Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Τί στο διάολο γίνεται τέλος πάντων

Τον τελευταίο καιρό, έχω σταματήσει να γράφω στο blog. Πίστευα πως ήταν θέμα χρόνου, αλλά μάλλον ήταν μια απλή δικαιολογία. Σίγουρα έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι είναι μάλλον παράδοξο να κάθομαι εγώ να υπερασπίζομαι μια πολιτική την οποία δεν έχουν διάθεση να  υποστηρίξουν οι ίδιοι οι εμπνευστές και εκφραστές της.
Αλλά πάλι, δεν μπορεί να είναι αύτός ο λόγος μόνο.
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει τους τελευταίους μήνες, είναι μια καταιγίδα επικοινωνιακής κυρίως μορφής. Υπουργοί της κυβέρνησης, κάθε μέρα, έχουν κάτι το εντυπωσιακό να πούνε. Κατι το τρανταχτό, απαισιόδοξο ή υπεραισιοδοξο. Κάτι που σε αφήνει άφωνο.
Όλοι αυτοί που μέχρι τώρα μας είχαν συνηθίσει σε μια έντονη και βάρβαρη κριτική τέτοιων κινήσεων έχουν γίνει θαυμαστές και αναμεταδότες όλων αυτών των κινήσεων. Αυτοί που δεν άφηναν μύγα να πέσει κάτω, τώρα καταπίνουν καμήλες ολόκληρες, λες και ξαφνικά από επαγγελματίες αγέρωχοι κι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, έχουν γίνει πρωτάκια, άβγαλτοι, ψαρωμένα πιτσιρίκια.
Αν κάποιος υπουργός του πριν τολμούσε να αντιδράσει σε κακοπροαίρετη κριτική, ήταν φασίστας, λογοκριτής, καταχραστής εξουσίας και φυσικά ... δεξιός.
Τόλμησε κάποιος εκλεγμένος (ασήμαντο ε;) να τα βάλει με έναν δημοσιογράφο μισθοφόρο και ξεσηκώθηκε το σύμπαν όλο. Τώρα τα έβαλε ένας πανίσχυρος υπουργός με έναν ερασιτέχνη bloger και δεν άνοιξε μύτη.Μάλιστα, άκουγα σήμερα το μεσημέρι τον Θεοδόση Πάνου στον ANT1 Radio να λέει για την συγκεκριμένη είδηση ότι είναι μια καραμπινάτη περίπτωση συκοφαντικής δυσφήμισης, χωρίς να μας πει τι ακριβώς έχει γίνει. Βγήκε και η ετυμηγορία από πριν.
Μα τι οργάνωση είναι αυτή;
Και κάθε μέρα πρέπει ο αντιπολιτευόμενος πολίτης να κάθεται και να σκέφτεται κάθε μια από τις "ειδήσεις". Να ψάχνει να βρει αν τον δουλεύουν, αν του λένε αλήθεια ή αν έχουν πέσει κι αυτοι θύμα.
Που στο καλό να βρει χρόνο να το κάνει αυτό;
Αποτέλεσμα; Εγκαταλείπει. Κοιτάει τη δουλειά του, γιατί αρχίζει και να φοβάται επιπλέον. Μήπως δεν έχει ξαναγίνει;
Το σύστημα ΠΑΣΟΚ, Αντώνη, δεν είναι αστείο πράγμα. Είναι βαθιά ριζωμένο στην κοινωνία. Κι δεν πολεμιέται με ευγένειες και καθωσπρεπεισμούς. Αυτό πήγε να κάνει ο προγενέστερός σου και ηττήθηκε κατα κράτος.
Ο πόλεμος με τους αγενείς δεν μπορεί να είναι ευγενής...
Τι θα γίνει; Θα μιλήσει κανείς; Θα τολμήσει κανένας να πει τι πραγματικά βλέπει ή θα λένε όλοι ότι βλέπουν αυτο που τους λένε ότι βλέπουν;
Νε τέτοια μονόπλευρη ενημέρωση έχουμε δημοκρατία;
Μα τι στο καλό εχει γίνει σ' αυτόν τον τόπο;

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Antilogos-gr: Αναμενόμενος αιφνιδιασμός...

Antilogos-gr: Αναμενόμενος αιφνιδιασμός...

Οφείλω να το ομολογήσω...


Μπορεί να κάνουν κάποιο διάστημα να συνειδητοποιήσουν τις επιπτώσεις που έχει η καθυστέρηση , η ατολμία και οι φήμες για τα ... επικείμενα μέτρα , μπορεί να κάνουν πως δεν ακούν τις φωνές που φωνάζουν για τα λάθη και τις καθυστερήσεις , αλλά "δρουν ΑΜΕΣΑ" μόλις το συνειδητοποιήσουν!!!

Η σημερινή τούμπα (πλέον δεν μπορεί να λεχθεί στροφή...) έγινε ΝΥΧΤΑγια.... να προλάβουν !!!

Για υπενθύμιση αναφέρω ότι κατέθεσαν τροπολογία για την αύξηση της φορολογίας σε τσιγάρα , ποτά και τους νέουςαυξημένους συντελεστές φορολόγησης κληρονομιών, γονικών παροχών και δωρεών.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης κάνουν λόγο για αιφνιδιαστική τροπολογία και ιδίως η "Αριστερά" την χαρακτήρισε"καταδικασμένη πρακτική νυχτερινών τροπολογιών".

Επί του θέματος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σε δηλώσεις του, απέρριψε τα περί αιφνιδιασμού, λέγοντας ότι η φορολόγηση των μεταβιβάσεων αποτέλεσε προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ.

Σημείωση Αντίλογου : Προσοχή την διατύπωση και κυρίως στην ουσία (δηλαδή στην φορολογία) ...


Δήλωσε o K. Εκπρόσωπος: «Με δεδομένο ότι είχε προαναγγελθεί αυτού του είδους η φορολόγηση, παρατηρήθηκε σωρεία μεταβιβάσεων μεγάλων περιουσιών, γονικών παροχών, δωρεών και κληρονομιών έτσι ώστε να μπορέσουν κάποιοι πολίτες, που διαθέτουν μεγάλες περιουσίες, να τις μεταβιβάσουν στα παιδιά τους και να ωφεληθούν σε αυτό το διάστημα.
Αρα, θα έπρεπε και η Πολιτεία να κινηθεί στα πλαίσια της προστασίας της φορολογίας που θα προέκυπτε.»
Σημείωση Αντίλογου : Προσοχή στο timing και ΠΩΣ έκαψαν μελλοντική την είσπραξη χρημάτων...
Κυβ. Εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής: "Η σχετική αναφορά του πρωθυπουργού ήταν στις 13 Δεκεμβρίου 2009!"


Κακοήθειες ότι καθυστέρησαν την αλλαγή της νομοθεσίας για να προλάβουν οι "κολλητοί" να κάνουν τις μεταβιβάσεις (τότε που ήταν ακόμα 1% ο φόρος ) δεν γίνονται από αυτό το blog πιστευτές...
Αλίμονο !!!
Κανείς δεν αμφιβάλει για την εντιμότητα του ΠΑΣΟΚ (που έχει γράψει ιστορία) αφού δεν είναι σημερινό...

Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι οι αντιπολιτευόμενοι τα φώναζαν αυτά από την ΠΡΩΤΗ μέρα που εξαγγέλθηκαν ότι έτσι χάνουν χρήματα (όπως και με τις διαρροές περί φορολογίας των καταθέσεων ...)

Ας απαντήσει λοιπόν κάποιος καλόπιστος blogger που στηρίζει ΠΑΣΟΚ.

Είναι ή δεν είναι ΕΡΑΣΥΤΕΧΝΙΣΜΟΙ της χειρίστης μορφής αυτά που γίνονται;;;


Πιστεύει ακόμα κανείς τους ότι "Υπήρχε σχέδιο" 100 ημερών;;;

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Γιάννης Βούλτεψης

Γιάννης Βούλτεψης




...26 Σεπτεμβρίου 1989. Η πένθιμη σιωπή καλύπτει τα πάντα στο κτίριο της Ρηγίλλης. Όλοι λένε ότι "Οι σφαίρες της "17 Νοέμβρη" κατά του Παύλου Μπακογιάννη ήταν σφαίρες εναντίον της ίδιας της δημοκρατίας". Τα ηγετικά στελέχη του κόμματος βρίσκονται στο γραφείο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Σχεδόν όλοι του συνιστούν να αναβληθεί η συνεδρίαση της Βουλής. Ο Γιάννης Βούλτεψης αντιδρά: "Δεν πρέπει κ. πρόεδρε να αναβληθεί η συνεδρίαση. Αν συμβεί αυτό οι τρομοκράτες θα έχουν πετύχει το στόχο τους. Πρέπει να πάτε τώρα στη Βουλή". Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πήγε στη Βουλή και η στάση το θα μείνει στην ιστορία.

Εκείνη την ώρα δεν μιλούσε ο σύμβουλος στον πολιτικό. Αλλά ο στρατιώτης στον στρατιώτη. Ο Κ. Μητσοτάκης χωρίς δεύτερη κουβέντα αντελήφθη ότι αυτό ήταν το καθήκον του απέναντι στη δημοκρατία και στη χώρα. Και το έπραξε. Έχοντας και οι δυο τους ανεπτυγμένο το συναίσθημα του καθήκοντος σε όλη τους τη ζωή μπόρεσαν να συνεννοηθούν με δύο κουβέντες. Η σύσκεψη έληξε αμέσως, παρά τις αντιδράσεις ορισμένων ηγετικών στελεχών. Ο Γιάννης Βούλτεψης ανέβηκε στο γραφείο του. Πρώτη φορά τον είδα τόσο σοβαρό και βλοσυρό. Με τα μάτια κατάλαβε ότι τον ρώτησα τι έγινε. "Θα πάει στη Βουλή", μου απάντησε. Άνοιξε την τηλεόραση και παρακολουθούσε. Άκουσε την συγκλονιστική παρέμβαση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Δεν έκανε καμία προσπάθεια να κρύψει τα δάκρυά του και για τον φίλο του που χάθηκε αλλά και για τη νίκη της δημοκρατίας.

Η προηγούμενη φορά που είχα δει τον Γιάννη Βούλτεψη να κλαίει ήταν στις 3 Ιουλίου 1989. Ήταν τότε που οι κ.κ. Μητσοτάκης, Φλωράκης και Κύρκος βγήκαν από το Προεδρικό Μέγαρο και ανακοίνωσαν ότι είχαν συμφωνήσει για την κυβέρνηση συνεργασίας. Άφησα τη δουλειά μου κια αγκάλιασα τον "παππού" που έκλαιγε. "Τι συμβαίνει;", τον ρώτησα. "Μόλις τώρα τελείωσε ο εμφύλιος πόλεμος", μου απάντησε. Τον πήρα και πήγαμε στη Ρηγίλλης. Στη διαδρομή συνειδητοποίησα ότι εκείνοι που είχαν δώσει τα χέρια ήταν οι ίδιοι που μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες πολεμούσαν από αντίπαλα μετερίζια. Και οι δύο πολεμούσαν όμως από τη δικιά τους σκοπιά για το καλό της Ελλάδος, έτσι όπως ο καθένας εξ αυτών αντιλαμβανόταν το καλό. Δάκρυσα κι εγώ ο άκαπνος μαζί του.

Ένιωσα ότι εκείνα τα δάκρυα του ανθρώπου που στεκόταν δίπλα μου και με το ζόρι περπατούσε από συγκίνηση ήταν δάκρυα δικαίωσης για τον αγώνα μιας ζωής.

Γιώργος Κοντογιάννης

Βουλευτής Ηλείας
 
Προσωπική σημείωση john anast:
Τις ημέρες εκείνες τις ένοιωσα πολύ έντονα. Την ιστορία αυτή δεν την ήξερα, αλλά παρά το νέο της ηλικίας μου, ακριβώς αυτό ένολιθα κι εγώ. Το τέλος του εμφυλίου, γινόταν πράξη. Δυστυχώς όμως τα παράσιτα της πολιτικής εξακολουθούν να προσπαθούν να διχάσουν το λαό σε δεξούς και αριστερούς, προοδευτικούς και συντηρητικούς...
Και κάτι ακόμη
Τις ίδιες μέρες σχεδόν, πεθάναν δύο δημοσιογραφοι. Ο Κακουνάκης και ο Βούλτεψης. Δεν αξίζει στον Γιάννη Βούλτεψη αυτή η σύγκριση, αλλά δυστυχώς γίνεται εκ των πραγμάτων. Αν ο λαός μας επιφυλλάσει τέτοια συμπεριφορά σε ανθρώπους όπως ο Γ. Βούλτεψης, όπως αυτή που βλέπω αυτές τις ημέρες, τότε δεν είναι καθόλου περίεργη η κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει
 
 
Άπό τα "ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ"