Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

Ανεπάρκεια


Δεν αντέχω στον πειρασμό. Είπα πως τέρμα με τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ, αλλά μετά το σημερινό του GAP, δεν μπορώ, δεν κρατιέμαι. Θα το σχολιάσω.
Έχουμε και λέμε. Ο GAP πρόκειται να μιλήσει στη βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Πως όμως θα βρει το σθένος να το κάνει τη στιγμή που αισθάνεται ότι δεν έχει την εμπιστοσύνη των βουλευτών του. Έτσι καταλήγει εύκολα στη λύση της ψήφου εμπιστοσύνης από την κοινοβουλευτική ομάδα. Λογικό αν το σκεφτεί κανείς με ένα στενό κομματικό χαρακτήρα. Τι θα απαντούσε άραγε σε μια "μπηχτή" του Καραμανλή ας πούμε του στυλ "Εσύ εκ μέρους ποιών μιλάς". Θέλησε έτσι ουσιαστικά να εκβιάσει μια υπέρ του ψήφο εν όψη μιας αγωνιστικής για το ΠΑΣΟΚ ημέρας. Όμως αυτό που δεν κατάλαβε (;) ήταν ότι ότι ζητούσε από καποιους βουλευτές να του δώσουν τώρα ψήφο εμπιστοσύνης και να την άρουν μετά από 40 μέρες. Πως θα μπορούσε για παράδειγμα ο Βενιζέλος να το κάνει αυτό. Μέχρι χτες τον κατηγορούσε για ανεπαρκή και τώρα να του δώσει ψηφο εμπιστοσύνης.
Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό ο GAP. Το είχε ξανακάνει όταν πήρε το δακτυλίδι από τον Σημίτη το 2004. Και τότε εκβίασε μια θετική ψήφο χιλιάδων ψηφοφόρων σε όλη την Ελλάδα ενόψι της δύσκολης εκλογικής αναμέτρησης.
Επομένως δεν είναι άμοιρος ευθυνών και ο Σημίτης για τη σημερινή κατάσταση. Και μου φάνηκε πολύ υποκριτικό να μιλάει σήμερα εναντίον αυτής της πρότασης ο Σημίτης, τη στιγμή που αυτός το είχε ξεκινησει πριν 3μισυ χρόνια.
Καταλήγουμε έτσι στα εξής συμπεράσματα:
1. Ο Παπανδρέου αισθανεται ότι δεν έχει την εμπιστοσύνη των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (γι' αυτό και πήγε εκβιαστικά να την πάρει σήμερα)
2. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν εμπιστεύονται τον Παπανδρέου(Γι'αυτό και δεν του την έδωσαν σήμερα)
3. Ο Σημίτης Στηρίζει καθαρά τον Βενιζέλο ή τουλάχιστον δεν στηρίζει Παπανδρέου (Γι' αυτό και αντέδρασε σήμερα)
4. Ο Σημίτης συνεχίζει να είναι υποκριτής
5. Το ΠΑΣΟΚ είναι βαθιά διχασμένο όσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν
6. Στο ΠΑΣΟΚ δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ακόμη δεν έβαλαν μυαλό και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τα ίδια τεχνάσματα.
7. Στο ΠΑΣΟΚ φοβούνται απλές δημοκρατικές διαδικασίες.
Καλά ξεμπερδέματα. Ελπίζω να μη χρειαστεί να ξαναγράψω για τα Εσωκομματικά τους. Αλλά μάλλον το βλέπω απίθανο για λίγο καιρό ακόμη...

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2007

Κυκλοφοριακό χάος στην Αθήνα;


Μα γιατί; Τόσα χρήματα ξοδέψαμε το 2004 για να γίνουν αυτοί οι όντως τεράστιοι και εντυπωσιακοί δρόμοι, αλλά κυρίως το μετρό και ο προαστιακός. Η υπόλοιπη Ελλάδα έμεινε πολύ πίσω για χάρη της Αθήνας και των Ολυμπιακών αγώνων. Πολύ καλά έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και έδωσαν τόση σημασία στα έργα αυτά. Εμείς της επαρχίας (οι καλοποαίρετοι) είπαμε, αντε δεν πειράζει, να γίνουν αυτά τα έργα και για μας βλέπουμε αργότερα. Θα έρθει και η σειρά μας. Και τώρα έχει πάλι πρόβλημα;
Μήπως εμείς της επαρχίας πρέπει να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση να πάρει μέτρα ώστε να υποχρεωθούν οι Αθηναίοι να χρησιμοποιούν τα μαζικά μέσα μεταφοράς; Γιατί τότε , γιατί στο καλό τα φτιάξαμε; Και θέλουν κι άλλα. Ελπίζω όχι....

Βιβλίο Ιστορίας


Αρκετά με τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ. Μεγάλα παιδιά είναι ας τα βρούν μόνοι τους. Θα ήθελα να πω δυο λόγια για το βιβλίο ιστορίας της ΣΤης δημοτικού. Να διευκρινίσω μόνο ότι σε καμιά περίπτωση δεν είμαι ειδικός, στο σχολείο ήταν το μοναδικό μάθημα που αντιπαθούσα, και δεν έχω παιδιά κοντά σ'αυτή την ηλικία. Θα ήθελα να σχολιάσω το θέμα εντελώς απ' έξω. Σϊγουρα όποιος ακούει ότι κάποια ιστορικά στοιχεία που τα θεωρούσαμε δεδομένα όπως το κρυφό σχολειό για παράδειγμα, δεν ισχύουν, ξενίζεται και ενοχλείται. Όμως δεν είμαι ιστορικός και σίγουρα δεν έχω δικαίωμα να πω ότι κάνει λάθος αυτός που το έγραψε. Υπάρχουν άλλοι επιστήμονες που έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να εκφραστουν θετικά ή αρνητικά. Όμως όταν ακούει ότι στο λιμάνι της Σμύρνης οι Ελληνες συνωστίζονταν, και μάλιστα στην συνέχεια ότι αυτό ήταν μια ατυχής έκφραση, δεν ενοχλείται απλά, αλλά υποψιάζεται. Υποψιάζεται ότι η συγγραφική ομάδα προσπαθεί να πετύχει κάτι. Γιατί δεν είναι δυνατόν, ένα βιβλίο ιστορίας που γράφεται από σοβαρούς επιστήμονες, να έχει ατυχείς εκφράσεις. Κάτι συμβαίνει εδώ και πρέπει να το ψάξουμε. Πρέπει να δούμε αν υπάρχουν και άλλες "ατυχείς εκφράσεις". Δεν ξέρω τί θέλουν να πετύχουν αλλά θέλει πολλή προσοχή το πράγμα...

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007

Γιατί μπαμπά

-Γιατί μπαμπά οι δημοσιογράφοι στεναχωριούνται με το ΠΑΣΟΚ αυτές τις μέρες τόσο πολύ;
- Γιατί παιδί μου, η εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα μια εσωκομματική διαδικασία

Τελικά ποιο είναι το πρόβλημα ?

Μας λένε ότι το πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ είναι πολιτικό. ΑΥτό που δεν καταλαβαίνω και μ' έχουν μπερδέψει είναι τι έννοούν. Πολιτικό με την έννοια ποιος είναι καλύτερος για αρχηγός, ή πολιτικό με την έννοια ποιος εκφράζει τις νέες ιδέες του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες όμως απ' ότι φαίνεται δεν έχουν βρει ακόμη. Μου θυμίζει δυστυχώς κάτι σαν ποια μεταγραφή να κάνουμε μήπως και πάει καλά ο Ολυμπιακός στο Champions Leage. Και ύστερα μιλάμε για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

Ποιος φοβάται τις δημοκρατικές διαδικασίες


Είναι αδιανόητο, νομίζω, ένα δημοκρατικό κόμμα, να βοβάται μια δημοκρατική διαδικασία. Και εξηγούμαι: Φοβούνται λέει στο ΠΑΣΟΚ ότι αν γίνει πολύ εντονη η διαμάχη για την ηγεσία του κόμματος, υπάρχει κίνδυνος για διάσπαση. Ε και; Αν υπάρχει μεταξύ των υποψηφίων τέτοια διαφορά απόψεων και νοοτροπίας που να οδηγεί σε τέτοια έντονη διαφωνία, δεν νομίζετε ότι το πιο δημοκρατικό είναι η διάσπαση; Γιατί πρέπει πάλι να "θαφτεί" η διαφωνία και νε μεταφερθεί στο μέλλον. Αυτό έγινε και το 2004 και ιδού τα αποτελέσματα. Μέσα στη δημοκρατία είναι και η έντονη αντιπαράθεση σαν συνέπεια της μεγάλης διαφοράς απόψεων και ιδεών. ΑΥτό δεν πρέπει να το φοβάται κανείς. Όποιος προσπαθεί να το κρύψει, να το βάλει κάτω από το χαλί, θα το βρει μπροστά του αργότερα.
Υ.Γ. Μήπως αυτή η στάση (προσπάθεια απόκρυψης της έντονης διαφοράς απόψεων) δείχνει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει/υποβιβάσει τις δημοκρατικές του αρχές προς χάριν την πρόσκαιρης κάθε φορά αγωνίας για την κατάκτηση της εξουσίας;

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2007

Αναξιοπιστία


Παύλος Τσίμας στο κλείσιμο της εκπομπής του χθες βράδυ (19/9/2007) για τις δημοσκοπήσεις:
"Είναι γεγονός ότι η διαφορά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο τέλος Αυγούστου ήταν 5%."
Αλήθεια, και σεις γιατί μας λέγατε 1.8%(αν θυμάμαι καλά το το νούμερο)
Αυτός ο δημοσιογράφος θεωρείται σήμερα αξιόπιστος; Δεν νομίζω
Οι μάσκες πέφτουν...

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2007

Η πτώση της ψευδοαριστεράς

Το ΠΑΣΟΚ χάνει δυνάμεις. ΑΥτό μπορεί να έχει δύο εξηγήσεις.
α) Ο αρχηγός του και οι υποψήφιοι βουλευτές του δεν πείθουν για την ικανότητά τους.
β) Ο αριστερός κόσμος της Ελλάδας άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι το ΠΑΣΟΚ με τη σημερινή του μορφή σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζει αριστερές ιδέες, αλλά απλά καπηλεύεται την αριστερά. Μήπως αυτό σημαίνει ότι είναι η αρχή του τέλους για την ψευδοαριστερά;

Έχασε ο δικομματισμός;

Η ΝΔ μετά από μια περίοδο διακυβέρνησης κατά την ταπεινή μου γνώμη έχασε στα όρια μιας φυσιολογικής φθοράς, αν συνυπολογίσει κανείς και την συγκυρία των εμπρησμών. Συνήθως όμως στην Ελλάδα η αξιωματική αντιπολίτευση κέρδιζε το μεγαλύτερο μέρος αυτής της φθοράς κι έτσι ο δικομματισμός έβγαινε αλώβητος. Αυτή τη φορά όμως φαίνεται πως το ΠΑΣΟΚ, η αξιωματική αντιπολίτευση, όχι μόνο δεν κέρδισε, αλλά ταυτόχρονα έχασε σημαντικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα να φαινεται πως μειώνεται το ποσοστό του δικομματισμού. Άρα η πιο καθαρή ανάγνωση είναι πως το ΠΑΣΟΚ έχασε και όχι ο δικομματισμός.

Φώφη υπεράνω του νόμου

Αντιγράφω από το άρθρο της Λώρης Κέζα όπως έχει. Είναι η ίσως η καλύτερη ανάλυση όλων


Υπερυποψήφια υπερβουλευτίνα
Η Φώφη Γεννηματά θεωρεί αδιανόητο να της στερήσουν ό,τι ποθήσει κάτω από τον πράσινο ήλιο της και ότι υπάρχει εξουσία μεγαλύτερη της πατρικής της.
ΑΠΟ ΤΗ ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ

Η Φώφη Γεννηματά αντέδρασε με ελληνική κουτοπονηριά. Την τσάκωσαν σε απόπειρα μπαγαποντιάς και άρχισε τις τσιρίδες μετατοπίζοντας το θέμα. Γνώριζε τα κωλύματα της υποψηφιότητάς της, εντούτοις το επιχείρησε. Γνώριζε ότι θα προκύψει πρόβλημα (πριν ή μετά τις εκλογές δεν έχει σημασία), αλλά αγνόησε τις διαδικασίες. Γνώριζε ότι η παρατυπία της θα μαγνητίσει δημοσιότητα, ίσως γι' αυτό και το αποφάσισε. Αυτό που πετάει στα μούτρα κάθε νομοταγή πολίτη είναι ότι εκείνη είναι υπεράνω δικαίου, υπεράνω Συντάγματος, υπεράνω των δεσμεύσεων που προκύπτουν από την καθαρή νίκη της για την υπερνομαρχία. Όλα αυτά που καταγγέλλει περί κράτους Δεξιάς είναι επουσιώδη απέναντι στη δική της προσωπική απάτη. Τέτοιο κράτος ίσως υπάρχει, ίσως όχι, είναι θέμα προς διερεύνηση. To βέβαιο είναι πως η ίδια θέλησε να προσπεράσει τις τυπικές διαδικασίες, να εξαιρεθεί από τους κανόνες, να κάνει το δικό της με έναν τρόπο, αν όχι κακομαθημένο, τουλάχιστον παράλογο.

Υπάρχει περίπτωση η Γεννηματά να έχει στήσει μια φάρσα. Όλη αυτή η φασαρία να είναι σχεδιασμένη. Κατόπιν υπολογισμών να είχε προβλεφθεί ότι θα ακυρωθεί η υποψηφιότητά της και να είχαν ζυγιστεί όσα προέκυψαν: η εικόνα ότι βαράνε τη δυναμική κληρονόμο βουλευτικού εδράνου είναι προεκλογικό μπίνγκο. Αν είχε όραμα, της βγάζω το καπέλο, υπήρξε μέγιστο επικοινωνιακό αποτέλεσμα. Αν όμως είναι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό της, αν πιστεύει στ' αλήθεια ότι πρέπει να εξαιρεθεί των κανόνων, αν νόμισε ότι ο Άρειος Πάγος θα αμελούσε τα καθήκοντά του, τότε βρισκόμαστε απέναντι σ' ένα επικίνδυνο πολιτικό πρόσωπο. Αν η τελευταία σκέψη της πριν την πάρει ο ύπνος είναι ότι έχει υποστεί αδικία, τότε κάτι δεν πάει καλά στην ανάλυσή της. Και αν κάτι δεν πάει καλά στην ανάλυσή της, είναι το τέλειο πρόσωπο για να εξωτερικευτεί ο παραλογισμός που επικρατεί στο ΠαΣόΚ από το καταραμένο απόγευμα που ο Κώστας Σημίτης όρισε διάδοχο.

Η Φώφη Γεννηματά δεν βρίσκεται τυχαία δίπλα στον Γιωργάκη Παπανδρέου. Η εικόνα τους να περιφέρονται στην Πελοπόννησο με το ίδιο έκπληκτο ύφος είναι εύγλωττη της πολιτικής τους συνάφειας. Η Φωφούλα και ο Γιωργάκης παίζουν μέσα στη Χαριλάου Τρικούπη όπως έπαιζαν μικρά στις αυλές των σπιτιών τους. Τους είναι αδιανόητο ότι θα τους στερηθεί ό,τι ποθήσουν κάτω από τον πράσινο ήλιο τους, και ακόμη πιο αδιανόητο ότι υπάρχει εξουσία μεγαλύτερη της πατρικής τους. Αν, λοιπόν, ομιλούν για κράτος Δεξιάς όταν αναφέρονται στον Άρειο Πάγο, είναι επειδή το ανώτατο δικαστήριο έχει βούληση που δεν ελέγχεται από το ιστορικό και οικογενειακό παρελθόν τους. Η «Δεξιά» είναι όποιος λειτουργεί ανεξάρτητα, όποιος κάνει μια δουλειά δυσάρεστη, ακόμη κι αν αυτή είναι η τήρηση του Συντάγματος.

Φταίει η Φωφούλα και ο Γιωργάκης για την αμετροέπειά τους; Και βέβαια όχι. Φταίει αυτό το ένα εκατομμύρια μέλη που πήγαν και ψήφισαν τον ένα και μοναδικό υποψήφιο πρόεδρο του κόμματος. (Αυτό δεν είναι «δεξιά» πρακτική, είναι «προχωρημένο», «κεντρώο»...). Φταίνε, επίσης, εκείνοι που αναδεικνύουν τη Γεννηματά ως το δημοφιλέστερο πρόσωπο του ΠαΣόΚ. Έχετε δει τις κατά καιρούς δημοσκοπήσεις όπου το όνομά της φιγουράρει πρώτο πρώτο σε δημοτικότητα. Όσοι έχουν απαντήσει σε ανάλογα ερωτηματολόγια γνωρίζουν το αδιέξοδο. Απαντάς «καλή είναι μωρέ, δεν βαριέσαι», και να το ποσοστό. Η Φώφη Γεννηματά είναι η καλούλα που δεν έχει ανοίξει μέτωπα, δεν έχει ανοιχτούς πολέμους πλην των επιθέσεων στην απρόσωπη Δεξιά. Ποιο είναι το έργο της; Οργανώθηκε παιδιόθεν στα μετερίζια του σοσιαλισμού. Κάτι είναι κι αυτό αλλά δεν επαρκεί.

Δεν ξέρουμε αν θα επιστρέψει στην τράπεζα όπου εργαζόταν η Φώφη Γεννηματά. Η παραίτησή της πάντως ισχύει. Ξέμεινε από τίτλο. Δεν είναι υπερνομάρχης. Παραμένει όμως υπερπριγκίπισσα στις καρδιές των πασόκων.
Πηγή: http://www.lifoland.gr/content/i78/x6/416.html

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007

Οι προοδευτικοί και οι συντηρητικοί

Κατά μια γενική ομολογία στην Εyρώπη όλα τα 'δεξιά κόμματα' ονομάζονται συντηρητικά ενώ τα 'αριστερά' κόμματα ονομάζονται προοδευτικά. Έτσι γίνεται και στην Ελλάδα. Η ΝΔ ονάμαζεται συντηρητικό κόμμα, ενώ το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ονομάζονται προοδευτικά. Ας δούμε όμως κατά πόσο ανταποκρίνονται αυτοί οι τίτλοι στην πραγματικότητα.
Προοδευτικός λέγεται ο άνθρωπος ο οποίος αναζητά συνεχώς την πρόοδο, το νέο, το καλύτερο. Αντίθετα συντηρητικός θεωρείται αυτός ο οποίος φοβάται να προχωρήσει σε αλλαγές, δεν επιθυμεί τις μεταβολές, και προτιμά την σταθερότητα έως και στασιμότητα προκειμένου να γλυτώσει από περιπέτειες πιθανών αποτυχημένων πειραματισμών.
Λίγο πριν το 1981, λίγο πριν δηλαδη την προοδευτική 'αλλαγή' του Α. Παπανδρέου ο Κ. Καραμανλής ετοίμαζε και τελικά κατάφερε την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Οι προοδευτικοί τότε φωνάζανε, διαμαρτυρότανε: 'Που μας πάει;', 'θα μας βάλει σε περιπέτειες', 'θα μας φάνε τα χρήματα οι Ευρωπαίοι' και άλλα γλαφυρά. Άσχετα με το αποτέλεσμα της κίνησης αυτής, δεν νομίζω ότι ήταν και τόσο προοδευτική η άρνηση της τότε αντιπολίτευσης. Αντίθετα ήταν προοδευτική η στάση του Καραμανλή.
Αργότερα, όταν άρχισε να γίνεται κύριο θέμα η έλειψη ιδιωτικών ΜΜΕ στην Ελλάδα, ξανά τα ίδια. Πάλι η στάση των 'προοδευτικών αριστερών' ήταν άκρως συντηρητική, άσχετα αν μετά από λίγα χρόνια χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τα ιδιωτικά ΜΜΕ κατά κόρον.
Μια άλλη περίπτωση ενδεικτική αυτών που λέω είναι η ιδιωτικοποίηση των εταιρειών του Δημοσίου. Η ΝΔ κατάλαβε πολύ νωρίς ότι η Ευρωπαική οικονομία τείνει προς κατάργηση της παρέμβασης του κράτους στην ελεύθερη αγορά, για βελτιστοποίηση των υπηρεσιών και μείωση του κόστους. Είδε μάλιστα ότι αυτό ήταν μονόδρομος. Οι αριστεροί και σ'αυτό ήταν αντίθετοι. Να μην αλλάξει τίποτα. Μετά από λίγα χρόνια κατάλαβαν κι αυτοί τι γινόταν και άρχισε να κινήται σ'αυτή την κατέυθυνση αλλά ήταν πια αργά. Πάλι συντηρητική συμπεριφορά.
Τέλος, μετά από την κοινή διαπίστωση όλων του τέλματος στην παιδεία, η ΝΔ πάλι προσπάθησε να αλλάξει κάποιες αγκυλώσεις που υπήρχαν σ' αυτόν τον τομέα. Προσπάθησε μάλιστα για πρώτη φορά στα Ελληνικά δεδομένα να οργανώσει ένα διάλογο ώστε να υπάρχει κάποια συναίνεση. Κι εδώ πάλι η αριστερά αρνήθηκε. Δεν συμμετείχε ούτε καν στο διάλογο, έστω προσχηματικά και ας εξέφραζε τη διαφωνία της επι των αποτελεσμάτων του διαλόγου. Ξεσηκώθηκε όλη η αριστερά, βγήκαν στους δρόμους κι έφτασαν στο σημείο να λένε παιδιά, που δεν δικαιούνται να είναι συντηρητικά κατά την ταπεινή μου γνώμη, ότι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Κι αυτοί να λένε μπράβο. Αυτό κι αν είναι συντηρητισμός.
Φαινεται νομίζω καθαρά ποιος είναι προοδευτικός στην Ελλάδα τα τελεταία 33 χρόνια και ποιος συντηρητικός.
Η άποψή μου είναι ότι κάποτε στην Ελλάδα η αριστερά ήταν προοδευτική μέχρι τη στιγμή όμως που οι προοδευτικές της ιδέες έγινα πράξη. ΑΠό κεί και και πέρα έμεινε προσκολλημμένη σ'αυτες τις ιδέες που με τόσο κόπο κατάφερε να εφαρμόσει και πλέον δεν μπορεί να πιστέψει ότι είναι δυνατόν κάτι νέο να είναι καλύτερο από αυτό που τόσα χρόνια αυτή ονειρευόταν. Αυτό δε λέγεται προοδευτισμός αλλά συντηρητισμός.Αυτοί που εμπνεύσθηκαν αυτές τις ιδέες ήταν και είναι ακόμη προοδευτικοι, βλέπε Μίκης Θεοδωράκης, Στάθης Παναγούλης. Αυτοί συνεχίζουν να αναζητούν το καλύτερο από αυτό που αγωνίσθηκαν. Αυτοί όμως που πήραν αυτές τις ιδέες ως διδαχή ή ως εφαρμοσμένη πρακτική απέδειξαν ότι δεν ήταν καλοί μαθητές. Γιατί έμαθαν τις ιδέες αλλά δεν έμαθαν το πιο σημαντικο χαρακτηριστικο ενός προοδευτικού:
Το ανοιχτό μυαλό.

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Το διακύβευμα

Αυτές οι εκλογές σύμφωνα με πολλούς έχουν την ιδιαιτερότητα της μείωσης της ισχύος του δικομματισμού. Για πολλούς υπάρχει άλλη ανάγνωση της κατάσταση αλλά θα αναφερθώ σ'αυτή λίγο αργότερα
Φαίνεται πως τα δύο μεγάλα κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έχουν μείωση του αθροίσματος των ποσοστών τους, ενώ ταυτόχρονα φαίνεται να αυξάνεται η δύναμη των αριστερών κομμάτων και να έρχεται μέσα στη ΒΟυλή ακόμη ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό με ακροδεξιά κατά πολλούς προέλευση.
Τα μικρά κομματα ισχυρίζονται πως έφτασε η ώρα για ένα γερό χτύπημα στον δικομματισμό που θα δώσει νέα μορφή στη διακυβέρνηση αυτού του τόπου. Από που όμως προκύπτει ότι θα αλλάξει η μορφή διακυβέρνησης; Υποτίθεται ότι τα μικρά κόμματα θα πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους προσπαθώντας έτσι να επηρρεάσουν σε όσο μεγαλύτερο βαθμό τις αποφάσεις των μεγάλων κομμάτων σε μια πιθανή συγκυβέρνηση. Άρα το διακύβεβμα αυτών των εκλογών γι' αυτά τα κόμματα είναι η αύξηση του ποσοστού τους διαμέσου της οποίας υποστηρίζουν ότι θα καταφέρουν να αλλάξουν τη μορφή διακυβέρνησης. Εγώ όμως είμαι δύσπιστος. ΓΙατί να το πιστέψω. Ο Συνασπισμός τα τελευταία χρόνια έχει τροφοδοτήσει το ΠΑΣΟΚ με πολλά δικά του στελέχη. Τα οποία μάλιστα έλεγαν (βλέπε Μπίστης) ότι το να εξαργυρώσουν οι άνθρωποι της αριστεράς τους αγώνες τους μέσα στο ΠΑΣΟΚ ήταν το πιο εύκολο πράγμα. Τα μικρά αυτά κόμματα αν ήθελαν να με πείσουν ότι σκοπεύουν να βοηθήσουν στη διακυβέρνηση θα έπρεπε να μου πουνε από τωρα σε τι και πως θα βοηθήσουν. ΑΝτίθετα επιμένουν ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με κανένα. Τότε τι; Ή ψεύδονται άρα φτηνό πολιτικάντικο κόλπο που δεν ταιριάζει στο νέο ήθος που ευαγγελίζονται και κοροιδεύουν τους ψηφοφόρους τους ή το εννοούν άρα ο σκοπός τους είναι εντελώς ιδιοτελής, δηλαδή να καταγράψουν στην ιστορία τους υψηλά ποσοστά.
Στο ΠΑΣΟΚ διακατέχονται από το άγχος της της κατάκτησης της εξουσίας. Δεν δικαιολογήται αλλιώς ότι έχουν τάξει τα πάντα στους πάντες ξεχνώντας ότι είχαν 17 χρόνια να τα κάνουν αλλά δεν τα κάνανε. Άρα το διακύβευμα γι' αυτούς είναι η κατάκτηση της εξουσίας γιατί ... τη χάσανε. Κι αν συνυπολογίσει κανεις το άγχος που προσίδει στον πρόεδρό του ο τρόπος με τον οποίο ανέβηκε στην ηγεσία του κόμματός του εύκολα καταλαβαίνει ότι στο ΠΑΣΟΚ το κυρίως πρόβλημα είναι το αν θα είναι πρόεδρος ο ίδιος ή άλλος.
Στη ΝΔ φαίνεται πως το κυρίως πρόβλημα είναι να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει πράξη αυτά που υποσχέθηκε ζητώντας μια τετραετία ακόμη. ΑΥτό τουλάχιστον καταλαβαίνω από τον ίδιο τον πρόεδρό της με τον τρόπο που κάνει την αυτοκριτική του. Πιστεύω πως θέμα ηγεσίας αυτή τη στιγμή δεν υποάρχει, μια και θεωρώ μη συμβατικό το να παραμένει πρόεδρος κάποιος που από πρωθυπουργός έχασε τις εκλογές.
Τώρα θα ήθελα να παρατηρήσω κάτι που μου φαίνεται περίεργο πως κάποιος από τους πολιτικούς αναλυτές δεν το έχει αναφέρει ακόμη.
Ο δικομματισμός χάνει ποσοστά. Πως ; Η ΝΔ έχει φθορά κυβερνητική. Παλιότερα την κυβερνητική φθορά την καρπονώταν η αντιπολίτευση, το δεύτερο κόμμα το οποίο συνήθως γινόταν πρώτο ή πλησίαζε το πρώτο και ο δικομματισμός έβγαινε αλώβητος. Τώρα όμως απ' ότι φαίνεται το δεύτερο κόμμα δεν καρπώνεται αυτή τη φθορά της κυβέρνησης. Γιατί; Μάλλον δεν πείθει, ή τα μικρότερα κόμματα πείθουν περισσότερο. Επομένως το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει με πλήρη κατάρευση αν δεν κάνει κάτι. Πλάκα δεν έχει; Θα δούμε τη Δευτέρα

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Ενημέρωση ή μήπως επηρεασμός ;

Τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα είναι κυρίως οι εφημερίδες, η τηλεόραση και το

ραδιόφωνο. Τα πρωτεία στην ενημέρωση τα έχει για τα τελευταία 10-15 χρόνια η

τηλεόραση και μάλιστα η ιδιωτική. Επίσης υπάρχει στενή συνάφεια μεταξύ εφημερίδων,

τηλεόρασης και ραδιοφώνου. Συνήθως οι ίδιοι περίπου μέτοχοι έχουν κανάλι εφημερίδα

και ραδιόφωνο, ενώ ταυτόχρονα έχουμε συνήθως τους ίδιους δημοσιογράφους. Υπάρχουν

βέβαια και πολίτες οι οποίοι ενημερώνονται από άλλες πηγές, όπως το internet ή η

δορυφορική τηλεόραση/ραδιόφωνο, αλλά αν λάβει κανείς υπόψη του την διείσδυση του

INternet στη χώρα μας και μάλιστα στις λίγο μεγαλύτερες ηλικίες (αυτές που

ασχολούνται περισσότερο με την πολιτική) είναι πολύ λίγοι. Επίσης υπάρχει και η

κρατική ραδιοφωνία-τηλεόραση.
Έχουμε έτσι πολύ ισχυρούς ιδιωτικούς οργανισμούς που έχουν ουσιαστικά στα χέρια τους

την ενημέρωση στην Ελλάδα.
Οι ιδιωτικοί αυτοί οργανισμοί έχουν εξελιχτεί αυτά τα τελευταία 10-15 χρόνια σε

μεγάλους οικονομικούς παραγοντες της χώρας συγκεντρώνοντας έτσι εκτός από ποιλιτική

εξουσία (ενημέρωση=εξουσία) αλλά και πολύ μεγάλη οικονομική εξουσία.
Αν συνυπολογίσει κανείς ότι οι μέτοχοι αυτών των οργανισμών έχουν ώς στόχο το

επιχειρηματικό τους κέρδος ( κάτι απολύτως θεμιτό ) τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι

υπάρχει κίνδυνος επηρεασμού της ενημέρωσης με στόχο το κέρδος (κάτι τελείως αθέμιτο

).
Είμαι από αυτούς που έχουν ζήσει την γέννηση αλλά και την άνδρωση των ιδιωτικών ΜΜΕ,

και έχω παρακολουθήσει αρκετά προσεκτικά τη στάση τους. Τα τελευταία δέκα χρόνια

παρατηρώ μια μονομερη στάση των τηλεοπτικών κυρίως σταθμών απέναντι στα πολιτικά

κόμματα. Ειναι νομίζω ξεκάθαρη η φιλική στάση προς τα κόμματα της αριστεράς, κυρίως

του ΠΑΣΟΚ και η από πλήρως εχθρική έως υπερβολικά αυστηρή προς τα κόμματα της

κεντροδεξιάς (βλ. ΝΔ).
Πίστευα ότι αυτό οφειλόταν σε δύο λόγους: Αρχικά υπέθεσα ότι ο κάθε επιχειρηματίας θα

θέλει να τα έχει καλά με την εκάστοτε κυβέρνηση για να εισπράτει από τις κρατικές

διαφημίσεις και άλλα, και με δεδομένο ότι στην Ελλάδα είχαμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ για τα

12 περίπου χρόνια της ιδ. τηλεόρασης θεωρούσα λογικό να έχουν μια φιλική στάση προς

το ΠΑΣΟΚ. ΕΠίσης αν θεωρήσουμε ότι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είναι της γενιάς του

'70 την περίοδο που η αριστερά κέρδιζε στουν νέους συνεχώς έδαφος είναι λογικό να

θεωρήσει κανείς ότι η μεγαλύτερη αναλογία θα πρόσκειται προς τα αριστερά.
Με διέψευσε όμως ο χρόνος, και εξηγώ. Η κυβέρνηση άλλαξε και μάλιστα φαινόταν αυτή η

αλλαγή αρκετό καιρό πριν. Θα περίμενε κανείς να αλλάξει και η στάση των

επιχειρηματιών του τύπου, αλλα κάτι τέτοιο δεν είδα. Επίσης από το '85 και μετά η

νεολαία έχει έντονη έλξη προς την κεντροδεξιά (βλέπε ότι από το 85 και μετά η ΔΑΠ δεν

έχει χάσει εκλογές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ), άρα θα περίμενε να δει κανείς να εμφανίζονται και

κεντροδεξιοί δημοσιογράφοι, κάτι που δεν έγινε. Αυτό οφείλεται κατά τη γνώμη στο

γεγονός ότι οι επιχειρηματίες του τύπου απέκλεισαν για μια μεγάλη περίοδο οποιαδήποτε

κεντροδεξιά φωνή από τις τάξεις της δημοσιογραφίας. Αν συνυπολογίσει κανείς ότι την

περίοδ 1993-2004 έκλεισαν για οικονομικούς λόγους οι περισσότερες κεντροδεξιές

εφημερίδες λόγω μηδενικών κρατικών διαφημίσεων προς αυτές, οι οποίες θα μπορούσαν να

αποτελέσουν ένα φυτώριο για κεντροδεξιούς δημοσιογράφους, τότε έυκολα μπορεί να

καταλήξει σε ένα ασφαλες συμπέρασμα για τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την

ανισσόροπη κατάσταση.
Θεωρώ το θέμα της πολιτικής προέλευσης των δημοσιογράφων δεύτερο αλλά σημαντικό. Πιο

σημαντικό όμως είναι το επιχειρηματικό συμφέρον. Ο επιχειρηματίας του τύπου είναι

συνήθως επιχειρηματίας σε επιχειρήσεις που το κέρδος εξαρτάται από τη δραστηριότητα

του κράτους (συνήθως δημόσια έργα). Επομένως οι επιχειρηματίες αυτοί δεν στήνουν ένα

τηλεοπτικού σταθμο για να ενημερώσουν τον κόσμο αλλά για να κατευθύνουν την ενημέρωση

προς τα εκεί που τους βολεύει για να κερδίσουν από μια κυβέρνση που είτε θα την έχουν

στηρίξει και εκλέξει ουσιαστικά αυτοί, ή θα την φέρουν σε τέτοια κατάσταση αδυναμίας

που θα την αναγκάζουν να εξαρτάται από αυτούς.
Αν τώρα κανείς θεωρήσει όλα αυτά σωστά εύκολα μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι

αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ στηρίζεται απο τα ΜΜΕ, επομένως στηρίζεται από κάποιους

επιχειρημτίες που έχουν ως στόχο το δημόσιο χρήμα, και η ΝΔ έχει πόλεμο με τα μέσα

ενημέρωσης, άρα αντιπαλεύεται τα συμφέρονται αυτών που έχουν ως σκοπό τη διασπάθιση

του δημόσιου χρήματος

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007

Ταραξίες

Πάντως μου έκανε τρομερή εντύπωση. Ο κος Αλαβάνος στα επεισόδια στην Αθήνα με τα φοιτητικά συλλαλητήρια, είδε μόνο φοιτητές, όχι ταραξίες. Άρα συμπεραίνουμε ότι τις φωτιές και τις μολότωφ τις έβαζαν οι φοιτητές κατά των κύριο Αλαβάνο. Προς Θεού, ένα κόμμα που ευαγγελίζεται ένα νέο ήθος, πέρα από το δικομματισμό, είναι δυνατόν να χρησιμοποιεί τέτοια φτηνά επιχειρήματα απλά και μόνο για να κερδίσει επικοινωνιακά και ταυτόχρονα να κατηγορεί τα μεγάλα κόμματα για επικοινωνιακή πολιτική; Γιατί κάποιος να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ τότε; Αφού από ήθος είναι ίδιοι και χειρότεροι . Πως θα μπορούσε έτσι να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Α ρε Κωνσταντόπουλε....

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2007

Γ. Παπανδρέου: ήρθε η ώρα να πούμε την Αλήθεια

Ανακολουθία πολιτικής κρίσης=μέθοδος ασφαλούς συμπεράσματος

Πριν από 3 χρόνια και κάτι βγήκαν όλοι οι δήθεν αξιόπιστοι και αντικειμενικοί αναλυτές μετά το debate και μας λέγανε ότι ο Καραμανλής ήταν λίγος, ο Παπανδρέου έδειξε το ηγετικό του προφίλ, έχασε ο Καραμανλής, κέρδισε ο Παπανδρέου και όλα αυτά τα καλά. Τώρα αμέσως μετά το φετινό debate βγήκαν πάλι οι ίδιοι και τί είπαν οι αθεόφοβοι; Ο Παπανδρέου ήταν καλύτερος από το προηγούμενο και ο Καραμανλής σταθερός όπως πριν, έτσι έχουμε λέει ισοπαλία. Μαθηματικά δεν βγαίνει ισοπαλία. Βγαίνει μόνο αν θεωρήσουμε ότι στο προηγούμενο debate ηταν χειρότερος ο Παπανδρέου. Όμως αυτοί μας λέγανε το αντίθετο. Πότε μας είπαν ψέμματα τώρα ή τότε. Μάλλον και τις δυο φορές, μιας και αυτόματα χάνουν την αξιοπιστία τους από τα ίδια τα λεγόμενά τους. Μας βοηθούν έτσι να βγάλουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα για το τι έγινε στο χθεσινό debate. Δυστυχώς γι' αυτούς έγινε αυτό που φοβόντουσαν περισσότερο: Ο Παπανδρέου έδειξε πόσο λίγος είναι για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, και ο Καραμανλής έδειξε την ωριμότητα ενός ανθρώπου που βλέπει τί έρχεται στο μέλλον και οργανώνει ένα σχέδιο για να τα αντιμετωπίσει.

Τα παπαγαλακια

Κάθομαι τώρα μετά την τηλεοπτική αντιπαράθεση μονολόγων (στην Ελλάδα το λέμε debate) και παρακολουθώ ανθρώπους σε κατάσταση πανικού να μου εξηγούν με απαιτητικό ύφος ότι ο τάδε πολιτικός αρχηγός κέρδισε τις εντυπώσεις και ο άλλος τις έχασε. Ο πανικός φαινεται στα μάτια τους. Είναι 2 το πρωί και ομως είναι ορθάνοιχτα, σα να φοβούνται ότι κάτι θα τους ξεφύγει. Αν τολμήσει ο συνομιλητής τους να πει κάτι αντίθετο, αρχίζουν τις φωνές, ελπίζοντας ότι θα τον σκεπάσουν και δεν θα ακουστει, γλυτώνοντας έτσι τον κόπο να ψάξουν για νέα επιχειρήματα, αλλα και τις "πιθανές απώλειες" από το γεγονός και ότι ακούστηκε η αλλη άποψη. Διαστρεβλώνουν λόγια, λένε ψέμματα ή μισές αλήθειες, υπερβάλλουν ή υποβαθμίζουν κατά το δοκούν γεγονότα. Μου θυμίζουν εκείνα τα παπαγαλάκια όπως τα λέγαμε του χρηματιστηρίου, που κανανε τα πάντα για το γρήγορο χρήμα. Εκείνοι όμως είχαν βασικό κίνητρο, το χρήμα. Αυτοί εδώ τι έχουν; Μα το ίδιο. Το χρήμα. Αυτό που θα εισπράξουν είτε ως αμοιβή για τις υπηρεσίες τους, είτε από δουλειές που θα τους αναθέσουν αργότερα οι πολιτικοί είτε σε ένα αυτοτροφοτούμενο σύστημα αναξιοκρατίας. Ανάμεσά τους κάποιοι πελαγωμένοι ρομαντικοί ιδεολόγοι προσπαθουν να εκφράσουν κάποιες μη εξαρτημένες απόψεις, αλλα δεν μπορουν,χάνονται κάτω απο τους επαγγελματίες φωνακλάδες. Θα έπρεπε αυτούς τους ανθρώπους να τους αποκαλούμε δημοσιογράφους; Μάλλον όχι. Ο δημοσιογράφος εκτελεί λειτούργημα αυτοπεριοριζόμενος από μια δεοντολογία, και όχι έμμισθη υπηρεσία σ' αυτόν που πρέπει να ελέγχει. Είναι παπαγαλάκια των πολιτικών και έτσι πρέπει να τους αποκαλούμε.