Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Αντώνη, είσαι φάουλ.

Δεν δίνεις ετσι έναν δικό σου στα σκυλιά να τον φάνε. Και μάλιστα τη στιγμή που τα σκυλιά κατασπαράζοντια μεταξύ τους.
Και πες μου τώρα, αν, λέω αν, ο Ρουσόπουλος καταφέρει και αποδείξει ότι δεν είχε καμιά σχέση με το Βατοπέδιο, και όλα αυτά ήταν μια πολύ καλά οργανωμένη επίθεση εναντίον ένος επικοινωνιακού κάστρου της τότε κυβέρνησης, εσύ τί θα κάνεις; Θα ζητήσεις συγνώμη;. Είναι αυτό επίδειξη αρχηγικής ικανότητας;
Αν έχεις αμφιβολίες γαι κάποιον, τον παραμερίζεις (όπως έκανε από μόνος του) και περιμένεις απτές αποδείξεις ή τουλαχιστον σοβαρές ενδείξεις. Αν εσύ καταδικάζεις δικούς σου πριν ακόμη το κάνουν οι αντίπαλοί σου, νομίζω πως είσαι τουλάχιστον ηττοπαθής

Του χαλάσε το Image

Αυτό κι αν είναι ξεδιαντροπιά.
Ο Σημίτης είναι εξοργισμένος, γιατί ο Μαντέλης του χάλασε την όμορφη εικόνα που είχε χτίσει για την κυβέρνησή του. Ντροπή.
Αντί να βγει και θαραλεα να πει, ότι αισθάνεται (τουλάχιστον) υπεύθυνος που στην περίοδο διακυβέρνησής του δημιουρήθηκε τέτοιο σκάνδαλο, βγαίνει και λέει "πάρτε αυτό το λεκέ, μας χαλάει το πλάνο"...
Δεν ξερω αν ήξερε, αν τα πήρε κι αυτός ή αν έκανε τα στραβά μάτια. Σιγά μην μάθουμε ποτέ. Αυτό όμως που πλέον με βεβαιότητα ξέρω, είναι, το "ποιόν του ανθρώπου"...

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Αργά, μεθοδικά, στόχος ο Καραμανλής

Απώτερος στόχος του ΠΑΣΟΚ, είναι να στείλει τον Καραμανλή στο ειδικό δικαστήριο. Αργά μεθοδικά, αλλάζουν ερμηνείες του συντάγματος, αλλάζουν καταθεσεις μαρτύρουν με τη βοήθεα νόμων και γενικά προετοιμάζουν το κλίμα. Σήμερα μάιστα το πρωι, ο Ιορδάνης ανακοίνωσε ήδη τον αριθμό των παραπεμπόμενων...
Κοιμήσου Αντώνη, Κωστάκη,Δημήτρη...
Όνειρα γλυκά

Συνταγή για να λέμε

Απ' οσα έχουμε παραδεχθεί μέχρι σήμερα για την κατάντια του Ελληνικού κράτους φαίνεται να συμφωνούμε οι περισσότεροι ότι 5 είναι οι βασικές αιτίες:
1. Το υπερμεγέθες, γραφειοκρατικό και αντιπαραγωγικό  Δημόσιο
2. Η Φοραδιαφυγή
3. Η Σπατάλη
4. Η Διαφθορά
5. Ανταγωνιστηκότητα

Για να τα δούμε ένα ένα σε σχέση με τα μέτρα
1 Δημόσιο. Το κράτος μειώνει τις αμοιβές των δημ υπαλλήλων. Όχι τον αριθμό. Δεν κάνει τίποτα για τη γραφειοκρατία. Δεν κάνει τίποτα για να αυξήσει την παραγωγικότητα.
2. Φοροδιαφυγή. Εκεί κάτι πάει να γίνει. Αν και με την προβολή και την ένταση που βλέπω, φοβάμαι ότι είναι μια προσπάθεια με ημερομηνία λήξης.
3. Σπατάλη. Εκτός από κάτι επικοινωνιακού τύπου επιθέσεις, δεν είδα τίποτα. Ειδικά σε κάτι τομείς που μπορω να έχω "καλή" γνώση, δεν υπάρχει τίποτα που να προκαλεί μείωση της σπάτάλης. Υπάρχει μόνο μια μείωση των χρημάτων που δίνονται, έτσι ανεξέλεγκτα, χωρίς προσπάθεια αναγνωρισης των κενών του συστήματος. Απλά μειώνουμε τα χρήματα. Αν όμως δεν κλείσεις τις τρύπες, αυτές θα συνεχίσουν να αδειάζουν το περιεχόμενο με τον ίδιο ρυθμό.
4. Διαφθορά. Καθαρά επικοινωνιακού τύπου επιθέσεις σε διεφθαρμένους κρατικούς λειτουργούς, προσεκτικά επιλεγμένους και μάλιστα με κοματικά κριτήρια. Δηλαδή, αν είσαι δεξιός θα σε πιάσουμε. Αν είσαι δικός μας απλά σταμάτα να κλέβεις, κάνεις κακό στην πατρίδα...
5. Ανταγωνιστηκότητα. Τι είναι αυτό;


Συμπέρασμα. Τά μέτρα αυτά μου δίνουν την εντύπωση μιας ψεύτικης προσπάθειας. Μιας προσπάθειας χωρίς στόχευση στα πραγματικά προβλήματα και τις παθογένειες του κράτους. Μια προσπάθειας που γίνεται μόνο και μόνο για να γίνεται.

ΜΜΕ συσκότισης

Επί ένα τέταρτο στο δελτίο του ALTER, ο Χατζηνικολάου προπαθούσε να εμποδίσει τον Δένδια να μιλήσει για την υπόθεση Βατοπεδίου, κτηγορόντας τον μάλιστα για ένταση,τη στιγμή που ήταν ο μοναδικός που γκάριζε. Τι ξεφτίλα για έναν που θεωρεί τον εαυτό του ότι τα λέει όλα και τα δείχνει όλα.
Σήμερα το πρωί πάλι, στο MEGA, σε ένα πράσινο καταπράσινο φόντο, για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία για την κοματική τοποθέτηση των παραγωγών, ο Ιορδάνης με τον εκείνον τον γελοιο τον Αναγνωστάκη έκαναν το ίδιο στον Σπηλιοτώπουλο, κάνοντας απανωτές ερωτήσεις και ουσιαστικα μιλώντας μεταξύ τους. Ρωτούσε ο Ιορδάνης τον Άρη, πήγαινε να απαντήσει ο Άρης αλλά δεν προλάβαινε γιατι ρωτούσε ο Αναγνωστάκης στην οποία απαντούσε κατ' ευθειαν ο Ιορδάνης, κατηγορώντ; μάλιστα τον Άρη ότι δεν απαντά. Αυτό γινόταν επί μια ώρα περίπου. Ώσπου ο Άρης άρχισε να διαμαρτύρεται για να πάρει την αποστομωτική απάντηση από τον Δημοκράτη Ιορδάνη:
   

           "Μα προσπαθούμε να πάρουμε μια συγκεκριμενη απάντηση


Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Θα σε αφήσουν Άρη και κάθε Άρη να μιλήσεις μόνο όταν θα πεις αυτό που θέλουν αυτή, τη συγκεκριμένη απάντηση.
Με τέτοιους δημοσιογράφους και  πολιτικούς πορευτήκαμε τόσα χρόνια, και δεν αλλάζει κανένας από αυτούς, επομένως μην περιμένετε κάτι καλύτερο 

Τελικά η Cosco είναι καλή ή κακή;


Τελικά τι να πιστεψω; Αυτά που έλεγε πριν τις εκλογές ή αυτά που λέει τώρα;
Ή μήπως θα μας πει το φαιδρό, εγώ δεν το θεωρώ καλό αλλά το κάνω γιατί με βάζουν να το κάνω, όπως είχε πι πριν από λίγοα καιρό για τα μέτρα εξόνμτωσης της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα;
Αλήθεια σκέφτηκε ποτέ αυτός ο άνθρωπος το καλό της χώρας του ή μόνο η υστεροφημία του τον απασχολεί;

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Πρωτότυπη συνέντευξη

Την Δευτέρα το βράδυ είδα μια πολύ πρωτότυπη συνέντευξη, Η Ντόρα Μπακογιάννη έπαιρνε συνέντευξη στη Κοραή, τη Πυριώτη και τη Στάη μαζί με τον Χατζηνικολάου. Έτσι εξηγήται το γεγονός ότι η Ντόρα μιλησε συνολικά 10 λεπτά και οι δημοσιογράφοι 50
Μπράβο. Αύριο ελπίζω να δω τον Σαμαρά να παίρνει συνέντευξη στο δελτίο του ALTER από τους εκεί μόνιμους καλεσμένους..
Ζήτω η Ελληνική δημοσιοκαφρίλα

Του ξέφυγε η αλήθεια αλλά κανένας δεν το έπιασε

Ρωτήθηκε ο Υπ. Οικονομικών από τους Φακέλους, γιατί αργήσανε το Οκτώβριο να πάρουνε μέτρα.
Η απάντηση ήταν αποστοματική: "Και ποιος Έλληνας θα πίστευε κε Παπαχελα, ότι είμαστε σε τέτοια κατάσταση ώστε να δικαιολογεί αυτά τα μέτρα"
Συμπέρασμα 1: Πως να πείσεις τον Έλληνα ότι είναι τόσο σοβαρή η κατάσταση τη στιγμή που δεν είναι τέτοια (φούσκωσε και έγινε τέτοια γιατί δεν έκανες τίποτα επί 5 μήνες) και τη στιγμή που του έχεις φουσκώσει τα μυαλά ότι λεφτά υπάρχουν;
Συμπερασμα 2: Και επειδή δεν θα σε πιστευε κανένας, τα άφησες όλα να φουσκώσουν, να γίνουν τεράστια, ώστε να μην υπάρχει κανένας πλέον που να μην πιστεύει. 

Μας πήρανε χαμπάρι

Αυτό μου ήρθε σήμερα συννημένο σε ένα email.
Ειναι από κάποια Jina ***ova, που έχει ένα δικηγορικό γραφείο στη ΒΟυλγαρία.
Φανταστείτε τί έχει να γίνει



Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Μικροί ηγέτες ψεύτες

 Οι δύο αρχηγοί των των δύο μεγάλων (μέχρι τώρα) κομάτων,επεδίωξαν και πέτυχαν την εκλογή τους από την ευρυτερη κοματική βάση, ώστε να γίνει έτσι το πρώτο βήμα για τον εκδημοκρατισμό των κομάτων. Έτσι τουλάχιστον μας είπαν. Στην πρώτη όμως σημαντική ευκαιρία να αποδείξουν τις ειλικρινείς προθέσεις τους, διέγραψαν σε χρόνο ρερκόρ τους πρώτους διαφωνούντες. Μάλιστα, διαφωνούντες, σε ένα θέμα τόσο κρίσιμο, που σε καμιά περίπτωση δεν θα έπρεπε να τεθεί  κοματική πειθαρχία.
Απέδειξαν έτσι, ότι ο μοναδικός λόγος που επεδίωξαν αυτού του τύπου την εκλογή ήταν ή απλή αριθητική των ψήφων και τίποτα περισσότερο.
Και τώρα μας καλούν αυτοί, να τους εμπιστευτούμε για να αλλάξει η Ελλάδα επιτέλους. Ναι καλά...

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Ένα γράμμα στον Ξεφτέλληνα

Ένα γράμμα στον Ξεφτέλληνα

Στα μέσα του 1970, μετά την επαναδημοκράτιση, είδα τον Σπύρο να σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο με δυο τρεις εφημερίδες στη μασχάλη. Όλες στο πρωτοσέλιδο είχαν τη φωτογραφία του ‘"εθνάρχη" με τα ατάσθαλα φρύδια. Κοτλέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισάκι ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα και τον παχύ σταυρό απ’ τα βαπτίσια του.
Έλεγε ιστορίες στους θαμώνες για την εξορία που τον έστειλε η χούντα. ‘Αυτοεξορισμένος’ κι αυτός στη Σουηδία. Δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους σουηδούς που του αγοράσανε αμάξι επειδή είχε κάνε δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική ασφάλεια, κοινωνικό κράτος εκεί. Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο λαζός με το καινούριο volvo.
Mε το volvo ήρθε στην Ελλάδα το 1976 και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, κι αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του δούλευε στη νομαρχία… τμήμα πολεοδομίας. Κάτι μαγειρέψανε με ένα οικόπεδο, κάτι άδειες πλαστογραφήσανε και με μια αντιπαροχή βρέθηκε με δυο τρία διαμερίσματα στην κατοχή του. Νοίκιασε τα τρία σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και κάαααθονταν. Τώρα είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του από την κατάρα της αντιπαροχής που τσιμέντωσε τα πάντα.
Στις αρχές του 1980 το... σχέδιο των κυβερνόντων πήγαινε καλά. Μαζέψανε όλο τον πληθυσμό στις πόλεις, τον ένα πάνω στον άλλο. Φθηνά εργατικά χέρια. Το Σπύρο τον συνάντησα τότε πάλι στην Αθήνα. Δεν κρατούσε πια ‘δεξιές’ εφημερίδες αλλά κάτι αφίσες με τον πράσινο ήλιο. Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές ο μεσιέ με το ζιβάγκο και η χώρα έμπαινε στη νέα εποχή. Ο Σπύρος ήταν πια πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου στα Πατήσια, αλλά και παράγοντας σε ποδοσφαιρική ομάδα. Έδωσε το volvo και πήρε μια 318, Μπεμβέ με καθίσματα από δερματίνη, χαμηλωμένη. Τα λεφτά έρχονταν μόνα τους από τότε που οργανώθηκε στο κόμμα.Τον χώσανε οι κολητοί σε κάτι επιτροπές, και ρούφαγε το μερίδιό του από τα πακέτα που έρχονταν από την Ευρώπη. Ο "μεγάλος", ο Ανδρέας, δεν γούσταρε την Ευρώπη, αλλά μια χαρά τα πήγε μαζί τους τελικά. Το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" ήταν καλή ατάκα για τα αντανακλαστικά του λαού, αλλά μέχρι εκεί. Ο Ανδρέας ήταν όσο Ευρωπαίος ήταν κι ο Κωνσταντίνος. Όσο ο λαός στην Ελλάδα είχε χούντα, αυτοί και οι κουστωδία τους ήταν ‘εξορία’… όχι… όχι Μακρόνησο… πιο δύσκολη, στην ξενιτειά. Παρίσια, Στοκχόλμες, Τορόντα, Μανχάταν… όπου υπήρχαν αμερικάνικες και αγγλικές πρεσβείες, ακριβώς δίπλα κάνανε τα σπίτια τους.Ο Ανδρέας λοιπόν έφερε λεφτά από την Ευρώπη με το σύνθημα ‘αλλαγή’. Πακέτα Ντελόρ. Λεφτά, πολλά λεφτά. Από αυτά τα λεφτά ο Σπύρος ζούσε καλά. Συνδικαλίζονταν στα πράσινα στέκια μαζεύοντας ψήφους για το κόμμα. Με το πακέτο μάλμπορο να εξέχει απ την κωλοτσέπη, τα κλειδιά της μπέμπας σε ρόλο κομπολογιού, το μαλλί μπούκλα μπριγιαντομένο, έτρεχε από σύναξη σε σύναξη πρασινίζοντας τον τόπο. Τα βράδια συνήθως άφηνε στο σπίτι την κυρά, και πήγαινε να ‘σηκώσει’ το το κοινωνικό του προφίλ με κολλητούς από κάτι υπουργεία.Παραλιακή, σκυλάδικο, πρώτο τραπέζι, άσπρη κάλτσα, καφέ λουστρίνι εισαγωγής. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, ουίσκι και σαμπάνια μαζί, πιάτα και γαρύφαλα, γκόμενες να κωλοτρίβονται στις γραβάτες, τσιφτετέλια στην πίστα με το χέρι στον αέρα να μοστράρει το μακρύ νύχι του μικρού δακτύλου με το δαχτυλίδι. Παχύς χρυσός με πράσινη πέτρα πάνω. Ξημερώματα για πατσά στη Συγγρού, δίπλα στις πουτάνες.Αρχές δεκαετίας του 1990. Ο γιος του Σπύρου μεγάλωσε και ήταν πια στο Λύκειο. Από το Γυμνάσιο όμως ήταν ‘ενεργός’ πολίτης. Πρόεδρος του 15μελούς που ‘κατέβαινε’ στις σχολικές εκλογές με το κόμμα. Το κόμμα ήταν παντού. Όχι στα νηπιαγωγεία ακόμα, αλλά από το γυμνάσιο μπορούσες να διαλέξεις το κοπάδι σου. Ο γιος ήταν άξιο τέκνο του Σπύρου. Είχε μάθει τα κόλπα πως να βγάζει λεφτά από τις μίζες στις εκδρομές στήνοντας την κατάσταση ανάμεσα στους λεοφωρτζήδες και τους καθηγητές. Όλοι κάτι βάζανε στην τσεπούλα κι όλοι μια χαρά.Ο γιος είχε εξαντλήσει το όριο των απουσιών αλλά κανένα πρόβλημα, όλα με λίγο λάδωμα από τον μπαμπά κυλάνε καλύτερα. Ο διευθυντής του σχολείου άλλωστε είχε βλέψεις για προϊστάμενος δευτεροβάθμιας και χρειαζόταν πλάτες στο κόμμα. Ο Σπύρος είχε καημό ο γιος του να πάει στο Κολέγιο Αθηνών αλλά δεν του κάτσε. Ήταν σημαντικό να είσαι συμμαθητής με τον γόνο του εφοπλιστή, του εφημεριδά και του μεγαλέμπορου… αργότερα οι μπίζνες με ποιους θα γίνονταν άλλωστε… με άγνωστους; Με τους συμμαθητές φυσικά! Αλλά κι έτσι όλα τακτοποιήθηκαν.Στις αρχές του 1990 ο γιος του Σπύρου αφού πήγε δυο χρόνια διακοπές στην Αμερική και γύρισε με πτυχίο μάρκετινγκ. Έμαθε απ’ έξω όλα τα καφέ του Γιέιλ και τις μαζορέτες των αδελφάτων, αλλά τα αγγλικούλια του ήταν επιπέδου Ελεμέντρι, ίδια μ αυτά του Καραμανλή του νεωτέρου που κι αυτός στο Αμέρικα έφαγε τα νιάτα του σπουδάζοντας …πρωθυπουργός.Γύρισε στην Ελλάδα λοιπόν πτυχιούχος κι άνοιξε με κάτι μαγειρεμένες επιδοτήσεις διαφημιστική εταιρία, ξήγα του μπαμπά. Το μαγαζί πήγε καλά από την αρχή καθώς έπαιρνε ‘αβέρτα’ δημόσια έργα. Τουριστική προβολή Νομού τάδε 150.000, οργάνωση εκθέσεως Υπ. Τουρισμού 900.000, έντυπα Περιφέρειας 1.200.000, κονκάρδες για το Δήμο 500.000 … … και πάει λέγοντας.Πουλούσε και μίντια στα κανάλια που γέμισαν τον τόπο… ελεύθερη τηλεόραση γαρ. Είχε κάνει κολλητούς μερικούς Νομάρχες και Δημάρχους και έπαιρνε τη δουλειά. Με διαγωνισμό πάντα. Διαφανέστατα. Ήξερε καλά πως αν δεν χώσεις μαύρα, δεν θα πάρεις τη δουλειά. Έτσι, ένας δούλευε, δέκα πληρώνονταν. Ένας έσκαβε (κι αυτός με stage επιδοτήσεις) και δέκα κονομάγανε. Η πιο κερδοφόρα δουλειά στην Ελλάδα έγινε ο αέρας.Χρυσοπληρωμένοι αεριτζήδες, πετυχημένοι και κονομημένοι. Έτσι κι ο γιος του Σπύρου. Άλλαξε το φοιτητικό κόκκινο celica με το μπουρί από πίσω και πήρε μια καγιέν μαύρη. Την τούρμπο με φιμέ τζάμια επίσης. Αριθμός κυκλοφορίας ΑΜΡ-7777. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν όλοι και ένας κολλητός στο συγκοινωνιών του έδωσε το νούμερο. Δεν ήθελε όμως να φαίνεται στην εφορία, γι αυτό και το καγιέν το ‘έβαλε’ στην οφ-σορ του που είχε έδρα την Κύπρο. Εταιρικό το αμάξι, όπως και η γκαρσονιέρα που αγόρασε για γαμηστρώνα στο Κολωνάκι κοντά στου Σημίτη για να τον χαιρετάνε οι μπάτσοι της φρουράς.Στις γκόμενες που ξεμονάχιαζε εκεί έλεγε πως ήταν σύμβουλος του ΥΠ.ΠΟ, έτσι για φιγούρα. Ψέματα βεβαίως, δεν ήταν σύμβουλος, πελάτη τον είχε.Ο μπαρμπα Σπύρος ήταν περήφανος για το βλαστάρι του. Είχε βγει στη σύνταξη από τα πενήντα του "δουλεύοντας" το ΤΕΒΕ με πλαστά παραστατικά εργασίας από τη Σουηδία, αλλά έβγαζε χοντρά φράγκα από τότε που το κόμμα τον έβαλε σύμβουλο στο κρατικό κανάλι. Πολλά λεφτά! Και δεν πατούσε και το πόδι του εκεί. Από τη Μύκονο τηλεφωνικώς οι πολύτιμες συμβουλές του μέσα από την πισίνα ή το τζακούζι που φερε απ΄ τη Σουηδία να του θυμίζει την ξενιτειά.Έφερε και μια σάουνα αλλά την πήγε στο άλλο εξοχικό στην Αράχοβα. Από τη Μύκονο ερχόταν στην Αθήνα μόνο για τα συμβούλια με Υπουργούς, για να ζεσταθεί το κονέ. Έτσι κι αλλιώς με το σκάφος μια ώρα ήταν η Γλυφάδα από τη Μύκονο και τρως και καμιά αστακομακαρονάδα στο διάμεσο να διαπιστευτεί το στάτους. Και τα σκυλάδικα κοντά, λίγο αλλάξαν από το ηρωικό 80. Το κόλπο του χρηματιστηρίου τους άφησε πόλλλλλλλά κέρδη.Ήταν μέσα στις κομπίνες που φούσκωναν ανύπαρκτες εταιρίες πιο γρήγορα κι από φαρίνα γιώτης. Όταν δόθηκε το σύνθημα, τα φράγκα μεταφέρθηκαν στην Ελβετία με τσουβάλια και είναι εκεί για τα γεράματα. Ο μπάρμπα Σπύρος έμαθε πως ο καλύτερος φίλος του στο πατρικό του δίπλα αυτοκτόνησε από την απόγνωση. Έχασε τα πάντα… ο Σημίτη που είχε ψηφίσει τον είχε διαβεβαιώσει πως το χρηματιστήριο θα τον κάνει πλούσιο και εκσυγχρονισμένο. Ο Σπύρος έστειλε στεφάνι μια που δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία, είχε επιτροπή.Στα μέσα του 2000 μπήκε πατέρας και γιος στο μεγαλύτερο φαγοπότι όλων των εποχών. Αρμέγανε από παντού, ήταν πια κολλητοί με τους πάντες και διαχειρίζονταν μίζες και λάδια. Σι Φορ Άι, Αντίρια, Ολυμπιακά Έργα, κατασκευές… ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Ολυμπιακή φλόγα έφερε πολύ χρήμα. Ο Σπύρος έχει ακόμα τη δάδα της φλόγας, την μετέφερε κι αυτός για 50 μέτρα… αλλά οι φωτογραφίες βγήκαν ‘καμένες’ επειδή γυάλισε στον ήλιο το ολόχρυσο ρόλεξ και το δαχτυλίδι με την πράσινη πέτρα στο μικρό δάχτυλο με το μακρύ νύχι.Κάπου σ’ αυτή την εποχή έχασα τα ίχνη του Σπύρου και του γιου του. Είχα κι εγώ τα δικά μου προβλήματα επιβίωσης. Έμαθα πως αγόρασαν σπίτια στο Σαν Φραντζίσκο και στο Λονδίνο για τις δύσκολες ώρες. Μάλλον είχαν την πληροφορία πως η Ελλάδα θα γίνει επικίνδυνος τόπος για την κάστα τους και έφυγαν νωρίς. Όπως οι καλοί κλέφτες, μια καλή μπάζα κι εξαφανιζόλ.Οι κολλητοί τους όμως είναι ακόμα εδώ, άπληστοι, αδίστακτοι, ψεύτες απέναντι σε εκατομμύρια φτωχών πια Ελλήνων. Στις αρχές του 2010 ο τελευταίος της δυναστείας Παπανδρέου αποφάσισε να ποντάρει σε λάθος άλογο, και να κερδίσει τις εκλογές πέφτοντας στην παγίδα που έστησε ο ελληνικός λαός. Σπύρος και γιος ΑΕ ίσως τη γλυτώσουνε. Ίσως αποφύγουν αυτό που δεν απέφυγαν οι Λουδοβίκοι του παρελθόντος.Στην Ελλάδα μπορεί το 95% να κοιμάται νανουρισμένο από το σκυλάδικο, τους πληρωμένους τελάληδες της δημοσιογραφίας, και τη χαζομάρα του μεσημεριού, αλλά το 5% είναι γνήσιο τέκνο του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή και του Αλεξάνδρου. Πιο γνήσιο δεν γίνεται.Καλή σου τύχη Σπύρο. Χαιρετίσματα στο γιο και στην κυρά.Αφιερωμένο στους φίλους μου, Δημήτρηςαπό το olympia
Ypoloipo