑΣΟΚ, μόνο του, δεν το πέρασε από τη βουλή και μάλιστα το επεδιώξε, δεν τους το επέβαλε κανείς. Το μνημόνιο 1 σε συνδυασμό με την πλήρη έλειψη κινησεων "ρύθμισης" μας έφτασε στην επιβολη του μνημονίου 2. Το μνημόνιο 2 ο Σαμαράς αναγκάστηκε να το ψηφίσει. Ήταν μια πανέξυπνη στρατηγική των Παπανδρέου/Βενιζέλου για να εξαναγκάσουν τον Σαμαρά. Ο πρόεδρος της ΝΔ ή θα το ψήφιζε ή θα πηγαίναμε σε εκλογές με ένα ψεύτικο(;) δίλημα: "ΠΑΣΟΚ και Ευρώ ή ΝΔ και δραχμή". Κατά την ταπεινή και προσωπική μου γμώμη τα περί δημοψηφίσματος ήταν μια πολύ μεγάλη "απατεωνιά των Μερκοζύ και Βενιζελοπαπανδρέου η οποία και ηταν η τελευταία μαχαιριά στην χωρα μας.
Τουλάχιστο ο Σαμαράς, κατάφερε μέσα από αυτό τον εκβιασμό να πετύχει να γίνουν εκλογές. Ο χρόνος θα δείξει τί πραγματικά έγινε και τι συνέπειες είχαν όλες αυτές οι κινήσεις.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ μια και μοναδική: Κακή ενημέρωση

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αυτοί οι 3 μύθοι, εκπορεύονται από τα ίδια αυτά συστήματα που τόσα χρόνια προσπαθούν νε χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη. Δηλαδή από πολιτικούς και δημοσιογράφους που κι αυτοί ήταν υπηρέτες ή και άρχοντες αυτής της εξουσίας που τόσα χρόνια μας οδήγησε στην τωρινή μας κατάντια.
Δεν μπορώ για παράδειγμα να μην αναφέρω τον γνωστό εκφωνητή ειδήσεων, δημοσιογράφο αλλά και εκδότη πλέον Χατζηνικολάου. Από απόλυτος υπηρέτης του συστηματος στο MEGA, έφτασε να θεωρείται ο απόλυτος μαχητής του (βέβαια το κάνει τώρα που έγινε αντίπαλο εκδοτικό δέος και κερδίζει από τον πόλεμο αυτό).
Αυτός δεν ήταν που την περίοδο εκεί στο 1998-2000 έκανε αγώνα για να μειωθεί η διάρκεια των δελτίων ειδήσεων (και τα κατάφερε) σε μια ώρα; Τότε τα δελτία ειδήσεων ξεκινούσαν στις 7:30μμ και τελειώναν όταν ήθελαν. Όμως ο Σημίτης δεν άντεχε τόδη ενημέρωση. Ο ίδιος άλλωστε παραδέχθηκε ότι το MEGA τον εδιωξε όταν άρχισε να κάνει ρεπορτάζ στις λαϊκές. Μέχρι τότε έκανε ότι του λέγανε και δεν είχε πρόβλημα. Ο άνθρωπος αυτός τώρα έχει σηκώσει την αντιμνημονιακή σημαία, έτσι γενικά,και ίσως να το πιστεύει αλλά εμένα δε με πείθει.
Βλέπω ανθρώπους που μέχρι τώρα κέρδιζαν χρήμα υποστηρίζοντας το ΠΑΣΟΚ, να μιλάνε τώρα κατά τω μεγάλων κομάτων, και των δύο. Τι έγινε άλλαξαν πιστεύω; Όχι βέβαια. Απλά είναι πολύ έξυπνοι και ξέρουν πολύ καλά ότι όσο πιο αδύναμη είναι αυτή τη στιγμή η ΝΔ τόσο πιο κερδισμενο θα είναι το αγαπημένο τους κόμα, αυτό που τους εξέθρεψε και τους τάισε τόσα χρόνια.
Δυστυχώς, βλέπω αυτό το κόμα του Π. Καμένου και δεν μπορώ παρά να θυμηθώ το πόσο είχαν στηρίξει όλοι αυτοί οι υπηρέτες του συστήματος εκείνο το κόμα του Σαμαρά την Πολιτική άνοιξη, το κόμα του Αβραμόπουλου και μετά το κόμα του Καρατζαφέρη όσο αυτά κάναν ή κάνουν κακό στο κόμα που μισούν περισσότερο, τη ΝΔ. Μόλις κάναν την ζημιά που έπρεπε, δεν τα έβλεπε ξανά ποτέ κανείς. Πολύ φοβάμαι πως το ίδιο θα συμβεί και τους Ανεξάρτητους Ελληνες.

Πεστε μου λοιπόν γιατί να τους ακούσω. Ποτέ δεν μου έδωσαν τη σωστή συμβουλή. Σχεδόν ποτέ δεν τους ακουσα και δεν το μετάνοιωσα,.Μακάρι να είχαν καταφέρει κι άλλοι να μην τους ακούσουν. Ίσως τώρα να είμαστε αλλιώς../

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

fasism dot com

-Σας αρέσει δεν σας αρέσει οι εκλογές είναι το βασικό και εναρκτήριο εργαλείο της δημοκρατίας.
-Σας αρέσει δεν σας αρέσει οι εκλογές έχουν νόημα όταν υπάρχει δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε υποψηφίους. Αν υπάρχει μόνο ένας υποψήφιος, δεν έχει κανένα νόημα. Οι εκλογές τότε παύουν να είναι εργαλείο της δημοκρατίας και γίνονται όργανο της επικοινωνίας.
-Σας αρέσει δεν σας αρέσει, υπήρξε μόνο ένας υποψήφιος, γιατί κάποιοι φρόντισαν τις πρηγούμενες μέρες να λοιδωρήσουν σε βαθμό ικανό, κάθε αντίπαλο του "νικητή", ενώ δεν τόλμησαν να πουν κουβέντα, στον πιο ευάλωτο (λόγω θεσης και αποφάσεων).
Ναι, για σας μιλάω δημοσιογραφάκια της δεκάρας. Πόσα πήρατε ή πόσα γλυτώσατε για να το πετύχετε;
Γιατί, μη νομίζετε ότι επειδή σηκώσατε ένα δυο αντιμνημονιακά λάβαρα, εξιλεωθηκατε.. Δεν ξεχνά νομίζω κανένας, ότι τα προηγούμενα χρόνια, όλοι σας τρώγατε μαζί με αυτούς που τώρα καταγγέλετε. Έχω άδικο; Εφημεριδοπώλες, newscasters και τηλε/ραδιοφωνικοί σχολιαστές;(αντε πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, γατί το τσουβάλιασμα είναι η αρχή του φασισμου, κι εγώ φασιστας ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ)

Και ώ, τι θαύμα, ξανασυναντηθήκανε λέει, μόνο που έμειναν πολύ λίγοι. Κι αν αυτό το λένε επιτυχία και γιορτή της δημοκρατίας, τί να πει κανείς; Ελπίζω να μην το πιστεύουνε κι όλας.
2.000.000 περίπου ψηφοφόροι, από αυτούς οι 1.700.000 "αμετανόητοι", αν δει κανείς το αποτέλεσμα του 2004.
Από αυτούς το 2007 πήγαν οι 770.000, δηλαδή περίπου το 45% να ψηφίσουν για αρχηγό. Τώρα, φέρεται να πήγαν οι 200.000, δηλαδή περίπου το 12%.
Ωραία συνάντηση. Οι άλλοι που πήγανε;
Και εκεί που περιμένεις, από τον μεγαλοπρεπή αρχηγο(-πλέον), που ζήτησε και συγνώμη και μας ζητάει να αλλάξουμε κι εμείς όπως άλλαξε κι αυτός, για να σώσει (όχι σώσουμε) την Ελλάδα, εκεί που περιμένεις λοιπόν να πάρει το μήνυμα και να σκύψει το κεφάλι και να ζητήσει ακόμη μια συγνώμη (αληθινη αυτή τη φορά), σηκώνει το κεφάλι πάνω και μιλάει σαν τον παλιό πολιτικάντη που ξέραμε τόσα χρόνια.
Αυτός ο άνθρωπος είναι απ' αυτούς που θέλουν να μας σώσουν;
Μπα δε νομίζω, δεν με πειθει με τίποτα, ακόμη κι αν υπήρχε έστω και μια μικρή πιθανότητα...