Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Η απόλυτη ξεφτίλα της Ελληνικής δημοσιογραφίας

Εχουν περάσει σχεδόν 24 ώρες, και κανένας αντικειμενικός (αλλά πλήρως εξαρτώμενος από τα κρατικά διαφημιστικά κονδύλια) μεγαλο/μικροδημοσιογράφος, δεν κατάφερε να πει το αυτονόητο: ότι δηλαδή η σύνοδος ήταν για την Ελλάδα μια απόλυτη αποτυχία ή τουλάχιστον, μια μή επιτυχία. ΤΟ μόνο κέρδος ήταν από την προηγούμενη ημέρα με την ανακοίνωση της ΕΚΤ ότι στηρίζει τα Ελληνικά ομόλογα.(Βλέπε Λ. Παπαδήμος)
Ας δούμε λίγο έτσι τι ζητούσαμε και τι πήραμε.
Θελαμε να μην μπει το ΔΝΤ. Μπήκε.
Θέλαμε δανεικά φτηνά. Δεν τα πήραμε.
Θέλαμε πολιτική στήριξη. Την είχαμε αν δεν κάνω λάθος από τον Φεβρουάριο. Έτσι τουλάχιστον μας λέγανε οι μεγαλοκφροδημοσιογράφοι μας.
Θέλαμε να γυρίσει η Μέρκελ με κατεβασμένο κεφάλι. Κάθε άλλο.

Αρα πιο είναι το κέρδος;
Κι όμως ένας δεν βρέθηκε να το πει. Αντίθετα μας μιλάνε για μια μεγάλη επιτυχία του ΓΑΠ.
Τι να πει κανείς. Πάντως μου κάνει εντύπωση αυτή η πλήρης υποταγή των ΜΜΕ στο ΠΑΣΟΚ.
Ο διαφημιστικός χρόνος είναι πολύ ακριβός. Άραγε πόσα να έδωσε το ΠΑΣΟΚ ωστε να έχει όλο το χρόνο δικό του, εδώ αι πολλά πολλά χρόνια...

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Ακατανόητη τακτική

Tου Kωνσταντινου Zουλα

«Δεδομένου ότι οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ουδέποτε αρνήθηκαν να σας δώσουν την πολιτική τους στήριξη, μπορείς να μου εξηγήσεις τι ακριβώς θέλει η κυβέρνησή σας, όταν εκείνη είναι που ισχυρίζεται ότι δεν έχει ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης; Και σε κάθε περίπτωση, γιατί εξακολουθεί να «διαφημίζει» το πρόβλημα της χώρας σας διεθνώς;». Τα μάλλον αυτονόητα αυτά ερωτήματα μου έθεσε προ ημερών φίλος δημοσιογράφος από τη Γαλλία και προσπαθεί τις τελευταίες εβδομάδες να αντιληφθεί τη διαπραγματευτική λογική της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν έχει άδικο να απορεί. Ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν αρκείται εδώ και περίπου δύο μήνες να διατείνεται ότι «οι Ελληνες έχουμε αντιληφθεί το πρόβλημά μας και ότι θα βγούμε μόνοι μας από το αδιέξοδο το οποίο οι ίδιοι δημιουργήσαμε». Σπεύδει σε όλες του τις συναντήσεις και τις διεθνείς συνεντεύξεις να εκπέμψει και ένα εξόφθαλμα αντιφατικό μήνυμα. Αν μπορούσε να κωδικοποιήσει κανείς τα επιχειρήματά του σε μερικές λέξεις θα κατέληγε στην εξής σουρεαλιστική φράση που ευλόγως δυσκολεύεται να κατανοήσει η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Η χώρα μας με λίγα λόγια λέει στους εταίρους μας ότι «εμείς δεν σας ζητάμε χρήματα, αλλά αν δεν μας δώσετε αυτά που δεν σας ζητάμε, θα πάμε να δανειστούμε από το ΔΝΤ, όσα δεν παραδεχόμαστε ότι μας λείπουν»...

Ανεξαρτήτως της απόληξης που θα έχει η σημερινή Σύνοδος Κορυφής, παραμένει άγνωστο ποιος ακριβώς εισηγήθηκε στον πρωθυπουργό την ανεξήγητη αυτή τακτική. Αυτό, ωστόσο, που δεν είναι άγνωστο είναι ότι η έμμεση απειλή ότι η χώρα θα προσφύγει μόνη της στο ΔΝΤ απεδείχθη μέχρι στιγμής άκρως επιζήμια για τον στόχο που υποτίθεται ότι εξυπηρετούσε. Τα περιβόητα σπρεντ αντί να υποχωρήσουν εκτινάχθηκαν και πάλι σε πρωτοφανή επίπεδα εξ ου και υπήρξε άτακτη αναδίπλωση των κυβερνητικών λεονταρισμών.

Πριν από ακριβώς 12 χρόνια η χώρα έδινε τη μάχη να ενταχθεί στην ΟΝΕ και όλοι οι οικονομικοί παράγοντες (διεθνείς και εγχώριοι) γνώριζαν ότι μια «άγραφη», στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, προϋπόθεση ήταν να υποτιμηθεί δραστικά η δραχμή, έναντι του ευρώ. Τέσσερα στελέχη του τότε υπουργείου Οικονομικών ανέλαβαν τη καθοριστική (και φυσικά μυστική) διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας για την οριστικοποίηση της τελικής ισοτιμίας. Ακόμη και κορυφαία στελέχη της τότε κυβέρνησης, όπως ο κ. Θ. Πάγκαλος, πληροφορήθηκαν έκπληκτοι την υποτίμηση της δραχμής κατά 14% το μεσημέρι της 14ης Μαρτίου του 1998 μαζί με τους δημοσιογράφους.

Η υπόμνηση της συγκεκριμένης ιστορίας δεν γίνεται τυχαία. Οσοι έχουν ασχοληθεί με την οικονομική διπλωματία εκφράζουν σήμερα την απορία τους όχι μόνον με τη αμφίσημη τακτική της κυβέρνησης, αλλά κυρίως με την εμμονή της να συντηρεί στη διεθνή δημοσιότητα το πρόβλημα της χώρας. Οπως λένε χαρακτηριστικά, «όταν είσαι ο αδύναμος κρίκος για τις διεθνείς αγορές το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να το διατρανώνεις δημοσίως και υπερηφάνως»...

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Ο φασισμός της αριστεράς

Αν κι ο τόπος έχει πολύ σημαντικότερα προβλήματα να ασχοληθεί, δεν μπορώ να μη σχολιάσω λίγο αυτή την απολυτότητα κάποιων ανθρώπων που νομίζουν πως επειδή είναι αριστεροί έχουν δίκιο.
Γίνεται σήμερα (ξανά) φασαρία για τη χρησιμότητα των παρελάσεων. Και πρέπει, λένε οι αριστεροί, να σταματήσουν οι παρελάσεις, γιατί είναι φασιστικό κατάλοιπο.
Προφανώς δηλαδή υποκρύπτει φασιστικές ιδέες.
Πιστεύουν δηλαδή, πως επειδή κάποιοι φασίστες κάποτε, χρησιμοποίησαν τις παρελάσεις ως μέσο προπαγάνδας, αυτόματα οι παρελάσεις έγιναν φασιστικές. Περίεργη και επικινδυνη λογική. Θα έλεγα φασιστική. Για παράδειγμα, η χούντα στην Ελλάδα είχε χρησιμοποιήσει και τους Ελληνικούς δημοτικούς χορούς κάποτε. Να πούμε επομένως κι αυτούς ότι είναι φασιστικά κατάλοιπα.
Επιτέλους πρέπει όλοι αυτοί που θεωρούν τον ευατό τους προοδευτικό επειδή είναι αριστεροί (;;;;), να καταλάβουν ότι αυτή τους η προοδευτικότητα (αν υπάρχει έστω και ίχνος) οφείλει να αποδεικνύεται μεσα από την αποδοχή της ελευθερίας στην έκφραση και των μη αριστερών.

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Μικροψυχία ή εκδικητική μανία;

Με αφορμή την κατάργηση της Visa για τις ΕΠΑ, φάνηκε μια τρομερή μικροψυχία από το ΠΑΣΟΚ. Δεν κατάφερε να αναγνωρίσει ούτε την παραμικρή συμβολή της ΝΔ σε αυτή τη συμφωνία (υπογράφηκε στην Κέρκυρα τον Αύγουστο αν δεν κάνω λάθος). Και φυσικά κανένα ΜΜΕ δεν την θυμήθηκε. Μάλιστα ο υφυπουργός εξωτερικών μίλησε καθαρά για επιτυχία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό πλέον ξεπερνά τα όρια της μικροψυχίας. Μάλλον πρόκειται για την απόλυτη μορφή εκδικησης. Κι όταν σε μια δημοκρατία, η εξουσία εκδικείται τόσο επιδεικτικά τους ισχυρούς αντιπάλους της (αντιπολίτευσης) τότε τί θα κάνει στους ανίσχυρους (αντιπολιτευόμενους πολίτες)...