Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

Αυτός ήταν κάποτε Πρόεδρος κυβέρνησης

Πως να χαρακτηρίσει κανείς κάποιον ο οποίος έχει ηγηθεί τόσα χρόνια μιας χώρας και όμως δεν αντέχει την κριτική. Ο κ. Σημίτης δεν πήγε στο Πολιτικό συμβούλιο (νομίζω έτσι το λένε) γιατί προφανώς δεν άντεχε να ακούσει την κριτική που θα του ασκούσαν οι υποψήφιοι αρχηγοί. Είναι αυτό συμβατό με κάποιον που ήταν πρωθυπουργός μιας χώρας; Αν δε μπορούσε να αντικρούσει ή να αντέξει τουλάχιστον να είναι μπροστά στην κριτική τότε πως μπορούσε να είναι πρωθυπουργός; Η απάντηση είναι απλή. Όταν ήταν στην κυβέρνηση δεν είχε κριτική. Οι δικοί του για χάρη της ενότητας του κόμματος δεν τολμούσαν να του πουνε κουβέντα και τα τόσο ισχυρά ΜΜΕ, είχαν σωπάσει γιατί εξυπηρετούνταν από τον τρόπο που γινόταν η διανομή των κονδυλίων (διαφηστικών και μη). Όσα απ' αυτά τολμούσαν κριτική, εξαφανίζονταν μέσω οικονομικών πιέσεων. Ούτε τη σάτυρα δεν επέτρεπε. Θυμάται κανείς πως εξαφανίστηκε η Μαλβίνα Κάραλη από τον Antenna; Και όταν ήταν να ακούσει την πιο ιερή κριτική όλων την κριτική του λαού στις εκλογές, την κοπάνησε αφήνοντας ένα φιλόδοξο κορόιδο τη θέση του. Ένα παιδί που μεγαλώνει και δεν το έχει μαλώσει, κανείς τρέμει την ημέρα που για πρώτη φορά θα το μαλώσει κάποιος. Έτσι κι αυτός. Νομίζω ότι είναι ντροπή του συστήματός μας το γεγονός ότι είχαμε ένα τόσο θρασύδειλο άνθρωπο για πρωθυπουργό.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

>>> Θυμάται κανείς πως εξαφανίστηκε η Μαλβίνα Κάραλη από τον Antenna;<<<

οχι!

Ανώνυμος είπε...

Η Μαλβινα δεν εξαφανίστηκε από τον Antenna, αλλα απο το MEGA οπως κι απο την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.
Ομως ο λογιστακος ηταν τοσο τυχερος που η κατασταση της επιδινοθηκε και πεθανε απο καρκινο.
Ολοι πιστευουμε οτι φταινε τα απανωτα αυτα χτυπηματα της μαϊμους (οπως τον λεει ο Λαζοπουλος)
Γι' αυτο δεν ξανακουσαμε απο τοτε τα "οξο πουστη απο την Παραγκα" και "Καταρα στον λαδεμπορα"

john anast είπε...

Συγνώμη για το λάθος. ΑΠ' ότι φαίνεται ότι ήταν όντως από το MEGA. Ελπίζω να είναι μικρή λεπτομέρεια. ΑΥτό πάντως δεν είναι

______________________________
Η Μαλβίνα Κάραλη με δικά της λόγια:

"Φίλες και φίλες, ευτευτέστετε.
Το βιογραφικό μου θα σας το περιγράψω στην ταπερμανική, για να μαθαίνουν οι νέοι και να γελάνε οι παλιοί. Γεννήθηκα στις 3 του Φεβρουαρίου περίπου, ίσως και το χίλια εννιακόσια πενήντα τέσσερα.

Δεν είχα αδέλφια που τσακώνονταν, αλλά είχα αδελφό.

Σπούδαξα και έκανα δράσεις πχιότητας στη Λωζάννη, το Παρίσι, επ' όπου και διάτριψα και το ένα ή το άλλο και το Ντισκιουετέ έλεγα με πχιοτική προφορά.

Μετά προέβην αργότερα σε επιστροφές και δούλεξα σε εφημερίδες από το Διάστημα. Δηλαδή 78-83. Και πιο μετά έφκιανα άρθρους σε περιοδικούς.

Κι ύστερα βγήκα στην τηλεόραση και είχα ένα σπήγκελ κι έρχουνταν κάτι συντρόφσες κι αυτές ζακτ, κι εγώ φρακτ και καμιά φορά και τ' ανάποδα.

Μετά έφυγε το ΠΑΣΟΚ, ενωμένο δυνατό κι ίσυσσε το Πασόκ δυνωμένο-ενατό και ξήχασα την κυβερνητική που 'χα μάθει πάνου - κάτου. Κι αυτή ήταν η στάση που μου έβλαψε σοβαρά το πρόβλημα.

Γιατί, αντί μάλλον ή και περίπου, να πάνε όλα κατ' ευθήν, εγώ έφκιαχνα ΙΕΚ Τάπερμαν, αλλά το Ταπερμακιστάν άρχισε να κάνει δράσεις κατά εμού και εναντίον μου, δηλαδή πήγε να μου την κάτσει ο κοντός με γκέγκεν επιθετικό.

Αλλά δεν πειράζει, χέστηκα. Διότι το γκέγκεν και το ντισκιουετέ εγώ το μιλάω στο πρωτότυπο - και με πχιοτική, όπως είπα, προσφορά - και όχι ψελλίζω δολίως και υπούλως ξέναι γλώσαι, άρα θα τα βγάνω πέρα και μετά το Ταπερμακιστάν.

Ισυσσύσατε, φίλες και φίλες, και μη χανόμαστε..."