Το κάστρο του Πλαταμώνα

Πήγαμε την Κυριακή να δούμε το κάστρο του Πλαταμώνα. Παρκάραμε το αυτοκίνητο. Πρώτη ταμπέλα υποδοχής αυτή που πρειδοποιούσε για το εισιτήριο, 2€ καλή τιμή θα έλεγα. Μεγάλη ταμπέλα, μπροστά στην είσοδο δύσκολο να μην την δεις. Κοίταξα έτσι πρόχειρα για τις ώρες λειτουργίας, δεν είδα τίποτα. Αρχίσαμε την άνοδο. Γύρω στα 200-300 μέτρα με σκαλοπάτια (σε άθλια κατάσταση). Όσο πλησιάζαμε προς στην πόρτα εισόδου άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ήταν κλειστό. Μέσα από τα κάγκελα της πόρτας βαθειά βαθειά, λες και θα την έκλεβε κανείς, ήταν μια ταμπέλα που έλεγε το ώραριο επισκέψεων. 8:30 με 15:30. Να πάρει λέω, και περιοριστήκαμε στον περιμετρικό περίπατο. μια και ήταν πολύ αργά. Στην επιστροφή ενημερώσαμε άλλους επιίδοξους επισκέπτες του κάστρου για το γεγονός, οι οποίοι απογοητευμένοι κουνούσαν το κεφάλι τους και γυρνούσαν πίσω μαζί μας. Φτάνοντας στην είσοδο είδα και μια μικρή απόμερη ταμπελίτσα να ενημερώνει για το ωράριο. Τι ειρωνία είπα. Οι χρήσιμες πληροφορίες πάντα είναι παραγκωνισμένες. Δύσκολο τώρα να ξαναπάω. Έγινα 40 χρονών και τώρα αξιώθηκα να πάω στο κάστρο. Φαντάσου πως σκέφτονται αυτοί που έρχονται από την άκρη της γης για να δούν την Ακρόπολη και πέφτουν σε απεργία. Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα. Ιερή η απεργία και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ιερή η αδυναμία του κράτους να ξοδεύει ένα σωρό χρήματα σε υπαλλήλους. Ιερό όμως και το δικαίωμα του πολίτη αλλοδαπού ή μη να επισκέπτεται τα μνημεία της ιστορίας του...

ΜΜΕ παννελαδικής εμβέλειας

Εδώ και καιρό, από τότε που άρχισα να ακούω τις εκπομπές του δημόσιου ραδιοφώνου (κυρίως ΝΕΤ λόγω ενημερωτικών εκπομπών), με έχει εκνευρίσει αφάνταστα το γεγονός ότι τα λεγόμενα κρατικά ραδιόφωνα συμπεριφέρονται όπως και όλα τα άλλα ραδιόφωνα της Αθήνας. Ξυπνήστε κύριοι. Είστε ραδιόφωνα όλης της Ελλάδας και εκπέμπετε και για μας στην Επαρχία. Για να μην πω μόνο για μας, γιατι αν δεν κάνω λάθος οι περισσότεροι ακροατές σας είναι από την επαρχία, έχω άδικο;

ΆΛλη μια παιδική εκμετάλευση

Πήγαμε χθες το απόγευμα μια βόλτα με τα παιδιά στη Βελίκα, ένα μικρό παραλιακό οικισμό στη Λάρισα. Κάθε κατάστημα πάνω στο δρόμο είχε και τουλάχιστον ένα αντικείμενο που στόχευε τα παιδιά. Από ράφια με παιδικά χαζοπαιχνιδάκια μέχρι αυτά τα παιχνίδια με το κέρμα που ανεβαίνουν τα παιδιά. Αυτό που έγινε ήταν τρομερό. Δεν μπορέσαμε να κάνουμε βήμα. Τα παιδιά μετά από φωνές και παρακάλια ξεχνούσαν το ένα παιχνίδι και αμέσως μετά κολλούσαν στο επόμενο. Αυτό δεν είναι εκμετάλευση της παιδικής αθωότητας; Τελικά φύγαμε από την περιοχή τρέχοντας, μαλωμένοι και νευριασμένοι. Μήπως θα έπρεπε να μπει μια τάξη σ'αυτό το θέμα; Σην τηλεόραση υπάρχει νόμος ώστε να μη μπορούν να διαφημίζονται παιχνίδια κάποιες συγκεκριμένες ώρες. Μήπως πρέπει να γίνει κάτι και γι΄αυτό. Μέχρι τότε προτείνω εμείς οι γονείς να αποφεύγουμε όλα αυτά τα μέρη που δουλεύουν κατ' αυτόν τον τρόπο.

Είναι η απεργία εκβιασμός ;

Με αφορμή την απεργία των υπαλλήλων της Ακρόπολης, πάνω στο μέγιστο της τουριστικής κίνησης, μου γεννήθηκε η εύλογη απορία:
Είναι η απεργία εκβιασμός ; Αν όχι, τότε καλώς γίνεται και να γίνεται. Αν όμως είναι μια μορφή εκβιασμού, τότε κάτα πόσο είναι αποδεκτοί οι εκβιασμοί σε μια δημοκρατία ; Έχει ο καθένας συνδικαλιστικός φορέας το δικαίωμα να χτυπάει ένα κράτος (κράτος όχι κυβέρνηση) τη στιγμή που πονάει ώστε να κερδίσει κάποια πλεονεκτήματα έναντι των άλλων; Και τότε αυτοί οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα του "εκβιασμού" χάνουν και το δικαίωμα/τη δυνατότητα της απεργίας ; Γιατί ποιος ο λόγος να κάνουν απεργία εφόσον δεν μπορούν να εκβιάσουν και άρα δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα...
Μήπως σ' αυτή τη χώρα έχουμε χάσει την πραγματική σημασία των έργων και των λόγων ;
Υ.Γ. Εδώ πρέπει να τονίσω και την ευθύνη του κράτους απέναντι στην απεργία, το κράτος το οποίο πρέπει να φτάσει σε επίπεδα εκβιασμού για να ασχοληθεί με τους απεργούς και το πρόβλημά τους. Το διευκρινίζω γιατί δεν θέλω σε καμιά περιπτωση να παρερμηνευθεί το σχόλιό μου ως "επίθεση" κατά των συνδικαλιστών και των συνδικαλιστικών μεθόδων...

Θέλω...

Θέλω να γίνω σύζυγος προέδρου μεγάλου οργανισμού του δημοσίου, ώστε να μπορώ να έχω και εγώ 5-6 θέσεις στον οργανισμό καλά αμοιβόμενες και να κάθομαι σπίτι....

Αυτοί που τα ξέρουν όλα

Άραγε από που πηγάζει η σιγουριά κάποιων επαρμένων δημοσιογράφων ότι εκφράζουν την άποψη του απλού λαού ; Εκλέγονται από κάποιον; Μήπως έχουν τα εισοδήματα και το βιωτικό επίπεδο του απλού λαού που υποτίθεται ότι υπερσπίζονται ;

Ας καούνε όλοι για χάρη της ΑΘήνας

Ακούγεται και αυτό, τις τελευταίες ημέρες, και μάλιστα, από πολύ σοβαρά στόματα, ότι ένα από τα λάθη που οδήγησαν στο κάψιμο της Πάρνηθας ήταν το γεγονός ότι τα αεροπλάνα έφυγαν για άλλες φωτιές που καίγανε εκείνη την ώρα. Επιτέλους φτάνει ρε παιδιά με την Αθήνα σας. Εϊμαστε και εμείς άνθρωποι. Τα ίδια δικαιώματα πρέπει να έχουμε. Πρέπει επιτέλους εσείς που κατοικείτε στην Αττική ότι η υπόλοιπη Ελλάδα δεν είναι για να πάτε εσείς διακοπές...