Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008

Γάμος Ομοφυλόφιλων-Μερικές απλές κουβέντες

Πολύ φασαρία γίνεται αυτές τις ημέρες για τον γάμο στο συμβολαιογραφείο και μέσω αυτού για το γάμο των ομοφυλλόφιλων και, ως συνήθως, τα μέσα ενημέρωσης μπερδεύουν τα πράγματα αντί να βοηθούν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Άποψή μου είναι ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις του καθενός είναι αποκλειστικά δικό του δικαίωμα. Δεν μπορεί κανένας να εμποδίσει κάποιους να φέρονται κατά οποιονδήποτε τρόπο αυτοί θέλουν αρκεί να είναι αυτή τους η συμπεριφορά εκτός των ορίων του εξαναγκασμού. Δηλαδή, αν θέλουν δύο άνδρες ή δύο γυναίκες να είναι ζευγάρι, ας είναι, αρκεί φυσικά να το θέλουν και οι δύο.
Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε την ομοφυλοφιλία, ως εκτροπή από το φυσιολογικό. Αλλά πάλι, αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να απαγορεύσουμε αυτήν την εκτροπή. Αν το κάναμε, θα μπορούσε να ανοίξει ένας κύκλος με απαγορεύσεις που δεν θα ήθελα καν να σκέφτομαι.
Κάποιοι από τους ομοφυλόφιλους επιθυμούν να δώσουν στη σχέση τους επίσημη υπόσταση, μέσω κρατικής αναγνωρισης, για να έχουν κατ'αυτόν τον τρόπο τα δικαιωματα που έχουν και τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, κυριώς οικονομικής μορφής. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Αν πάρουμε μόνο τα οικονομικής φύσης θέματα, τότε καλώς και να το κάνουν. Αλλά αν μιλήσουμε και για θέματα όπως υιοθεσία παιδιών, τότε εδώ τα χαλάμε. Γιατί τότε κινδυνεύουμε κατα τη γνώμη μου να μετατρέψουμε μια εκτροπή σε φυσιολογική κατάσταση, σε κανόνα. Επομένως, αν θεωρήσουμε ότι το κράτος αποδέχεται τη διευθέτηση των οικονομικών θεμάτων μόνο, τότε καλά κάνει και αφήνει αυτό το παράθυρο για την αναγνώριση του "γάμου" των ομοφυλόφιλων μέσω μιας συμβολαιογραφικής πράξης, η οποία ουσιαστικά δεν δίνει την υπόσταση του γάμου, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε τέτοιου είδους απαιτήσεις όπως η υιοθεσία.
Τώρα η στάση της εκλησίας.
Ποια άλλη θα μπορούσε να είναι από την άρνηση αυτού του δικαιώματος. Η εκλησία θεωρεί την ομοφυλοφιλία ως αμάρτημα, επομένως πως θα μπορούσε να δεχτεί να εκτελέσει ένα μυστήριο (γιατί για την εκκλησία μυστήριο είναι και οχι διακανονισμός-άσχετα αν το κράτος χρησιμοποιεί το μυστήριο ως διακανονισμό) σε ανθρώπους που δεν δέχονται ότι αμαρτάνουν και επομένως δεν μετανοούν γι' αυτή τους την αμαρτία. Η αρχή της εκκλησίας είναι ότι ο χριστιανός, προσπαθεί να είναι πιστός και να μην αμαρτάνει. Φυσικά δεν είναι άγιος, τέλειος, θα αμαρτήσει. Όμως τότε οφείλει είτε μόνος του είτε από υπόδειξη, να κατανοήσει το αμάρτημά του και να μετανοήσει. Αυτό θα επιτρέψει στην εκκλησία, να θεωρεί ακόμη ότι πρόκειται για χριστιανό. Αν δεν το κάνει τότε πλέον παύει να είναι. Δεν μπορεί να είμαστε χριστιανοί και να πιστεύουμε μόνο σε όσα μας βολεύουν. Η πίστη μας είναι καθολική ή δεν είναι καθόλου. Επομένως όταν η εκκλησία λέει ότι δεν αποδέχεται ως χριστιανούς αυτούς που δεν θεωρούν αμάρτημα την ομοφυλοφιλία, έχει το μέρος με το δίκιο της.
Ας πούμε ότι εγώ σαν ΑΕΚτζής ιδρύω ένα σύλλογο υποστήριξης των ομάδων της ΑΕΚ στο ποδόσφαιρο και το Μπάσκετ. Θα μπορούσα να κάνω μέλος κάποιον που είναι ΑΕΚ στο ποδόσφαιρο αλλά ολυμπιακός στο Μπάσκετ;
Επίσης η εκκλησία λέει ότι δεν θα βαπτίζει τα παιδιά των ζευγαριών που έχουν παντρευτεί με συμβολαιογραφική πράξη. Φυσικό δεν είναι. Αφού αυτοί οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στο μυστήριο του γάμου, πως είναι δυνατόν να πιστεουν στο μυστήριο της βάπτισής τους. Όταν τα παιδιά τους ενηληκιωθούν, έχουν κάθε δικαίωμα να βαπτιστούν με τη βούλησή τους.
Αυτό πάντως που με τσιγκλίζει περισσότερο, είναι η προσπάθεια που γίνεται από πολλούς, να θεωρηθει ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι εκτροπή, αλλά τελείως φυσιολογική.
Αν το δει κανείς από ανθρωπολογική πλευρά, η σεξουαλική επαφή έχει κυρίως ως στόχο την αναπαραγωγή. Ο ανθρωπος το έχει εξελίξει λίγο το θέμα και έχει επιπλέον ως στόχο την ευχαρίστηση. Η ευχαρίστηση όμως από το σεξ είναι ένα μέσο για να υπάρχει σεξ και επομένως αναπαραγωγή, και όχι στόχος. Επομένως η ομοφυλοφιλική σχέση δεν μπορεί να έχει άλλο στόχο από την ευχαρίστηση και να είναι μια εκτροπή από το φυσιολογικό, αφού δεν έχει στόχο την αναπαραγωγή.
Η συνηθισμένη απάντηση σ'αυτό το επιχείρημα, είναι ότι υπάρχουν πολλά άτεκνα ζευγάρια, είναι κι αυτά εκτροπή; Μα φυσικά, είναι άνθρωποι που για κάποιους λόγους (σωματικούς ή ψυχολογικούς) δεν μπορούνε να αναπαραχθούν, είναι δηλαδή εκτροπή από το φυσιολογικό. Αν γεννηθεί ένας άνθρωπος με ένα πόδι, τότε δεν είναι άρρωστος, αλλά σίγουρα είναι εκτροπή από το φυσιολογικό.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ φίλε,

Θέλω να ξεκινήσω με την αναφορά που κάνεις για την ομοφυλοφιλία χαρακτηρίζοντας την ως εκτροπή και οχι ως κατι φυσιολογικό. Δεν θα διαφωνήσω αλλά ουτε και θα συμφονίσω με αυτή τη άποψη σου, απλά θέλω να σου παραθέσω μια έρευνα αμερικάνων επιστημών απο το πανεπιστήμιο του Ιλινόις που χαρακτηριστικά αναφέρει οτι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των ανδρών βασίζεται σε περιοχές του DNA που αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον. Αύτο λοιπόν μας δείχνει οτι ομοφυλόφιλος δεν γίνεσαι αλλά γεννιέσαι. Εκτός βέβαια απο ομοφυλόφιλος μπορείς να γεννηθείς και αριστερόχειρας ή με κάποιες είδικες ανάγκες. Θεωρείς λοιπόν και αυτούς σαν εκτροπή απο την φύση ή τους βλέπεις σαν κάτι φυσιολογικό. Δεν είμαι απόλυτως σε αυτά που γράφω, απλά πιστεύω οτι κάτι που το δημιουργεί η ίδια η φύση, είναι και φυσιολογικό.

Όσο αναφορά το θέμα του πολιτικού γάμου ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια, ενός γάμου που η ωμή του έννοια είναι συμβόλαιο συμβίωσης, πρέπει η κοινωνία μας να αποδεχθεί και να εντάξει στην καθημερινότητα της. Κατα την δική μου άποψη πιστεύω πως ο Έλληνας πολίτης κολλάει στην ορολογία που θα χρησιμοποιηθεί για αυτή την πράξη. Έτσι λοιπόν αν αντι για γάμος ονομαστεί διαφορετικά π.χ. συμβόλαιο συμβίωσης, οι αντιδράσεις θα μειωθούν δραματικά ακόμα και αν υπάρχουν ακριβώς οι ίδιοι όροι που υπάρχουν και στον γάμο μεταξύ ετερόφυλων ζευγαριών.

Για το θέμα της υιοθεσείας ή οχι παιδιών απο ομόφυλα ζευγάρια δεν μπορώ να εκφέρω κάποια άποψη με επιχειρήματα καθώς δεν γνωρίζω τις επιδράσεις που μπορει να έχει κατι τέτοιο στο ίδιο το παιδί. Το μόνο σίγουρο είναι το ίδιο το παίδι θα έχει να αντιμετωπίσει την κατακραυγή και τον χλευαμό της κοινωνίας απο τα πρώτα του κιόλας χρόνια, κατι που θα κάνει πολύ δύσκολο την κοινωνική του ένταξη και την ομάλη συμβιωση του μέσα στην κοινωνία μας.

Όσο αναφόρα την εκκλησία η οποία βεβαιώς μπορεί να εκφέρει γνώμη και να την υπερασπίζεται αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να την επιβάλλει, η άποψη της είναι ξεκάθαρη. Το μόνο που με λειπεί όμως είναι η συμπεριφορά ορισμένων παπάδων οι οποίοι χαρακτηρίζουν τους ομοφυλόφιλους ως αρρώστους και δημιουργόυν ένα κλίμα ρατσιστικό που σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με τον λόγο που δίδαξε ο Ιησούς.

Τέλος θέλω να άναφέρω, χωρίς κάμια ρατσιστική υπόνοια, οτι ως επι των πλείστων οι άνθρωποι που διαφωνούν με τον πολιτικο γάμο ομόφυλων, είναι άτομα χωρίς κάποια ιδιαίτερη μόρφωση, άνθρωποι δηλαδή που δεν μπορούν να καταλάβουν οτι δεν ειναι δυνατόν να καταπατούνται ανθρώπινα δικαιώματα συμπολιτών μας. Η παιδεία λοιπόν είναι η μόνη λύση για την εγγυήση της δημοκρατίας.

Φιλικούς χαιρετισμούς,
Παύλος Δ.

Ανώνυμος είπε...

Επειδή είδα φωτογραφία του ..Καρπαθίου, που λέγεται ότι είναι ψυχίατρος και θεωρεί αρρώστια την ομοφυλοφυλία, τον παρακαλώ πολύ να ανοίξει το παγκοσμίως αποδεκτό διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM-IV (βλ. παρακάτω) και να μας πει σε ποιά σελίδα η ομοφυλοφυλία χαρακτηρίζεται ως αρρώστια ή διαταραχή. Αυτό που θα διαβάσει... δεν θα του αρέσει.
..............
Εκτός αν έχει ο ίδιος κάποιο διαγνωστικό εγχειρίδιο του ... Μωϋσή!

Homosexuality and DSM-IV (=Διεθνώς αποδεκτό διαγνωστικό εγχειρίδιο)

Q. Do you have any information on how homosexuality was eliminated from the DSM-IV vs DSM-III? Is there an established revision procedure whereby disorders are either included or excluded in new editions? If so, is there a way to determine whether that procedure was followed in the revision work that excluded homosexuality in the current fourth edition?

A. The issue of whether homosexuality is a disease has been one of the more controversial matters that has faced the framers of the various DSMs over the last few decades. The very first edition of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-I) classified homosexuality as a sexual deviation, as did DSM-II in 1968. However, in December of 1973, the DSM-II was modified by the Board of Trustees of the American Psychiatric Association (APA), who voted to eliminate the general category of homosexuality, and replace it with sexual orientation disturbance.

As Dr. Jon Meyer notes (see Comprehensive Textbook of Psychiatry, 4th ed., eds. Kaplan & Sadock), "...this change reflected the point of view that homosexuality was to be considered a mental disorder only if it was subjectively disturbing to the individual. The decision of the APA Board...took place in the context of new sociological data, biological inferences, and de-emphasis of psychoanalytic observations. It also took place in an atmosphere of confrontation. Beginning in 1970, various gay activist groups demonstrated....at APA meetings. At issue was the conceptualization of homosexuality as an illness..."

The DSM-III committee and subcommittee charged with drafting the new manual (1976-78) settled on the diagnosis of ego-dystonic homosexuality, which, according to Meyer, "...represented a compromise between those individuals whose clinical experience, interpretation of the data, and, perhaps, biases, led them to the conviction that homosexuality was a normal variant of sexual expression..." By the time DSM-III-R (revised version of DSM-III) came out in 1987, the tide had shifted again. The category of ego-dystonic homosexuality was eliminated. As DSM-III-R itself stated, "...the diagnosis...has rarely been used clinically, and there have been only a few articles in the scientific literature that use the concept..."
However, one could use the category of sexual disorder not otherwise specified to include cases that previously would have been called ego-dystonic homosexuality. Our present DSM-IV does not include homosexuality per se as a disorder, but still permits the diagnosis of "Sexual Disorder Not Otherwise Specified" for someone with "...persistent and marked distress about sexual orientation".
For details on how the DSM-IV committees made their decisions, I suggest you get hold of a copy of the actual manual, and read the detailed description on p. xx in the introduction. I think it's fair to say that DSM-IV was more reliant on empirical data, and less on political considerations, than were some earlier DSMs. You may also want to see the article by Bayer & Spitzer in which edited correspondence by the DSM-III framers is presented on the issue of homosexuality (J Hist Behav Sci 18:32, 1982).

Other Resources:
• More Sexual Issues Information
May 2001 (Πηγή: http://www.healthieryou.com/mhexpert/exp1052101c.html )

john anast είπε...

Αγαπητέ φίλε pavlos d.
Αν και δεν γνωρίζω την έρευνα που λες σημειώνω την φράση: "ο σεξουαλικός προσανατολισμός των ανδρών βασίζεται σε περιοχές του DNA που αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον" Μόνο που ακούω τη λέξη περιβάλλον μου αρκεί να αμφισβητήσω το συμπέρασμά σου ότι ομοφυλλόφιλος γεννιέσαι. Φισικά ο σεξουαλικός προσανατολισμός ενός ανθρώπου βασίζεται σε γονίδια, δεν γίνεται αλλιώς, σωματική λειτουργία είναι. Και φυσικά το περιβάλλον παίζει ρόλο, αλλιώς δεν θα υπήρχε ομοφυλλόφιλος. Πάντως αν ήταν μόνο γονιδιακό το θέμα, η αναλογία δεν νομίζεις ότι θα ήταν μεγαλύτερη;
Η αριστεροχειρία δεν μπορεί να θεωρηθεί εκτροπή από το φυσιολογικό σε καμιά περίπτωση. Έχει σχέση με το ποιά μερια του εγκεφάλου αναπτύσεται πρώτη.
Η ίδια η φύση δημιουργεί παιδιά με σύνδρομο Down, η kleinefelter, φυσιολογικό είναι γιατί... είναι φυσιολογικό να συμβαίνει, αλλά είναι λάθος της φύσης, εκτροπή. ΑΛλά πάλι κατά τη γνώμη μου τους ομοφυλλόφιλους τους κάνει το περιβάλλον και όχι η φύση, κατά την ταπεινή μου γνώμη, άρα δεν μπορεί να συγκριθεί με την αριστεροχειρία.
Δεν έχω πρόβλημα με την συμβίωση των ομοφυλλόφιλων, γιατί είναι επιλογή ενηλίκων ανθρώπων. Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως η έννοια του γάμου (και του πολιτικού) δεν είναι μόνο σύμφωνο συμβίωσης.
Για την υιοθεσία πιστεύω ότι τα παιδιά θα έχουν πρόβλημα, δεν είμαι όμως σε θέση να το αποδείξω, αλήθεια ποιος θα πειραματιστεί και σε ποιά παιδιά και για πόσες γενιές για να αποδείξει το αντίθετο;
Όσο για την κατακραυγή, ναι είναι θέμα, αλλά δεν είναι επι της ουσίας της συζήτησης, είναι κάτι που ξεπερνιέται αν αποδειχθεί το κυρίως πρόβλημα δεν υφίσταται.
Για την εκκλησία, συμφωνούμε...
Κατά τη γνώμη μου εκκλησία είναι κάτι πολύ μεγάλο για να περιορίζετια από τους ιερείς.


"Τέλος θέλω να άναφέρω, χωρίς κάμια ρατσιστική υπόνοια, οτι ως επι των πλείστων οι άνθρωποι που διαφωνούν με τον πολιτικο γάμο ομόφυλων, είναι άτομα χωρίς κάποια ιδιαίτερη μόρφωση, άνθρωποι δηλαδή που δεν μπορούν να καταλάβουν οτι δεν ειναι δυνατόν να καταπατούνται ανθρώπινα δικαιώματα συμπολιτών μας"
Εδώ τα χαλάμε. Από που το συμπεραίνεις αυτό; Πως κρίνεις το μορφωτικό επίπεδο όλων όσων διαφωνούν; Μήπως γιατί στη τηλεόραση θα βάλουν έναν δυο κάφρους να φωνάζουν για να έχουν τηλεθέαση. Εφόσον λές ότι δεν αφήνεις ρατσιστική υπόνοια, τότε η άποψη αυτή κρίνεται από μένα τουλάχιστο ως πρόχειρη, επιπόλαιη και προκατειλημένη.
Ευχαριστώ

john anast είπε...

@ανώνυμο
"Επειδή είδα φωτογραφία του ..Καρπαθίου,"
Που την είδες τη φωτογραφία του ...Καρπαθίου?

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ john,

Θα δεχτώ την άποψη σου για την ομοφυλοφιλία και οτιδήποτε αναφέρεις για αυτήν. Οι ιατρικές σου γνώσεις σου δίνουν την δυνατότητα να γνωρίζεις πολλά περισσότερα απο μένα για το θέμα αυτο και να εκφράζεις μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη. Θα δεχθώ επίσης και τον όρο "εκτροπή" που χρησιμοποιείς αν και μου ακούγεται λίγο άδικος. Θέλω όμως να σε ρώτησω, τα παιδιά με σύνδρομο Down, η kleinefelter οπως αναφέρεις, έχουν ή οχι τα ίδια πολιτικά δικαιώματα με το σύνολο των πολιτών? Πώς λοιπόν και οι ομοφυλόφιλοι μπορούν να αποκτήσουν ισότητα στα πολιτικά δικαιώματα αν δεν επιτρέπεται ο γάμος μεταξύ τους ή έστω ένα συμβόλαιο συμβίωσης, απο την στιγμή που τα διαχωρίζεις.

Τέλος, θα δεχτώ τον όρο "πρόχειρη" για την άποψη μου οτι άνθρωποι με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο είναι αυτοί που διαφωνούν με τον γάμο ή με το συμβόλαιο συμβίωσης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι μια προκατειλημένη άποψη.
Είναι βεβαίως πρόχειρη απο την στιγμή που δεν μπορώ να την αποδείξω ουτε επιστημονικά αλλά ουτε και με κάποια έρευνα. Λάθος μου που δεν τόνισα στο προηγούμενο μου σχόλιο οτι είναι μια προσωπική μου άποψη η οποία βγαίνει απο τις προσωπικές μου καθημερινές συζητήσεις με ανθρώπους. Θα εκτιμούσα πολύ αν μπορούσες εσύ να μου αποδείξεις οτι δεν ισχυεί κατι τέτοιο (π.χ.να μου παραθέσεις κάποια έρευνα, αν υπάρχει).

Με εκτίμηση και σεβασμό
Παύλος Δ.

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να διορθώσω τον όρο πολιτικά δικαιώματα που χρησιμοποιώ για τα παιδια με σύνδρομο Down, απ'οτι γνωρίζω τα πολιτικά τους δικαιώματα δεν είναι ίδια για λόγους υγείας, και να χρησιμοποιήσω τον όρο ανθρώπινα δικαιώματα.

Όπως επίσης ποία ειναι τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα ενός ανθρώπου που ως εκτροπή γεννήθηκε με κινιτικά προβλήματα? Είναι σαφώς ίδια με τα δικά μου που ειμαι υγιείς.
Έτσι λοιπόν ένας ομοφυλόφιλος δεν πρέπει και αυτός να δικαούται τα ίδια δικαιώματα με τον ανάπηρο αλλά και με μένα?

Χαιρετισμούς
Παύλος Δ.

john anast είπε...

Αγαπητέ Πάυλο Δ.
Θ' αρχίσω ανάποδα
Αν σου έλεγα εγώ ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο(σχέση μορφωτικού επιπέδου και άποψης περί γάμου ομόφυλλων ζευγαριών), θα ήταν εξίσου πρόχειρο. Δεν νομίζω/γνωρίζω να υπάρχει καποια έρευνα σχετικά με το τι υποστηρίζει καθένας σε σχέση με το μορφωτικό του επίπεδο. Την ευθύνη της απόδειξης των λεγομένων μας την έχουμε εμείς νομίζω.
Δεν ξέρω αν είναι άδικος ό όρος εκτροπή, πάντως πίστεψέ με, χρειάστηκε αρκετή σκέψη γιατί σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα να είμαι προσβλητικός. Παρ' ολα αυτά πολλοι ενοχλήθηκαν από την έκφραση αυτή. Ας είναι, δικαίωμά τους και δικαίωμά μου.
Τώρα να επαναλάβω για ακόμη μια φορά ότι δεν είμαι εναντίον της νομιμοποίησης της συμβίωσης ομόφυλλων ζευγαριών, και είμαι αντίθετος στον καθένα που εναντιώνεται σ' αυτό. Το ξαναλέω, αποφάσεις ενηλίκων ανθρώπων που δεν θίγουν τους γύρω τους, δεν πρέπει να μπαίνουν στην κρίση άλλων. Επομένως θεωρώ ανθρώπινο δικαίωμά τους να συμβιώνουν και να έχουν τα δικαιώματα των ετερόφυλλων ζευγαριών σε πολιτειακό επίπεδο.
Τώρα το λες και μόνος σου, ισότητα μεν αλλά οι πάσχοντες από σύνδρομο Down δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, κι αυτό οφείλεται σε μια ιδιαιτερότητα της "πάθησής" τους. Άρα δεν είναι ακριβώς ίσοι.
Το παράδειγμα με το σύνδρομο DOWN και το σύνδρομο Kleinefelter δεν το ανέφερα ως παρόμοιο με τους ομοφυλλόφιλους, μια και όπως λέω δεν είναι γενετικής φύσης το πρόβλημα. Το ανέφερα μόνο και μόνο για να δείξω πως η φύση φυσιολογικά λειτουργώντας μπορεί να ... εκτραπεί.
Θα ήθελα εδώ να σ' ευχαριστήσω για το ύφος σου, και τον ωραίο διάλογο, γιατί μέχρι τώρα σε αντίστοιχα θέματα έχω αντιμετωπίσει κυρίως κραυγές και θυμό.
Πολλοί βιάζονται να κρίνουν τις απόψεις μου ως αντίθετες προς τον "γάμο" των ομοφυλλόφιλων, ενώ ίσως να έχεις καταλάβει ότι δεν είναι ακριβώς έτσι.