Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Διχασμός προσωπικότητας

Τόσα χρόνια το ΠΑΣΟΚ, είναι το κόμα που με μανία αντιτάχθηκε σε κάθε σοβαρή διαρθρωτική αλλαγή στην Ελλάδα. Είναι το κόμα που ενώ υπεγραψε τη συνθήκη του Μααστριχτ, δεν έκανε τίποτα για να την εφαρμόσει.
Ως κυβέρνηση με πρόσχημα την αριστερή του προέλευση αλλά στην ουσία εξαιτίας του πολιτικού κόστους, εφάρμοσε μια ερμαφρόδιτη φιλελεύθερη πολιτική που φυσικά οδήγησε σε ερμαφρόδιτα αποτελέσματα. Ως αντιπολίτευση, φορούσε πλήρως την αριστερή του προβιά και πολεμούσε κάθε τι φιλελεύθερο.
Τώρα έφτασε η ώρα που δεν μπορεί παρά να εφαρμόσει όλα αυτά που ήξερε πολύ καλά ότι έπρεπε να κάνει. Τώρα έχουμε το εξής παρανοϊκό φαινόμενο. Κάθε μέτρο που παίρνει προς την κατεύθυνση αυτή αρχικά παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της πίεσης του ΔΝΤ και της κακής πολιτικής της ΝΔ. Στη συνέχεια, οι υπουργοί, το παρουσιάζουν ως την σημαντικότερη μεταρύθμιση και το καλύτερο μέτρο που έχει παρθεί ποτέ. Ταυτόχρονα όμως τα παπαγαλάκια τους οι MEGAδημοσιογραφοι και οι συν αυτώ παρατρεχάμενοι Χατζητέτοιοι, συνεχίζουν να λένε ότι οι υπουργοί δεν θέλουν να πάρουν τέτοια μέτρα αλλά πρέπει. Οι υφυπουργοί και οι οι υπουργοί αρχίζουν κουβέντες του τύπου΄"ειχα βάλει τα κλάματα όταν είδα τι μέτρα έπρεπε να πάρουμε...", ή κουβέντες του στυλ είναι μέτρα που δεν ταιριαζουν στην ιδιοσυγκρασία του κόματος, και άλλα όμορφα λόγια. Στο τέλος ρίχνουν ένα ανάθεμα στη ΝΔ και τον Καραμανλή που δεν μιλάει και βγαίνουν λίγο πριν την ψήφιση στη βουλή και λένε τι ωαραίο νομοσχέδιο και τι μεταρυθμιστική τομή είναι αυτή που κάνουν...
Δεν είναι διχασμός προσωπικότητας αυτός ;
ΥΓ1. Σε λίγο θα πρέπει να ιδιωτικοποιήσουν τις αστικές συγκοινωνίες. Τι θα πουν τότε, μια και πολέμησαν με μανία την ιδιωτικοποίηση που είχε κάνει ο Μητσοτάκης και την ακύρωσαν παίρνοντας πίσω την απόφαση εκείνης της κυβέρνησης;
ΥΓ2. Αν δεν πιστεύεις σ' αυτό που κάνεις, δεν το κάνεις γιατί πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις κάτι καλύτερο.
Αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις ή παραιτείσαι και εξαφανίζεσαι ή το βουλώνεις και κάνεις αυτό που σου λένε να κάνεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όλα τα άλλα είναι κόλπα για να μειώσεις το πολιτικό κόστος. Και πως επικαλείσαι το πολιτικό κόστος όταν ουσιαστικά ευαγγελίζεσαι την νέα πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, την πολιτική χωρίς πολιτικό κόστος;
Είναι παρανοϊκό. Να λέει ο πρωθυπουργός ότι δεν πιστεύει σ' αυτήν την πολιτική αλλά την εφαρμόζει...

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Οργή όχι πένθος

Με τον Γκιόλια δεν συμφωνούσα στα περισσότερα απ' όσα είχε γράψει και έτυχε να διαβάσω. Είχε όμως το blog του μια, κατά γενική ομολογία, ταχύτητα στην ενημέρωση. Μια γρήγορη ματιά στησελίδα του, και ήξερες αν είχε γίνει κάτι σημαντικό.
Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του ανθρώπους αλλά και στην Ελληνική κοινωνία.
Μια ερώτηση που νομίζω χρειάζεται απάντηση: Σκοτώσανε τον δημοσιογράφο Σωκράτη ή τον Blogger Σωκράτη; Από την απάντηση που δίνει κανείς σ' αυτή την ερώτηση ίσως μπορεί να καταλήξει και στις προθέσεις των δολοφόνων..

Και κάτι προς τους δοοφόνους. Δεν σας χρειάζομαι ούτε εγώ ούτε κανένας Έλληνας για να μας "προστατεύσετε" από "κακούς" δημοσιογράφους, αστυνομικούς,πολτικούς, δικαστες και λοιπούς λειτουργούς. Ξέρουμε να κρίνουμε μόνοι μας. Εσείς δεν δικαιούστε να κρίνετε για εμάς. Είστε άρρωστοι ή εγκάθετοι. Και όσο πιο γρήγορα εξαφανιστείτε από προσώπου γής, αντιληφθείτε την αρρώστια σας και κάνετε κάτι γ' αυτό ή σας πάρουν με τις πέτρες, τόσο καλύτερα θα είμαστε εμείς. Ελέω θεού σωτήρες δεν θέλουμε.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ; ούστ...

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Πλασιέ ειδήσεων και προϊόντων;

Tου Κωνσταντινου Ζουλα / zoulas@kathimerini. gr

Επιτρέπεται σε ένα δημοσιογράφο να είναι και διαφημιστής; Θα σας φανεί παράταιρο το ερώτημα, αλλά πιστεύω ότι δεν είναι καθόλου άσχετο με την απαξία που εισπράττουμε εσχάτως όσοι κάνουμε αυτή τη δουλειά. «Α, δημοσιογράφος είσαι, μέσα στο σύστημα», μας λένε ολοένα και περισσότεροι, καταλογίζοντάς μας τεράστια ευθύνη στο κατάντημα της χώρας.

Με ένα μάλλον άκαιρο ρομαντισμό, επισκέφθηκα την ιστοσελίδα της ΕΣΗΕΑ. «Η διαφάνεια στις οικονομικές σχέσεις», αναφέρει ο Kώδικας Δεοντολογίας μας, «αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο του κύρους και της αξιοπρέπειας του δημοσιογράφου. Ο οποίος, μεταξύ άλλων, οφείλει να μη δέχεται οποιεσδήποτε παροχές σε χρήμα ή είδος που θίγουν την αξιοπιστία, την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του. Οπως και να μην επιδιώκει ούτε και να δέχεται τη διαφημιστική χρήση του ονόματος, της φωνής και της εικόνας του, παρά μόνον για κοινωφελείς σκοπούς».

Ακούγοντας κάθε μέρα συναδέλφους να διαφημίζουν (αντιδεοντολογικώς) από κουρτίνες και πλοηγούς μέχρι ουίσκι και μπίρες (!), πραγματικά αναρωτιέμαι αν κάπου κι εμείς οι ίδιοι έχουμε απολέσει από καιρό τη σοβαρότητα του ρόλου μας. Θα το θέσω ευθέως: Πόσο αξιόπιστες είναι σήμερα οι οικονομικές αναλύσεις ενός δημοσιογράφου που διαφημίζει μια τράπεζα; Δεν θα έχει ευθύνη αν αυτή μεθαύριο βαρέσει κανόνι; Ή και γενικότερα, πώς μπορούμε ως χώρος να πείθουμε τους πολίτες για τη σοβαρότητα, την αντικειμενικότητα και την αμεροληψία μας στα τόσο σημαντικά σημερινά προβλήματα, όταν μας ακούν παράλληλα να ασχολούμαστε με τη χοληστερίνη, ισχυριζόμενοι, μάλιστα, ότι ειδικώς στην Ελλάδα έχει αποδειχθεί πως ένα συγκεκριμένο προϊόν είναι πραγματικός εχθρός της; Προφανώς, στη δύσκολη αυτή εποχή, ο χώρος μας χρειάζεται χορηγούς για να επιβιώσει. Αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να παρεμβάλλεται π. χ. σε μια ραδιοφωνική εκπομπή ένα σποτ της χορηγίας κι άλλο τη διαφήμιση του προϊόντος να την αναλαμβάνει ο ίδιος ο παρουσιαστής - δημοσιογράφος, λες και είναι υπάλληλος κάποιας εταιρείας. Εν ολίγοις, μέσα στη διάχυτη αμφισβήτηση που δεχόμαστε, αναρωτιέμαι πόσο βοηθάει το επάγγελμά μας ακόμη και καταξιωμένοι δημοσιογράφοι να γίνονται (με το αζημίωτο) πλασιέ του κύρους τους «εις υγείαν» μιας μπίρας…

Ως συνήθως, απλός και ουσιώδης

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

Διχασμένες προσωπικότητες

Τελικα, για να καταλάβουμε κι εμείς οι μη προοδευτικοί, φασίστες, ακροδεξιοί, μη φιλεργατικοί, Αυτό το νομοσχέδιο, το (απ-)ασφαλιστικό, είναι το κακό νομοσχέδιο, το πικρό ποτήρι που με το ζόρι πίνει η σοσιαληστική κυβέρνηση, αυτό που δυστυχώς πρέπει να ακολουθήσουμε γιατί μας βάζουν οι κακοί ξένοι (που εμείς τους θελουμε), που μόλις ορθοποδήσουμε λίγο θα το πάρουμε πίσω, όπως λέει ο Λοβέρδος και ο κάθε συνεπής ΠΑΣΟΚος όταν βγαίνει στα κανάλια και κλαίει; ή μηπως είναι η σωτηρία των νέων, η μεγαλύτερη μεταρύθμιση, το μέλλον της Ελλάδας, το σημαντικότερο μέσο για τη σωτηρία της Ελλάδας, ΤΟ νομοσχέδιο, όπως μας είπε στη βουλή χθες ο ΠΑΠΑΚ και ο ΠΑΠΑΝΔΡ. ; Ας αποφασίσουν, για να ξέρουμε κι μείς τι να λέμε όταν μας ρωτάνε, γιατί τέτοιο διχασμό δεν τον είχαμε ούτε στον εμφύλιο...

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Αγαπητέ πρόεδρε

Καλά τα λες για το 9.9% έλειμα. Αλλά σου πήρε τόσους μήνες για να κάνεις τις πράξεις; Που ήσουν όταν ο ΓΑΠ και ο Παπακωνσταντίνου αλώνιζαν στην κυριολεξία;
Πάντως αυτό που κατήγγειλες χθες, λέγεται εσχάτη προδοσία, γιατί φοβάσαι να πεις τη λέξη; Αν ηταν το ΠΑΣΟΚ, θα το έλεγε από την πρώτη μέρα, υπερασπιζόμενο το μέχρι τότε έργο του.
Κι ενα τελευταίο.
Την ώρα που εσύ μιλούσες για το σχέδιο εξόδου από την κρίση, μόνο το ΣΚΑΙ μετέδωσε λίγο ζωντανά και ο ΑΝΤ1 λίγο περισσότερο.Η ΝΕΤ έδειχνε κροκόδειλους και ιπποπόταμους. Αλήθεια θυμάσαι τι γινόταν όταν μιλούσε ο ΓΑΠ επί κυβερνησης Καραμανλή; Φταρνίζονταν ο ΓΑΠ και είχε αμέσως έκτακτο δελτίο σε εθνικό δίκτυο με της "γειτσες" των παρευρισκωμένων, το Ευχαριστώ του ήρωα, ενώ υπήρχαν και 2-3 πλήρεις αναλύσεις για τα αίτια και τις πιθανές λύσεις του φταρνίσματος. Την επομένη δε, ο Απ. Κακλαμάνης, πήγαινε στον Παναγόπουλο για να καταγγείλει την φασιστική συμπεριφορά της δημόσιας τηλεόρασης μια και δεν μετέδωσε ζωντανά και το ίδιο το φτάρνισμα...

μα καλά, κανένας δημοσιογράφος ;

Καλά δεν θα βρεθεί κανένας δημοσιογράφος, που όπως λένε είναι και κοντά στο λαό και τον εκφράζουν, κανενας δεν θα πει ότι είναι γελοίες οι φτηνιάρικες απεργιακές κινητοποιήσεις που διοργανώνουν οι δήθεν σκληροί συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ;
Κάνουν μια Πέμπτη απεργία το μήνα και αυτό το λένε λαικό ξεσηκωμό;
Μα τι ξεφτίλα είναι αυτή;
Δεν θα βρεθεί κανένας να πει ότι οι αρχιδοσυνδικαλιστάδες κάνουν πλάτες στην κυβέρνηση;
Ετσι ρε αδρφ΄ςε, για την ιστορία δηλαδή.