Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2008

Νομιμοποίηση μη θεμιτής εξουσίας;

Παρακολουθώ εδώ και χρόνια τον κο Μ. Τριανταφφυλόπουλο. Πολλές φορές έχω υπερασπιστεί το έργο του στον κοινωνικό μου περίγυρο, όπου δηλαδή φτάνει η φωνή μου. Τον άκουσα προχθές να ζητάει επίμονα συνάντηση με τον πρωθυπουργό της χώρας για να του εξηγήσει, όπως είπε, τι παίζεται γύρω από την υπόθεση Ζαχοπουλου αλλά και με τον βουλευτή που λέει ότι τον επισκέφτηκε στην τάράτσα του σπιτιού του. Είναι κάτι που το έχει ξανακάνει. Έχει ξαναζητήσει να επισκεφτεί τον πρωθυπουργό για να τον ενημερώσει για το ρεπορτάζ του. Την τελευταία φορά που θυμάμαι (αν θυμάμαι καλά) ήταν με το παραδικαστικό κύκλωμα. Τι ζητάει δηλαδή; να πει στον πρωθυπουργό πράγματα που δεν μπορεί να πει στον κόσμο. Μα γι΄αυτό δεν κατηγορεί τον συνέταιρό του; ότι δηλαδή πήγε στον πρωθυπουργό και έδωσε πληροφορίες που είχε (DVD) ενω σαν έντιμος δημοσιογράφος, θα έπρεπε να δημοσιεύσει το ρεπορτάζ του. Μήπως το σωστό είναι να δώσει στον κόσμο τις πληροφορίες του και αν ο πρωθυπουργός κρίνει ότι είναι σοβαρές, να κάνει τις ενέργειές του; Δηλαδή ο Τριανταφυλλόπουλος τι θέλει, να προστατέψει τον πρωθυπουργό;
Αυτό που πιστεύω ότι θέλει είναι η νομιποίηση μιας εξουσίας που καταχρηστηκά απέκτησε μέσα σε μια διαλυμένη κοινωνία. Έχει καταφέρει μέσα από τις αποκαλύψεις του, να αποκτήσει μια ελεγκτική εξουσία πάνω σε διάφορους τομείς της κοινωνίας. Δικαστικούς, πολιτικούς, αστυνομικούς, απλούς πολίτες. Αν καταφέρει να επισκεφτεί τον πρωθυπουργό της χώρας για να του αναλύσει το σημερινό πρόβλημα, τότε αποκτά πλέον την νομιμοποίηση που τόσο πολύ επιθυμεί τόσα χρόναι αυτής της εξουσίας. Δικαιούται όμως ένας δημοσιογράφος να είναι ελέω εαυτού ο απόλυτος κριτής όλων; Έχει δικαίωμα κάποιος πολιτικός να δωσει τέτοια εξουσία σε οποιονδήποτε δημοσιογράφο;
Να μην ξεχνάμε, ότι οι ποιτικοί εκλέγονται, οι δημοσιογράφοι όχι...

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008

Βούρκος

Ένας βούρκος που όλοι τον ξέραμε αλλά λίγοι κοιτουσαμε να τον δούμε. Για την πολιτική το ξέραμε, και έχουμε όλοι την ευθύνη μας. Εμείς τους εκλέγουμε και εμείς οφείλουμε να τους ελέγχουμε τουλάχιστον με την ψήφο μας. Όμως αυτοί που έχουν μόνοι τους αναλάβει τη προστασία μας και τη προστασία της Δημοκρατίας, ποιος τους έχει βάλει εκεί και ποιος μπορεί να τους ελέγξει; Αυτοί οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι διαπλέκονται με συμφέροντα και πολιτικούς, νοθεύουν την Δημοκρατία. Κάθε φορά που ανακύπτει ενα πολιτικό πρόβλημα παρεμβαίνουν άλλοτε θετικά προς τιμήν τους και άλλοτε αρνητικά. Όταν όμως η είδηση αρχίζει να επεκτείνεται και προς αυτούς, τότε όλα σταματούν, αποσιωπούνται. Πολύ φοβάμαι ότι και πάλι το ίδιο θα γίνει...

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2008

Επιτέλους ας μιλήσουμε ανοιχτά

Το ΠΑΣΟΚ θέλει να πέσει η κυβέρνηση έχοντας μεγάλη φθορά. Τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης θέλουν φθορά στα δύο μεγάλα κόμματα και να πέσει η κυβέρνηση της ΝΔ. Τα ΜΜΕ θέλουν λεφτά και να πέσει η κυβέρνηση για να βγάλουν και άλλα λεφτά από τον προεκλογικό αγώνα και από τις άλλες επιχειρήσεις που έχουν.
Εμείς οι πολίτες τι θέλουμε;
Οι μισοί θέλουμε να μεινει η κυβέρνηση και οι άλλοι μισοί να πέσει. Αλήθεια εμείς που θέλουμε να μεινει, δεν θέλουμε να τους γίνει ένα μάθημα, για τους ανθρώπους που επιλέγουν στις διοικητικές θέσεις;
Κι αυτοί που θέλουν να πέσει η κυβέρνηση, θέλουν να πέσει γιατί ένα μέλος της έκανε τι έκανε με μια συμβασιούχα ή γιατί φαλήρισε η πολιτική τους;
Ας σταματήσουμε πλέον να είμαστε μπαλάκι των συμφερόντων τους.

Τι Φταίω;



Μαμά βγήκα με τους φίλους μου. Πήγα σε ένα πάρτυ και θυμήθηκα αυτό που μου είχες πει, να μην πιω αλκοόλ. Μου είχες ζητήσει να μην πιω επειδή θα έπρεπε να οδηγήσω μετά, έτσι ήπια ένα αναψυκτικό. Ήμουν περήφανη για μένα, γιατί είχα ακούσει αυτό που τόσο γλυκά με είχες συμβουλεύσει πριν φύγω, να μην πιω αν πρέπει να οδηγήσω, σε αντίθεση με αυτό που μου έλεγαν οι φίλοι μου. Έκανα τη σωστή επιλογή! Η συμβουλή σου ήταν η σωστή. Όταν το πάρτυ τελείωσε όλοι μπήκαν στα αυτοκίνητά τους χωρίς να είναι σε θέση να οδηγήσουν. Εγώ πήρα τοαμάξι μου. Ήμουν σίγουρη ότι ήμουν καθαρή. Δεν μπορούσα να φανταστώ μαμά αυτό που με περίμενε ..... Τώρα είμαι εδώ ξαπλωμένη στην άσφαλτο και ακούω έναν αστυνομικό να λέει «το παιδί που προκάλεσε το δυστύχημα ήταν μεθυσμένο». Μαμά η φωνή του ακούγεται τόσο μακρινή. Το αίμα μου είναι παντού στην άσφαλτο και εγώ προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να μην κλάψω. Ακούω τους γιατρούς να λένε ότι αυτή η κοπέλα δεν θα τα καταφέρει. Είμαι σίγουρη ότι το άλλο παιδί που οδηγούσε δεν το είχε καν φανταστεί όταν έτρεχε τόσο πολύ. Στο τέλος, αυτός είχε αποφασίσει να πιει και εγώ τώρα πρέπει να πεθάνω. Γιατί το κάνουν αυτό μαμά? Αφού ξέρουν ότι θα καταστρέψουν ζωές? Ο πόνος που νιώθω είναι σαν να με καρφώνουν χιλιάδες μαχαίρια. Πες στην αδερφή μου να μην φοβηθεί, στον μπαμπά να είναι δυνατός. Κάποιος έπρεπε να πει σε αυτό το παιδί ότι δεν έπρεπε να πιει αν θα οδηγούσε. Ίσως αν του το έλεγαν οι δικοί του όπως έκανες εσύ, τώρα να ήμουν ζωντανή ..... Η ανάσα μου γίνεται όλο και πιο αδύνατη και αρχίζω να φοβάμαι μαμά... Αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές και είμαι τόσο απελπισμένη. Θα ήθελα τόσο να σε αγκαλιάσω μαμά....και να σου πω πόσο σε αγαπάω Σε αγαπάω μαμά....αντίο...
Αυτές οι λέξεις γράφτηκαν από μια δημοσιογράφο που ήταν παρούσα σε ένα δυστύχημα. Η κοπέλα ενώ πέθαινε ψιθύριζε αυτές τις λέξεις και η δημοσιογράφος τις έγραφε σοκαρισμένη. Η ίδια δημοσιογράφος άρχισε μια εκστρατεία εναντίον της οδήγησης υπό την επήρεια Αλκοόλ.
Αν αυτό το μήνυμα έφτασε σε εσένα και το διαγράψεις, χάνεις την ευκαιρία, ακόμα και αν δεν πίνεις να δώσεις στους άλλους να καταλάβουν ότι και η δική σου ζωή κινδυνεύει . Αυτή η μικρή χειρονομία μπορεί να κάνει τη διαφορά
Πριν οδηγήσουμε, ας σκεφτούμε για 2 δευτερόλεπτα τις συνέπειες μιας κακής/άτυχης/αφηρημένης/λάθος κίνησης, σε 'μας αλλά και στους άλλους, τους δικούς μας και τους ξένους. Ίσως αυτά τα 2 δευτερόλεπτα δώσουν σε εμάς αλλά και στους άλλους χιλιάδες δευτερόλεπτα ζωής ακόμη.....

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

Δημοσιογραφικό Απόρρητο

Να αρθεί να μην αρθεί...
Καλύπτεται ο Αδριανός από δημοσιογραφικό απόρρητο; Νομίζω όχι. Δεν το πηρε το DVD ως δημοσιογράφος αλλά ως συνεργάτης του πρωθυπουργού.
Ας πουμε ότι ο Αδριανός, το λέει το όνομα του Χ δημοσιογράφου. Τότε αυτοί όλοι οι υπερασπιστές της δημοκρατίας και της δημοσιογραφίας, τί θα πούνε στον Χ δημοσιογράφο που θα επικαλεσθεί το απόρρητο και δεν θα αποκαλύπτει την πηγή του; Θα αρχίσουνε να λένε πάλι περί μη νομικής κατοχύρωσης του δημοσιογραφικού απορρήτου;
Αν είναι δυνατόν. Κάποιοι είναι ικανοί να ρισκάρουν ακόμη και τις ιερότερες κατακτήσεις τους (όπως είναι το απόρρητο των δημοσιογράφων), αρκεί να πέσει ο Καραμανλής. Πρέπει να ενοχλεί κάποιους πάρα πολύ... Ποιους άραγε;