Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

ΟΛΜΕ: Ποιος τους δίνει δικαίωμα



Άραγε ποιος τους δίνει το δικαίωμα να αρνούνται τον διάλογο για την παιδεία; Έχει κάποιος δημοκρατικός θεσμός το δικαίωμα να αρνείται να συμμετέχει σε δημοκρατικές διαδικασίες που τον αφορούν άμεσα;
Αλλά για να μη θέλει να συμμετέχει 3 τινά μπορει να συμβαίνουν:
1. Δεν έχουν προτάσεις ή ιδέες για τη λύση του προβλήματος ως αποτέλεσμα της ανεπάρκειάς τους και της απομάκρυνσής τους από τον σκοπό της λειτουργιας τους.
2. Θέλουν να μιλούν πάντα εκ του ασφαλούς. Να κρίνουν μόνο και να μην κρίνονται ποτέ. Θέλουν να ακούσουν τι θα πουνε όλοι οι άλλοι και στη συνέχεια, λαλίστατοι, να αρχίσουν να διαφωνούν στα πάντα.
3. Είναι τόσο πολύ κοματικοποιημένοι, που δεν σκέφτονται ούτε στο ελάχιστο τους μαθητές, αυτούς δηλαδή που εχουν ως λειτούργημά τους να προστατεύουν και να εκπεδεύουν.
Προφανώς κατα τη γνώμη μου ισχύουν και τα τρία.
Όμως μια εικόνα χίλιες λέξεις.
Δείτε ένα screenshot από την αρχική τους σελίδα, σήμερα 1/2/2009 (http://olme-attik.att.sch.gr/index.php), όπου μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι η εκπαίδευση είναι το μόνο που ΔΕΝ τους ενδιαφέρει. Είναι ελάχιστες οι παραπομπές τους σε εκπαιδευτικά θέματα, και τα κύρια νέα τους είναι για κοινωνικές εκδηλώσεις και φυσικά κοματικά θέματαΤελικά, μάλλον καλύτερα που δεν συμμετέχουν.




4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εάν οι διαδικασίες ενός διαλόγου είναι δημοκρατικές τότε σαφώς και κανείς δεν έχει την υποχρέωση να συμμετέχει. Στους δημοκρατικούς διάλογους όσοι συμμετέχουν το κάνουν με τη θέλησή τους. Αντίθετα (για να μην τρελαθούμε) ο υποχρεωτικός διάλογος δεν είναι και τόσο δημοκρατική διαδικασία. Η δημοκρατία όχι μόνο στον διάλογο αλλά ακόμα και στην ανάκριση δεν υποχρεώνει κανέναν να συμμετέχει. Η απάντηση συνεπώς στο ερώτημα «ποιος τους δίνει δικαίωμα να αρνούνται τον διάλογο για την Παιδεία;» είναι η δημοκρατία.

Εκτός από τα τρία τινά που κατά τι γνώμη σου ΜΠΟΡΕΙ να συμβαίνουν, υπάρχουν και κάποια ακόμα που ΣΙΓΟΥΡΑ συμβαίνουν. Για παράδειγμα, η ΟΛΜΕ θεωρεί το διάλογο προσχηματικό. Αυτό συμβαίνει σίγουρα και δηλώνεται από την ίδια την ΟΛΜΕ ασχέτως εάν είναι σωστή ή εσφαλμένη εκτίμηση. Εξάλλου έχει κάθε λόγο να έχει αυτή την υποψία η ΟΛΜΕ, μετά από τόσους «διάλογους» για την παιδεία που έγιναν στο πρόσφατο παρελθόν με μοναδικό στόχο σε όλες τις περιπτώσεις να επιβάλει η εκάστοτε κυβέρνηση την αποψάρα της.

Όσο για την αρχική ιστοσελίδα της ΟΛΜΕ, στην εικόνα που δείχνεις διαβάζω αναφορές στα εξής ζητήματα: μουσική παράσταση για τον Μπρεχτ, συνάντηση με υπουργό Παιδείας, ενίσχυση στους παλαιστίνιους και συλλαλητήρια για ασφαλιστικά ταμεία, Κούνεβα, κατά του πολέμου, αστυνομική βαρβαρότητα, συμπαράσταση σε συλληφθέντες στη Γαλλία, πόλεμο στη Γάζα.

Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι την Παιδεία, αλλά η άποψη και η παρέμβαση των εκπαιδευτικών στα παραπάνω ζητήματα προσωπικά μ’ ενδιαφέρει πολύ. Η ΟΛΜΕ είναι συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών με συγκεκριμένους στόχους και λόγους ύπαρξης, που διαφέρουν για παράδειγμα από τους αντίστοιχους της Μαθηματικής Εταιρείας, στην οποία επίσης συμμετέχουν εκπαιδευτικοί.

PS 1. Δεν είμαι εκπαιδευτικός και δεν τυχαίνει να έχω συγγένεια ή φιλικούς δεσμούς με κανέναν της ΟΛΜΕ αυτή την περίοδο.

PS 2. Δεν συνηθίζω να απαντώ σε κείμενα όταν διαφωνώ κάθετα (για λόγους που δεν έχω χρόνο να αναφέρω). Στην προκειμένη περίπτωση σκέφτηκα: ρίχτο κι ας πέσει χάμω

Με εκτίμηση, arnitiko

john anast είπε...

Από δικιά μου μεριά, δεν πάει χαμένη καμιά αποψη ευγενικά διατυπωμένη και τεκμηριωμένη. Ευχαριστώ για το σχόλιό σου.
Φυσικά και σε ένα δημοκρατικό διάλογο, η συμμετοχή δεν μπορεί να είναι τύποις υποχρεωτική. Υποχρεωτική όμως μπορεί να την κάνει η ανάγκη συνέναισης για την αλλαγή ενός απαράδεκτου εκπαιδευτικού συστήματος. Να υποχρεώσει κάποιος θεσμικός παράγοντας την ΟΛΜΕ να συμμετέχει, φυσικά και είναι αδιανόητο.
Όσον αφορά την προσχηματικότητα του διαλόγου, δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος αν δεν συμμετέχεις σ' αυτόν. Αν μάλιστα φοβάσαι κάτι τέτοιο, τότε διατυπώνεις τις επιφυλάξεις σου, συμμετέχεις και στην πορεία επιβεβαιώνεις ή όχι τις επιφυλάξεις σου και ανάλογα πράτεις. Το να προεξοφλείς την προσχηματικότητα δεν μου μοιάζει και τόσο δημοκρατικό. Επιπλέον στην συγκεκριμένη περίπτωση, η ΟΛΜΕ δεν αρνήθηκε τον διάλογο, αλλά ζήτησε να γίνει σε διμερές επίπεδο, κάτι που απ' ότι άκουσα η κυβέρνηση θα το δεχτεί (έχει ξαναγίνει;). Αν θεωρεί το διάλογο προσχηματικό γιατί δεν θεωρεί προσχηματικό και τον διάλογο σε διμερές επίπεδο; Κάτι δεν κολλάει εδώ πέρα, δεν νομίζεις;
Και για την ιστοσελίδα της ΟΛΜΕ, ναι καλά κάνει και ασχολείται με όλα αυτά, αλλά στην περίοδο που ξεκινάει μια προσπάθεια για την εκπαίδευση στην Ελλάδα, θα περίμενα τα ενδιαφέροντα της ΟΛΜΕ να είναι πιο σχετικά με την προσπάθεια αυτή (θετικά ή αρνητικά, δεν έχει σημασία). Θα μπορούσε να βάλει σε δεύτερο πλάνο ειδήσεις που δεν έχουν να κάνουν και τόσο με την εκπαιδευτική μεταρύθμιση. Επιτέλους, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Μοιάζει περισσότερο με ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ, μόνο το πράσινο λείπει, και μου λες για προσχηματικό διάλογο;. Προσχηματικό διάλογο πιστεύω πως θέλει να κάνει η ΟΛΜΕ.
Λυπάμαι που διαφωνείς κάθετα και ελπίζω να πρόσφερα κάτι στη συλλογιστική σου.

Ανώνυμος είπε...

Οφείλω να ομολογήσω ότι προσέφερες αρκετά. Μετά την απάντησή σου διαπιστώνω ότι τελικά δεν διαφωνώ κάθετα μαζί σου. Για την ακρίβεια μάλλον διαφωνώ περισσότερο με την αρχική διατύπωση της άποψή σου (κυρίως σε φιλολογικό επίπεδο) και όχι απόλυτα με το περιεχόμενό της. Ως φιλύποπτος αναγνώστης σαφώς διακρίνω έναν «ελιγμό» στην τοποθέτηση της ΟΛΜΕ περί του διαλόγου για την Παιδεία, εξίσου προσχηματικό, αν θες, με αυτό που η ίδια καταγγέλλει (πράσινοι συνδικαλιστές vs γαλάζιου υπουργού κλπ).
Και για να κλείσω συμφωνώ απόλυτα με την «ανάγκη συναίνεσης για την αλλαγή ενός απαράδεκτου εκπαιδευτικού συστήματος», στην οποία αναφέρεσαι.
Με εκτίμηση, arnitiko

john anast είπε...

Να 'σαι καλά. Μου έδωσες την αφορμή να διευκρινήσω την άποψή μου