Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007

Οδοντιατρικό Χιούμορ


Ανακοίνωση για την προσφορά του μπουφέ στα εγκαίνια των νέων γραφείων του οδοντιατρικού συλλόγου Λάρισας


Χωρίς περισσότερα σχόλια...

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2007

Κάμερες Νο2


Ανέβηκε ο εναερίτης της ΔΕΗ (επάγγελμα το οποίο πραγματικά θαυμάζω) και κουκούλωσε μια κάμερα που παρακολουθύσε την διαδήλωση. Τρομερό. Γιατί ποιο λόγο έχει η ασφάλεια να παρακολουθεί μια διαδήλωση; Καλά της έκανε. ΑΛήθεια ποιο λόγο έχει η ασφάλεια να παρακολουθεί μια διαδήλωση. Πάω στοίχημα ότι από αύριο θα αρχίσουν οι δυσμενείς μεταθέσεις στον Έβρο, ενώ νομίζω από χθες άρχισαν και οι προσαγωγές απεργών και διαδηλωτών στα υπόγεια της ασφάλειας. Φήμες για βασανιστήρια τύπου Γκουαντάναμο δεν επιβεβαιώθηκαν ακόμη, αλλά είναι σίγουρο πως έγιναν. ...


ΕΛΕΟΣ.... ποιον κοροϊδεύουν;

Αλήθεια, αν κάποιος μέσα στη διαδήλωση έπεφτε θύμα κάποιων "κακών" (έτσι γενικά και αφηρημένα το λέω) και τον έπιαναν οι κάμερες, θα ήταν κακές και ρουφιάνοι;

Όλοι αυτοί που συμμετέχουν στην διαδήλωση τί έχουν να φοβηθούν; Δεν το καταλαβαίνω, ας μου το εξηγήσει κάποιος.

Στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία. Αν φοβόμαστε να πάμε στη διαδήλωση, τότε δεν έχουμε δημοκρατία και δεν είναι οι κάμερες το πρόβλημά μας, αλλά πολύ μεγαλύτερο.

Και τέλος, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που περνούσαν από κάτω και χειροκροτούσαν τον εναερίτη για την πράξη του, που ήταν όταν το ΠΑΣΟΚ τις αγόραζε και τις εγκαθιστούσε;

Unfair

Την Τετάρτη έγινε η πανελλήνια αυτή απεργία της ΓΣΕΕ και των άλλων μεγάλων συνδικαλιστικών φορέων της χώρας μας. Μέχρι και την Τρίτη ακούγαμε ότι προβλεπόταν πολύ μεγάλη συμμετοχή, ενώ σήμερα ακούγαμε ότι νέκρωσε όλη η χώρα. Αλήθεια να το πιστέψω; Είναι αντικειμενικό, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι να μου λένε και την έκβαση μια μάχης; Αν έβγαινε η κυβέρνηση και έλεγε ότι απέτυχε η απεργία θα την πίστευα; όχι, γιατί φυσικά και θα της σύμφερε να λέει ότι απέτυχε, άρα δεν είναι αντικειμενικός παρατηρητής. Γιατί πρέπει να πιστέψω τους δημοσιογράφους οι οποίοι ήταν και άμεσα ενδιαφερόμενοι στην απεργία αυτή, καθώς και οι κύριοι διαφημιστές της.

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2007

Υπερβολές οικολογικής ευαισθησίας


Τα τελευταία χρόνια, συνεχώς αυξάνονται οι αναφορές των ΜΜΕ στο θέμα της κλιματικής αλλαγής εξαιτίας της επίδρασης της ανθρώπινης δραστηριότητας στο περιβάλλον. Νομίζω πως ήταν επιτέλους καιρός να αρχίσουν τα ΜΜΕ να αναφέρονται στο πρόβλημα, και να σταματήσει να απασχολεί μόνο αναγνώστες επιστημονικών ή μάλλον εξειδικευμένων περιοδικών και εκπομπών.

Μαζί με τα ΜΜΕ αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια απόψεις ανθρώπων που θεωρούνται ή τουλάχιστο θεωρούν οι ίδιοι τον εαυτό τους πιο ευαισθητοποιημένο πάνω στο θέμα, όπως μη κυβερνητικές οργανώσεις, οικολογικές οργανώσεις, επιστήμονες ή ακόμη και απλοί πολίτες.

Κι αυτό θεμιτό. Καιρός ήταν να γίνει και αυτό.

Φοβάμαι όμως ότι οι άνθρωποι αυτοί πάνω στην αγωνία τους να πείσουν τον κόσμο για το πρόβλημα που ήδη υπάρχει και εξελίσεται αυξανόμενο, καταφεύγουν στην εύκολη λύση του εντυπωσιασμού και της υπερβολλής, ξεχνώντας ότι ίσως έτσι προκαλλέσουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.

Έτσι απλές χειμωνιάτκες βροχοπτώσεις βαπτίζονται ως ακραία καιρικά φαινόμενα, χιονοπτώσεις το ίδιο, καύσωνες καλοκαιρινοί ως αποτέλσμα της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη. Ο σκοπός τους τις περισσότερες φορές είναι ιερός ( αν εξαιρέσει κανείς τις ούκ ολίγες περιπτώσεις ανθρώπων που βρίσκουν έτσι ακόμη ένα μέσο προσωπικής προβολλής ), όμως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;

Ο απλός πολίτης ή ο ανώνυμος πολίτης όπως χαρακτηριστικά και άδικα ονομάζεται ο πολίτης του κόσμου δεν είναι ένας είμαστε όλοι εμείς και κύριο χαρακτηριστικό μας είναι ότι δεν είμαστε ηλίθιοι. Τουλάχιστον οι περισσότεροι από μας καταλαβαίνουμε πότε μας μιλούνε με ειλικρίνεια και πότε μας κοροϊδεύουν. Σαν ένα παράδειγμα αντίστοιχης λανθασμένης συμπεριφοράς θα αναφέρω τον τρόπο που μιλάμε συνήθως εμείς οι γονείς στα παιδιά μας. Όταν τους μιλούμε σαν να είναι παιδιά αλλάζοντας τη χροιά της φωνής μας και λέγοντας τους ψέμματα για να τους πείσουμε να κάνουν ή να μην κάνουν κάτι, το σίγουρο είναι ότι θα αποτύχουμε. Τα παιδιά θέλουν να τους μιλάμε όπως μιλάμε στους μεγάλους, με αλήθεια , χωρίς υπερβολλές και χωρίς ψέμματα. Αλλιώς, καταλαβαίνουν ότι λέμε ψέματα και προπαντός χάνουν την εμπιστοσύνη τους σε εμάς.

Έτσι είναι και με τους μεγάλους. Καταλαβαίνουμε πότε μας λένε ψέμματα και πότε υπερβάλλουν. Μπορεί κάποιοι να μην το καταλάβουν αμέσως αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα το καταλάβουν και η αντίδραση τότε θα είναι καταστρεπτική.

Φοβάμαι ότι οι δημοσιογράφοι και οι όλοι οι άλλοι ακτιβιστές με το χαρακτηριστικό πάθος πους τους διακρίνει αλλά επίσης και με την έλειψη επιστημονικών γνώσεων , τουλάχιστον των πρώτων (όπως είναι φυσικό) κάνουν αυτό ακριβώς το λάθος. Αποτέλεσμα είναι ο κόσμος να μη βλέπει μια αυξανόμενη οικολογική ευαισθησία, αλλά μια διογκούμενη οικολογική ψευτοευαισθησία. Αυτό προκαλλεί δύο αντιδράσεις. Μια δυσπιστία όσον αφορά το πρόβλημα, αλλά και μια αυξημένη ψευταοευαισθησία. Παράδειγμα, άκουσα σήμερα ότι έγινε το Σάββατο 8-12-07 μια οικολογική συγκέντρωση από μια ΜΚΟ στην Αθήνα όπου όταν φύγανε όλοι, η πλατεία έμεινε γεμάτη στο σκουπίδι. Αυτό λέγεται οικολογική ευαισθησία;

Μήπως πρέπει να αρχίσουν οι δημοσιογράφοι να μιλάνε λιγότερο, να αρχίσουν να ρωτάνε περισσότερο και να αφήσουν τους επιστήμονες να επιδείξουν την πραγματική έκταση του προβλήματος;

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007

Σχετικά παλιό, αλλά καλόοοο

Ντέπυ Γκολεμά, ανάμεσα σε άλλα της τότε επικαιρότητας:
* Είναι και άτυχος ο δόλιος ο Γ. Κανελλάκης του MEGA. Βγάζει έναν κάτοικο από ένα χωριό της Ηλείας και τον ρωτά το κλασικό: «Kάηκε το σπίτι σας;». Οχι, απαντά αυτός. «Του διπλανού σας;», τον ρωτάει. Οχι, ξαναλέει ο κάτοικος. «Δεν μπορεί, κάτι θα κάηκε. Μήπως η αυλή σας;». Η γούνα μας, αγαπητέ μου, και κάτι άλλο…
Μα γιατί τους βλέπουμε ακόμα;
Ο λόγος τους δεν διαφέρει και πολύ από τον ανεύθυνο λόγο του καθενός από εμάς. Τι τους έκανε να ξεχωρίζουν από μας τους υπόλοιπους και μας είναι άρχοντες στην τηλεόραση;
Πηγές:

http://blogs.e-tipos.com/depigolema/entry/%CE%BC%CE%AD%CF%87%CF%81%CE%B9_%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%B1%CF%8252"

http://fasistes.blogspot.com/2007/11/blog-post_14.html

Πρωτοποριακή δημοσιογραφική άποψη


Ημέρα: 10/11/2007, Σάββατο, λίγο πριν τις εκλογές για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ
Κανάλι: ΝΕΤ
Εκπομπή: Σαββατοκύριακο στη ΝΕΤ
Δημοσιογράφος: Μπακογιάννη Κατερίνα
Καλεσμένος: Κάποιο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ




Τί είπε η αθεόφοβη;
ΜΕταφέρω όχι ακριβώς τα λεγόμενά της, αλλά περίπου, μια και δυστυχώς ήταν πρωί και δεν πρόλαβα να το μαγνητοσκοπήσω.
"πάντως κύριε τάδε, είναι πολύ καλή η ιδέα του ΠΑΣΟΚ, να επιτρέψει να ψηφίσουν και νέοι άνω των 16 ετών, γιατί έτσι προσελκύετε στο κόμα σας περισσότερους ανθρώπους από μικρή ηλικία. Άλλωστε δεν μπορεί να εμπιστευόμαστε τα παιδιά να κάνουν καταλήψεις στα σχολεία τους και να μην τα εμπιστευόμαστε να ψηφίζουν για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ..."
Καλά, δεν σχολιάζω την αυθαιρεσία της όσον αφορά την εμπιστοστοσύνη μας στα παιδιά στο να κάνουν καταλήψεις στα σχολεία τους, αλλά αυτό το πρώτο που είπε για την ψηφο των νέων άνω των 16 ετών μου θυμίζει λίγο τον προσυλιτισμό, να μην πω χειρότερα για νεολαίες φασιστικών κομμάτων της Ευρώπης κάποτε, πράγμα που σε καμιά περίπτωση δεν πιστεύω για το ΠΑΣΟΚ. Είναι δυνατόν να θεωρούμε θεμιτό, ένα κόμα να δελεάζει νέους που δεν εμπιστευόμαστε να ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές, δίνοντας τους το δικαίωμα να ψηφίζουν για τον αρχηγό ενός κόματος (καθαρά πολιτική πράξη που αγγίζει τα όρια των εθνικών εκλογών) έτσι ώστε να τα καταφέρουμε να έρθουν στο κόμα από πολύ μικρά και να δηλωθούν σε επισημα αρχεία; Μπράβο κα Μπακογιάννη. Πολύ πρωτοποριακη η σκέψη σας...

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Πόσοι ήταν τελικά;

Το 2004, λέει, ψήφισαν για πρόεδρο στο ΠΑΣΟΚ κάτι παραπάνω από ένα εκατομύριο πολίτες. Το 2007 με τέτοια πόλωση και μετά από μια έντονη διαφήμιση και προβολή, καθώς και μετά από μια μεγάλη ήττα η οποία σίγουρα συσπείρωσε "τους φίλους και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ" ψήφισαν περίπου 850.000 άνθρωποι, γύρω στους 200.000 λιγότεροι, δηλαδή κοντά στο 20% κάτω. Ποιον κοροϊδεύουν επιτέλους. Αν δεν μάθουν να λένε την αλήθεια στον κόσμο τους τουλάχισον, δεν πρόκειται ποτέ να πάνε μπροστά.
Αλήθεια τα ΜΜΕ πότε θα το κάνουν θέμα;

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

Οι κάμερες και ο μαθητής με τα πράσινα παπούτια


Έχει ανοίξει πάλι το θέμα με τις κάμερες και την παρακολούθηση των πολιτών.
Καθαρά η θέση μου. Πρέπει να επιτραπεί η χρήση τους κάτω από ένα αυστηρότατο πλαίσιο ελεγχόμενης λειτουργίας, το οποίο θα αφορά όχι τόσο το τι και πότε θα καταγράφουν (θεωρώ μη ρεαλιστική την άποψη ότι μπορεί να εμποδίσει κανείς την παράνομη παρακολούθηση), αλλά κυρίως τη χρήση του παραγόμενου υλικού. Αν υπάρχει έστω και η παραμικρή ένδειξη παρανομίας στην καταγραφή ενός γεγονότος αυτόματα θα πρέπει να απορρίπτεται η χρήση του ως αποδεικτικού υλικού, ενώ οι συνέπειες γι' αυτούς που προσπάθησαν να κάνουν χρήση αυτού του υλικού να είναι σημαντικές και αυστηρές.
Φυσικά το κύριο επιχείρημά μου είναι ότι ο σύννομος πολίτης δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, παρά μόνο ο παράνομος. Ακούγονται πολλά ως αντεπιχειρήματα σ' αυτή την άποψη και θα προσπαθήσω να τα αντικρούσω.
Λένε πολλοί, ότι μέσω των καμερών το κράτος μπορεί να καταγράφει την καθημερινή ζωή μας και και και... Μα γιατι στο καλό να μπει κανείς σε τέτοιο κόπο και έξοδα για να κάνει κάτι που ήδη γίνεται. Τα πάντα έτσι κι αλλιώς παρακολουθούνται. Τι κλήσεις κάνουμε απο τα τηλέφωνά μας, σε ποιον στέλνουμε email, τι σελίδες επισκεπτόμαστε στο Internet, τι αγοράζουμε, που πάμε. Αυτά ήδη γίνονται, ε καί; Δηλαδή σε τι μας έχει επηρρεάσει αυτό; Και λένε τώρα καποιοι, είδες τι έγινε με το παιδί με τα πράσινα παπούτσια; Πως από μια κάμερα ένας άνθρωπος πέρασε τα πάνδεινα; Και απαντώ. Το επιχείρημα είναι απλοικότατο και ίσως πονηρό. Πρώτα απ' όλα η κάμερα ήταν κάμερα τηλεοπτικού σταθμού ή απλού πολίτη (αν θυμάμαι καλά) και όχι κάμερα παρακολούθησης, που θα μπορούσε να εχει συγκεντρώσει περισσότερα και ακριβέστερα στοιχεία ώστε να μην έχει δημιουργηθεί το πρόβλημα. Επίσης κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είχε συμβεί και από μια μαρτυρία ενός ή δύο πολιτών. Τι θα λέγαμε τότε, ότι δεν πρέπει να αποδεχόμαστε μαρτυρίες πολιτών γιατί μπορεί να γίνει λάθος; Ή μήπως θα έπρεπε να πουμε ότι απαγορεύεται η μαγνητοσκόπηση των πολιτών από τηλεπτικούς σταθμούς. Κακοδικίες και κακές κρίσεις των ανθρώπων (γιατί άνθρωποι είναι) θα υπάρχουν πάντα δυστυχώς και αθώοι άνθρωποι θα ταλαιπορούνται.
Επίσης αν αποδεχτούμε ότι το κράτος θα παρακολουθεί τη ζωή μας και έτσι θα μας ελέγχει, τότε παραδεχόμαστε ότι δεν έχουμε δημοκρατία. Ότι δεν υπάρχουν θεσμοί στο πολίτευμά μας που να προστατεύουν την ελευθερία μας. Αν αυτό είναι αληθές τότε το πρόβλημά μας δεν είναι οι κάμερες αλλά πολύ μεγαλύτερο.
Τέλος μεγάλο μέρος των ΜΜΕ είναι αντίθετα στην χρήση των καμερών, αλλά τα ίδια κάνουν μεγάλες δημοσιογραφικές επιτυχίες κάνοντας χρήση κρυφών (σημειώστε το, όχι φανερών) και δικαιλογόντας την χρήση τους προς χάριν του μεγάλου αδικήματος που αποκαλύπτουν. Αυτό ακριβώς που λέει και το κράτος. Αλλά σύμφωνα μ' αυτούς το κρατος δεν είναι φερέγγυο (αυτό δηλαδή που εκλέγεται, έχει μηχανισμούς αυτοελέγχου, και κάθε 4 το πολύ χρόνια επιβεβαιώνει την εμπιστοσύνη των πολιτών ή όχι), αλλά φερέγγυοι είναι αυτοί οι οποίοι είναι όργανα επιχειρηματιών, δεν έχουν κανένα μηχανισμό αυτοελέγχου, και μπορούν άνετα να κάνουν οποιοδήποτε μοντάζ στο υλικό τους, ή να αποκρύψουν ότι δεν τους συμφέρει. Αυτοί που δεν εκλέγονται από κανένα και καυχιώνται ότι εκφράζουν το κοινό αίσθημα, αλήθεια δεν κατάλαβα από που αντλούν αυτό το δικαίωμα.
Δυστυχώς κάποιοι οι οποίοι θέλουν να αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί, καλλιεργούν συνεχώς στον πολίτη ένα φόβο για ότιδήποτε νέο ή διαφορετικό. Ο φόβος αυτός νομίζω ότι είναι ο κυρίως κίνδυνος. Άνθρωπος φοβισμένος είναι εύαλωτος σε κάθε είδους χειραγώγηση.
Έπειτα δεν μπορώ να καταλάβω , πως είναι δυνατόν να δεχόμαστε την παρακολούθηση με κάμερες σε σχεδόν καθε σημείο της καθημερινής μας ζωής, (οδική συμπεριφορά, καταστήματα, τράπεζες κτλ. αλλά εκεί που είναι πιθανή μια εγκληματική δραστηριότητα να φωνάζουμε ότι πρόκειται για παραβίαση των προσωπικών ελευθεριών μας.
Είδα σήμερα την εκπομπή του κου Φυντανίδη στο ΣΚΑΙ για την περίπτωση του αλβανού νεαρού που μπήκε φυλακή, για επεισόδια σε μαθητική διαδήλωση του 1999, και τελικά αθωώθηκε από το Ευρωπαικό δικαστήριο χάρη σε φωτογραφίες και video δημοσιογράφων. Αρα οι κάμερες στην συγκεκριμένη περίπτωση λειτούργησαν υπέρ του πολίτη και όχι εναντίον του. Επίσης δεν μπορώ να μη σχολιάσω τα λεγόμενα της κας Κουρτοβικ στην εκπομπή αυτή όπου κατηγόρησε τον ρατσισμό των Ελλήνων ως την αιτία αυτού του γεγονότος. Και μέσως μετά από αυτή τη δήλωση εμφανίζεται ο νεαρός να λέει πως αισθανεται υποχρεωμένος στους Έλληνες με τους οποίους ήρθε πρώτα σε επαφή όταν πρωτοήρθε στη Ελλάδα. Τον αγρότη που τον βοήθησε να πάει στο νοσοκομείο, τους γιαρτούς που του φέρθηκαν σαν άνθρωπο και δεν το πίστευε. Κατά τα άλλα οι Έλληνες ρατσιστες ήταν που έφταιγαν. Όχι πως δεν υπάρχουν, και ίσως αυτοί που τον καταδίκασαν να ήταν ρατσιστές, αλλά δεν νομίζω πως είναι σωστό να μηδενίζουμε και να γενικεύουμε κατ' αυτόν τον τρόπο. Πρόκειται πάλι δηλαδή για μια περίπτωση κακής κρίσης ανθρώπων στην οποία οι κάμερες έδωσαν την καλύτερη λύση για τον πολίτη.
Ας μη γελιομαστε, κάποιοι κατάλαβαν ότι δημιουργώνας αναταραχή πρώτον, κερδίζουν ένα μέρος των ψηφοφόρων, αυτων, που για διάφορους λόγους αρέσκονται σ΄αυτό το κλίμα αναταραχής και δεύτερο σπέρνοντας το φόβο, κερδιζουν ένα μέρος των ψηφοφόρουν που λόγω χαμηλής παιδείας, και μορφωτικού επιπέδου ειναι πιο εύαλωτοι. Κάπως έτσι δεν επικαλούνται κάποιοι την τρομοκρατία για δικαιολγήσουν την ιμπεριαλιστική τους στάση κάνοντας πολέπους σε διάφορα σημεία του πλανήτη; Και το ωραίο είναι ότι όλοι αυτοί θεωρούν τους εαυτούς τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς. Με φόβο πρόοδος δεν γίνεται αλλά μεσαίωνας...

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

Τα φαινόμενα απατούν;


Πριν ακόμη πέσει καλά καλά η αυλαία των εκλογών ο Ε. Βενιζέλος έκανε την άγαρμπη κίνηση της διεκδίκησης της προεδρίας στο ΠΑΣΟΚ. Αμέσως έσπευσαν οι μεγαλοεκδότες να τον στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις. Τελικά όμως φαίνεται πως αυτή η στήριξη έφερε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: Ο Παπανδρέου ενισχύθηκε και φαίνεται να επικρατεί.
Τα τελευταία χρόνια (ξεκινώντας ίσως λίγο πριν το 2004) φάνηκε πως ο κόσμος άρχισε να μην εμπιστεύεται τα μεγάλα ΜΜΕ. Ήταν πλέον φανερό ότι τα ΜΜΕ προσπαθούσαν να χειραγωγήσουν τον κόσμο, γεγονός που προκάλεσε μια έντονη αντίδραση. Σε σημείο μάλιστα που οι πολίτες να αμφισβητούν ακόμη και πραγματικές ειδήσεις μόνο και μόνο γιατί οι ειδήσεις αυτές προβαλλόταν έντονα από τα ΜΜΕ. Αποτέλεσμα η ΝΔ να επικρατήσει άνετα παρά τον λυσσαλέο πόλεμο που δέχθηκε. Αυτό επαναλήφθηκε και το 2007, αν λογαριάσει κανείς και την κυβερνητική φθορά της ΝΔ. ΤΟ ΠΑΣΟΚ, παρά την εμφανέστατη υποστήριξη από τη μεγαλύτερη μερίδα των ΜΜΕ, καταποντίστηκε.
Ίσως να είναι πολύ συνομωσιολογικό, αλλά αν θεωρήσουμε ότι αυτοί οι οποίοι ελέγχουν τα ΜΜΕ δεν είναι ανόητοι, το αντίθετο μάλιστα, μου φαίνεται απίθανο να μην κατάλαβαν ότι η στάση τους επηρεάζει ακόμη τον κόσμο λειτουργώντας όμως με αντιδραστικό τρόπο. Δηλαδή ο κόσμος οδηγείται προς το αντίθετο από αυτό που αυτοι υποστηρίζουν. ΕΠομένως μήπως αυτή η εμφανέστατη στήριξη προς τον Βενιζέλο δεν είχε σκοπό την εκλογή του Βενιζέλου αλλά το ακριβώς αντίθετο;
Αν δει κανείς τον τρόπο που εμφανίζονται οι δύο υποψήφιοι στις διάφορες εκδηλώσεις τους, εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κανείς, ότι η εικόνα Παπανδρέου είναι πολύ καλά σκηνοθετημένη, φωτεινή, μελετημένη, ενώ του Βενιζέλου γκρίζα, μίζερη, φτωχή. Άραγε αυτοί οι καναλάρχες δεν το πρόσεξαν αυτό; Και πάλι για να έχεις μια τόσο καλή τηλεπτική εικόνα κοστίζει. Δεν θα ήταν φυσικό να περιμένει κανείς ότι ο Βενιζέλος θα είχε πολύ καλύτερη τηλεοπτική εικόνα από τον Παπανδρέου;
Είναι ένας προβληματισμός και πολύ θα ήθελα να διαβάσω τα σχόλιά σας.

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

Αυτός ήταν κάποτε Πρόεδρος κυβέρνησης

Πως να χαρακτηρίσει κανείς κάποιον ο οποίος έχει ηγηθεί τόσα χρόνια μιας χώρας και όμως δεν αντέχει την κριτική. Ο κ. Σημίτης δεν πήγε στο Πολιτικό συμβούλιο (νομίζω έτσι το λένε) γιατί προφανώς δεν άντεχε να ακούσει την κριτική που θα του ασκούσαν οι υποψήφιοι αρχηγοί. Είναι αυτό συμβατό με κάποιον που ήταν πρωθυπουργός μιας χώρας; Αν δε μπορούσε να αντικρούσει ή να αντέξει τουλάχιστον να είναι μπροστά στην κριτική τότε πως μπορούσε να είναι πρωθυπουργός; Η απάντηση είναι απλή. Όταν ήταν στην κυβέρνηση δεν είχε κριτική. Οι δικοί του για χάρη της ενότητας του κόμματος δεν τολμούσαν να του πουνε κουβέντα και τα τόσο ισχυρά ΜΜΕ, είχαν σωπάσει γιατί εξυπηρετούνταν από τον τρόπο που γινόταν η διανομή των κονδυλίων (διαφηστικών και μη). Όσα απ' αυτά τολμούσαν κριτική, εξαφανίζονταν μέσω οικονομικών πιέσεων. Ούτε τη σάτυρα δεν επέτρεπε. Θυμάται κανείς πως εξαφανίστηκε η Μαλβίνα Κάραλη από τον Antenna; Και όταν ήταν να ακούσει την πιο ιερή κριτική όλων την κριτική του λαού στις εκλογές, την κοπάνησε αφήνοντας ένα φιλόδοξο κορόιδο τη θέση του. Ένα παιδί που μεγαλώνει και δεν το έχει μαλώσει, κανείς τρέμει την ημέρα που για πρώτη φορά θα το μαλώσει κάποιος. Έτσι κι αυτός. Νομίζω ότι είναι ντροπή του συστήματός μας το γεγονός ότι είχαμε ένα τόσο θρασύδειλο άνθρωπο για πρωθυπουργό.

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2007

Εξομολόγηση


Καθεστωτισμός, κυβερνητισμός, η εξουσία αυτοσκοπός, ανάλωση στη διαχείριση της εξουσίας και των μηχανισμών της. Μερικές από τις λέξεις που χρησιμοποίησε ο ΓΑΠ, σήμερα στην εθνική συνδιάσκεψη. Και μάλιστα χειροκροτήθηκε έντονα όταν το είπε. Φαίνεται πως αν και αργά, στο ΠΑΣΟΚ αποδέχονται όλα αυτά που τους καταμαρτυρούσαν οι "κακοί", "αντιλαϊκοί" "εχθροί" τους, δηλαδή εμείς.

Αλλά δεν φτάνει αυτό. Δεν σημαίνει ότι ξεπέρασαν ένα πρόβλημα μόνο και μόνο επιεδή το έχουν αναγνωρίσει. Για να το πετύχουν αυτό χρειάζεται και να αλλάξουν πρόσωπα. Όλους αυτούς που με τον καιρό έγιναν καθεστωτικοί ή αναλώθηκαν στη δαχείριση της εξουσίας και τωνμηχανισμών της. Όμως αυτό δεν το βλέπω να γίνεται αν κρίνει κανείς από τους υποψήφιους προέδρους. Και οι τρεις ήταν βασικότατοι υπουργοί ων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ άρα και εκφραστές (αν όχι δημιουργοί) αυτής της πολιτικής που σήμερα καταγγέλουν. Και μαζί μ'αυτούς είναι και όλοι αυτοί που το 2004 σώπασαν για χάρη του κομματικού συμφέροντος. Ας μην ξεγελιούνται στο ΠΑΣΟΚ. Τίποτα δεν άλλαξαν, ούτε πρόκειται να αλλάξουν τόσο εύκολα. Χρειάζονται ριζικές αλλαγες σε επίπεδα προσώπων για να κάνουν μια νέα αρχή. Όσο αυτό δεν το καταλαβαίνουν, απλά συνεχίζουν να ζούν το μύθο που ζούσαν την 3ετία 2004-2007 περί δεξιάς παρένθεσης...

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

Ανεπάρκεια


Δεν αντέχω στον πειρασμό. Είπα πως τέρμα με τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ, αλλά μετά το σημερινό του GAP, δεν μπορώ, δεν κρατιέμαι. Θα το σχολιάσω.
Έχουμε και λέμε. Ο GAP πρόκειται να μιλήσει στη βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Πως όμως θα βρει το σθένος να το κάνει τη στιγμή που αισθάνεται ότι δεν έχει την εμπιστοσύνη των βουλευτών του. Έτσι καταλήγει εύκολα στη λύση της ψήφου εμπιστοσύνης από την κοινοβουλευτική ομάδα. Λογικό αν το σκεφτεί κανείς με ένα στενό κομματικό χαρακτήρα. Τι θα απαντούσε άραγε σε μια "μπηχτή" του Καραμανλή ας πούμε του στυλ "Εσύ εκ μέρους ποιών μιλάς". Θέλησε έτσι ουσιαστικά να εκβιάσει μια υπέρ του ψήφο εν όψη μιας αγωνιστικής για το ΠΑΣΟΚ ημέρας. Όμως αυτό που δεν κατάλαβε (;) ήταν ότι ότι ζητούσε από καποιους βουλευτές να του δώσουν τώρα ψήφο εμπιστοσύνης και να την άρουν μετά από 40 μέρες. Πως θα μπορούσε για παράδειγμα ο Βενιζέλος να το κάνει αυτό. Μέχρι χτες τον κατηγορούσε για ανεπαρκή και τώρα να του δώσει ψηφο εμπιστοσύνης.
Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό ο GAP. Το είχε ξανακάνει όταν πήρε το δακτυλίδι από τον Σημίτη το 2004. Και τότε εκβίασε μια θετική ψήφο χιλιάδων ψηφοφόρων σε όλη την Ελλάδα ενόψι της δύσκολης εκλογικής αναμέτρησης.
Επομένως δεν είναι άμοιρος ευθυνών και ο Σημίτης για τη σημερινή κατάσταση. Και μου φάνηκε πολύ υποκριτικό να μιλάει σήμερα εναντίον αυτής της πρότασης ο Σημίτης, τη στιγμή που αυτός το είχε ξεκινησει πριν 3μισυ χρόνια.
Καταλήγουμε έτσι στα εξής συμπεράσματα:
1. Ο Παπανδρέου αισθανεται ότι δεν έχει την εμπιστοσύνη των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (γι' αυτό και πήγε εκβιαστικά να την πάρει σήμερα)
2. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν εμπιστεύονται τον Παπανδρέου(Γι'αυτό και δεν του την έδωσαν σήμερα)
3. Ο Σημίτης Στηρίζει καθαρά τον Βενιζέλο ή τουλάχιστον δεν στηρίζει Παπανδρέου (Γι' αυτό και αντέδρασε σήμερα)
4. Ο Σημίτης συνεχίζει να είναι υποκριτής
5. Το ΠΑΣΟΚ είναι βαθιά διχασμένο όσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν
6. Στο ΠΑΣΟΚ δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ακόμη δεν έβαλαν μυαλό και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τα ίδια τεχνάσματα.
7. Στο ΠΑΣΟΚ φοβούνται απλές δημοκρατικές διαδικασίες.
Καλά ξεμπερδέματα. Ελπίζω να μη χρειαστεί να ξαναγράψω για τα Εσωκομματικά τους. Αλλά μάλλον το βλέπω απίθανο για λίγο καιρό ακόμη...

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2007

Κυκλοφοριακό χάος στην Αθήνα;


Μα γιατί; Τόσα χρήματα ξοδέψαμε το 2004 για να γίνουν αυτοί οι όντως τεράστιοι και εντυπωσιακοί δρόμοι, αλλά κυρίως το μετρό και ο προαστιακός. Η υπόλοιπη Ελλάδα έμεινε πολύ πίσω για χάρη της Αθήνας και των Ολυμπιακών αγώνων. Πολύ καλά έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και έδωσαν τόση σημασία στα έργα αυτά. Εμείς της επαρχίας (οι καλοποαίρετοι) είπαμε, αντε δεν πειράζει, να γίνουν αυτά τα έργα και για μας βλέπουμε αργότερα. Θα έρθει και η σειρά μας. Και τώρα έχει πάλι πρόβλημα;
Μήπως εμείς της επαρχίας πρέπει να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση να πάρει μέτρα ώστε να υποχρεωθούν οι Αθηναίοι να χρησιμοποιούν τα μαζικά μέσα μεταφοράς; Γιατί τότε , γιατί στο καλό τα φτιάξαμε; Και θέλουν κι άλλα. Ελπίζω όχι....

Βιβλίο Ιστορίας


Αρκετά με τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ. Μεγάλα παιδιά είναι ας τα βρούν μόνοι τους. Θα ήθελα να πω δυο λόγια για το βιβλίο ιστορίας της ΣΤης δημοτικού. Να διευκρινίσω μόνο ότι σε καμιά περίπτωση δεν είμαι ειδικός, στο σχολείο ήταν το μοναδικό μάθημα που αντιπαθούσα, και δεν έχω παιδιά κοντά σ'αυτή την ηλικία. Θα ήθελα να σχολιάσω το θέμα εντελώς απ' έξω. Σϊγουρα όποιος ακούει ότι κάποια ιστορικά στοιχεία που τα θεωρούσαμε δεδομένα όπως το κρυφό σχολειό για παράδειγμα, δεν ισχύουν, ξενίζεται και ενοχλείται. Όμως δεν είμαι ιστορικός και σίγουρα δεν έχω δικαίωμα να πω ότι κάνει λάθος αυτός που το έγραψε. Υπάρχουν άλλοι επιστήμονες που έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να εκφραστουν θετικά ή αρνητικά. Όμως όταν ακούει ότι στο λιμάνι της Σμύρνης οι Ελληνες συνωστίζονταν, και μάλιστα στην συνέχεια ότι αυτό ήταν μια ατυχής έκφραση, δεν ενοχλείται απλά, αλλά υποψιάζεται. Υποψιάζεται ότι η συγγραφική ομάδα προσπαθεί να πετύχει κάτι. Γιατί δεν είναι δυνατόν, ένα βιβλίο ιστορίας που γράφεται από σοβαρούς επιστήμονες, να έχει ατυχείς εκφράσεις. Κάτι συμβαίνει εδώ και πρέπει να το ψάξουμε. Πρέπει να δούμε αν υπάρχουν και άλλες "ατυχείς εκφράσεις". Δεν ξέρω τί θέλουν να πετύχουν αλλά θέλει πολλή προσοχή το πράγμα...

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007

Γιατί μπαμπά

-Γιατί μπαμπά οι δημοσιογράφοι στεναχωριούνται με το ΠΑΣΟΚ αυτές τις μέρες τόσο πολύ;
- Γιατί παιδί μου, η εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα μια εσωκομματική διαδικασία

Τελικά ποιο είναι το πρόβλημα ?

Μας λένε ότι το πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ είναι πολιτικό. ΑΥτό που δεν καταλαβαίνω και μ' έχουν μπερδέψει είναι τι έννοούν. Πολιτικό με την έννοια ποιος είναι καλύτερος για αρχηγός, ή πολιτικό με την έννοια ποιος εκφράζει τις νέες ιδέες του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες όμως απ' ότι φαίνεται δεν έχουν βρει ακόμη. Μου θυμίζει δυστυχώς κάτι σαν ποια μεταγραφή να κάνουμε μήπως και πάει καλά ο Ολυμπιακός στο Champions Leage. Και ύστερα μιλάμε για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

Ποιος φοβάται τις δημοκρατικές διαδικασίες


Είναι αδιανόητο, νομίζω, ένα δημοκρατικό κόμμα, να βοβάται μια δημοκρατική διαδικασία. Και εξηγούμαι: Φοβούνται λέει στο ΠΑΣΟΚ ότι αν γίνει πολύ εντονη η διαμάχη για την ηγεσία του κόμματος, υπάρχει κίνδυνος για διάσπαση. Ε και; Αν υπάρχει μεταξύ των υποψηφίων τέτοια διαφορά απόψεων και νοοτροπίας που να οδηγεί σε τέτοια έντονη διαφωνία, δεν νομίζετε ότι το πιο δημοκρατικό είναι η διάσπαση; Γιατί πρέπει πάλι να "θαφτεί" η διαφωνία και νε μεταφερθεί στο μέλλον. Αυτό έγινε και το 2004 και ιδού τα αποτελέσματα. Μέσα στη δημοκρατία είναι και η έντονη αντιπαράθεση σαν συνέπεια της μεγάλης διαφοράς απόψεων και ιδεών. ΑΥτό δεν πρέπει να το φοβάται κανείς. Όποιος προσπαθεί να το κρύψει, να το βάλει κάτω από το χαλί, θα το βρει μπροστά του αργότερα.
Υ.Γ. Μήπως αυτή η στάση (προσπάθεια απόκρυψης της έντονης διαφοράς απόψεων) δείχνει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει/υποβιβάσει τις δημοκρατικές του αρχές προς χάριν την πρόσκαιρης κάθε φορά αγωνίας για την κατάκτηση της εξουσίας;

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2007

Αναξιοπιστία


Παύλος Τσίμας στο κλείσιμο της εκπομπής του χθες βράδυ (19/9/2007) για τις δημοσκοπήσεις:
"Είναι γεγονός ότι η διαφορά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο τέλος Αυγούστου ήταν 5%."
Αλήθεια, και σεις γιατί μας λέγατε 1.8%(αν θυμάμαι καλά το το νούμερο)
Αυτός ο δημοσιογράφος θεωρείται σήμερα αξιόπιστος; Δεν νομίζω
Οι μάσκες πέφτουν...

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2007

Η πτώση της ψευδοαριστεράς

Το ΠΑΣΟΚ χάνει δυνάμεις. ΑΥτό μπορεί να έχει δύο εξηγήσεις.
α) Ο αρχηγός του και οι υποψήφιοι βουλευτές του δεν πείθουν για την ικανότητά τους.
β) Ο αριστερός κόσμος της Ελλάδας άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι το ΠΑΣΟΚ με τη σημερινή του μορφή σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζει αριστερές ιδέες, αλλά απλά καπηλεύεται την αριστερά. Μήπως αυτό σημαίνει ότι είναι η αρχή του τέλους για την ψευδοαριστερά;

Έχασε ο δικομματισμός;

Η ΝΔ μετά από μια περίοδο διακυβέρνησης κατά την ταπεινή μου γνώμη έχασε στα όρια μιας φυσιολογικής φθοράς, αν συνυπολογίσει κανείς και την συγκυρία των εμπρησμών. Συνήθως όμως στην Ελλάδα η αξιωματική αντιπολίτευση κέρδιζε το μεγαλύτερο μέρος αυτής της φθοράς κι έτσι ο δικομματισμός έβγαινε αλώβητος. Αυτή τη φορά όμως φαίνεται πως το ΠΑΣΟΚ, η αξιωματική αντιπολίτευση, όχι μόνο δεν κέρδισε, αλλά ταυτόχρονα έχασε σημαντικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα να φαινεται πως μειώνεται το ποσοστό του δικομματισμού. Άρα η πιο καθαρή ανάγνωση είναι πως το ΠΑΣΟΚ έχασε και όχι ο δικομματισμός.

Φώφη υπεράνω του νόμου

Αντιγράφω από το άρθρο της Λώρης Κέζα όπως έχει. Είναι η ίσως η καλύτερη ανάλυση όλων


Υπερυποψήφια υπερβουλευτίνα
Η Φώφη Γεννηματά θεωρεί αδιανόητο να της στερήσουν ό,τι ποθήσει κάτω από τον πράσινο ήλιο της και ότι υπάρχει εξουσία μεγαλύτερη της πατρικής της.
ΑΠΟ ΤΗ ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ

Η Φώφη Γεννηματά αντέδρασε με ελληνική κουτοπονηριά. Την τσάκωσαν σε απόπειρα μπαγαποντιάς και άρχισε τις τσιρίδες μετατοπίζοντας το θέμα. Γνώριζε τα κωλύματα της υποψηφιότητάς της, εντούτοις το επιχείρησε. Γνώριζε ότι θα προκύψει πρόβλημα (πριν ή μετά τις εκλογές δεν έχει σημασία), αλλά αγνόησε τις διαδικασίες. Γνώριζε ότι η παρατυπία της θα μαγνητίσει δημοσιότητα, ίσως γι' αυτό και το αποφάσισε. Αυτό που πετάει στα μούτρα κάθε νομοταγή πολίτη είναι ότι εκείνη είναι υπεράνω δικαίου, υπεράνω Συντάγματος, υπεράνω των δεσμεύσεων που προκύπτουν από την καθαρή νίκη της για την υπερνομαρχία. Όλα αυτά που καταγγέλλει περί κράτους Δεξιάς είναι επουσιώδη απέναντι στη δική της προσωπική απάτη. Τέτοιο κράτος ίσως υπάρχει, ίσως όχι, είναι θέμα προς διερεύνηση. To βέβαιο είναι πως η ίδια θέλησε να προσπεράσει τις τυπικές διαδικασίες, να εξαιρεθεί από τους κανόνες, να κάνει το δικό της με έναν τρόπο, αν όχι κακομαθημένο, τουλάχιστον παράλογο.

Υπάρχει περίπτωση η Γεννηματά να έχει στήσει μια φάρσα. Όλη αυτή η φασαρία να είναι σχεδιασμένη. Κατόπιν υπολογισμών να είχε προβλεφθεί ότι θα ακυρωθεί η υποψηφιότητά της και να είχαν ζυγιστεί όσα προέκυψαν: η εικόνα ότι βαράνε τη δυναμική κληρονόμο βουλευτικού εδράνου είναι προεκλογικό μπίνγκο. Αν είχε όραμα, της βγάζω το καπέλο, υπήρξε μέγιστο επικοινωνιακό αποτέλεσμα. Αν όμως είναι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό της, αν πιστεύει στ' αλήθεια ότι πρέπει να εξαιρεθεί των κανόνων, αν νόμισε ότι ο Άρειος Πάγος θα αμελούσε τα καθήκοντά του, τότε βρισκόμαστε απέναντι σ' ένα επικίνδυνο πολιτικό πρόσωπο. Αν η τελευταία σκέψη της πριν την πάρει ο ύπνος είναι ότι έχει υποστεί αδικία, τότε κάτι δεν πάει καλά στην ανάλυσή της. Και αν κάτι δεν πάει καλά στην ανάλυσή της, είναι το τέλειο πρόσωπο για να εξωτερικευτεί ο παραλογισμός που επικρατεί στο ΠαΣόΚ από το καταραμένο απόγευμα που ο Κώστας Σημίτης όρισε διάδοχο.

Η Φώφη Γεννηματά δεν βρίσκεται τυχαία δίπλα στον Γιωργάκη Παπανδρέου. Η εικόνα τους να περιφέρονται στην Πελοπόννησο με το ίδιο έκπληκτο ύφος είναι εύγλωττη της πολιτικής τους συνάφειας. Η Φωφούλα και ο Γιωργάκης παίζουν μέσα στη Χαριλάου Τρικούπη όπως έπαιζαν μικρά στις αυλές των σπιτιών τους. Τους είναι αδιανόητο ότι θα τους στερηθεί ό,τι ποθήσουν κάτω από τον πράσινο ήλιο τους, και ακόμη πιο αδιανόητο ότι υπάρχει εξουσία μεγαλύτερη της πατρικής τους. Αν, λοιπόν, ομιλούν για κράτος Δεξιάς όταν αναφέρονται στον Άρειο Πάγο, είναι επειδή το ανώτατο δικαστήριο έχει βούληση που δεν ελέγχεται από το ιστορικό και οικογενειακό παρελθόν τους. Η «Δεξιά» είναι όποιος λειτουργεί ανεξάρτητα, όποιος κάνει μια δουλειά δυσάρεστη, ακόμη κι αν αυτή είναι η τήρηση του Συντάγματος.

Φταίει η Φωφούλα και ο Γιωργάκης για την αμετροέπειά τους; Και βέβαια όχι. Φταίει αυτό το ένα εκατομμύρια μέλη που πήγαν και ψήφισαν τον ένα και μοναδικό υποψήφιο πρόεδρο του κόμματος. (Αυτό δεν είναι «δεξιά» πρακτική, είναι «προχωρημένο», «κεντρώο»...). Φταίνε, επίσης, εκείνοι που αναδεικνύουν τη Γεννηματά ως το δημοφιλέστερο πρόσωπο του ΠαΣόΚ. Έχετε δει τις κατά καιρούς δημοσκοπήσεις όπου το όνομά της φιγουράρει πρώτο πρώτο σε δημοτικότητα. Όσοι έχουν απαντήσει σε ανάλογα ερωτηματολόγια γνωρίζουν το αδιέξοδο. Απαντάς «καλή είναι μωρέ, δεν βαριέσαι», και να το ποσοστό. Η Φώφη Γεννηματά είναι η καλούλα που δεν έχει ανοίξει μέτωπα, δεν έχει ανοιχτούς πολέμους πλην των επιθέσεων στην απρόσωπη Δεξιά. Ποιο είναι το έργο της; Οργανώθηκε παιδιόθεν στα μετερίζια του σοσιαλισμού. Κάτι είναι κι αυτό αλλά δεν επαρκεί.

Δεν ξέρουμε αν θα επιστρέψει στην τράπεζα όπου εργαζόταν η Φώφη Γεννηματά. Η παραίτησή της πάντως ισχύει. Ξέμεινε από τίτλο. Δεν είναι υπερνομάρχης. Παραμένει όμως υπερπριγκίπισσα στις καρδιές των πασόκων.
Πηγή: http://www.lifoland.gr/content/i78/x6/416.html

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007

Οι προοδευτικοί και οι συντηρητικοί

Κατά μια γενική ομολογία στην Εyρώπη όλα τα 'δεξιά κόμματα' ονομάζονται συντηρητικά ενώ τα 'αριστερά' κόμματα ονομάζονται προοδευτικά. Έτσι γίνεται και στην Ελλάδα. Η ΝΔ ονάμαζεται συντηρητικό κόμμα, ενώ το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ονομάζονται προοδευτικά. Ας δούμε όμως κατά πόσο ανταποκρίνονται αυτοί οι τίτλοι στην πραγματικότητα.
Προοδευτικός λέγεται ο άνθρωπος ο οποίος αναζητά συνεχώς την πρόοδο, το νέο, το καλύτερο. Αντίθετα συντηρητικός θεωρείται αυτός ο οποίος φοβάται να προχωρήσει σε αλλαγές, δεν επιθυμεί τις μεταβολές, και προτιμά την σταθερότητα έως και στασιμότητα προκειμένου να γλυτώσει από περιπέτειες πιθανών αποτυχημένων πειραματισμών.
Λίγο πριν το 1981, λίγο πριν δηλαδη την προοδευτική 'αλλαγή' του Α. Παπανδρέου ο Κ. Καραμανλής ετοίμαζε και τελικά κατάφερε την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Οι προοδευτικοί τότε φωνάζανε, διαμαρτυρότανε: 'Που μας πάει;', 'θα μας βάλει σε περιπέτειες', 'θα μας φάνε τα χρήματα οι Ευρωπαίοι' και άλλα γλαφυρά. Άσχετα με το αποτέλεσμα της κίνησης αυτής, δεν νομίζω ότι ήταν και τόσο προοδευτική η άρνηση της τότε αντιπολίτευσης. Αντίθετα ήταν προοδευτική η στάση του Καραμανλή.
Αργότερα, όταν άρχισε να γίνεται κύριο θέμα η έλειψη ιδιωτικών ΜΜΕ στην Ελλάδα, ξανά τα ίδια. Πάλι η στάση των 'προοδευτικών αριστερών' ήταν άκρως συντηρητική, άσχετα αν μετά από λίγα χρόνια χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τα ιδιωτικά ΜΜΕ κατά κόρον.
Μια άλλη περίπτωση ενδεικτική αυτών που λέω είναι η ιδιωτικοποίηση των εταιρειών του Δημοσίου. Η ΝΔ κατάλαβε πολύ νωρίς ότι η Ευρωπαική οικονομία τείνει προς κατάργηση της παρέμβασης του κράτους στην ελεύθερη αγορά, για βελτιστοποίηση των υπηρεσιών και μείωση του κόστους. Είδε μάλιστα ότι αυτό ήταν μονόδρομος. Οι αριστεροί και σ'αυτό ήταν αντίθετοι. Να μην αλλάξει τίποτα. Μετά από λίγα χρόνια κατάλαβαν κι αυτοί τι γινόταν και άρχισε να κινήται σ'αυτή την κατέυθυνση αλλά ήταν πια αργά. Πάλι συντηρητική συμπεριφορά.
Τέλος, μετά από την κοινή διαπίστωση όλων του τέλματος στην παιδεία, η ΝΔ πάλι προσπάθησε να αλλάξει κάποιες αγκυλώσεις που υπήρχαν σ' αυτόν τον τομέα. Προσπάθησε μάλιστα για πρώτη φορά στα Ελληνικά δεδομένα να οργανώσει ένα διάλογο ώστε να υπάρχει κάποια συναίνεση. Κι εδώ πάλι η αριστερά αρνήθηκε. Δεν συμμετείχε ούτε καν στο διάλογο, έστω προσχηματικά και ας εξέφραζε τη διαφωνία της επι των αποτελεσμάτων του διαλόγου. Ξεσηκώθηκε όλη η αριστερά, βγήκαν στους δρόμους κι έφτασαν στο σημείο να λένε παιδιά, που δεν δικαιούνται να είναι συντηρητικά κατά την ταπεινή μου γνώμη, ότι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Κι αυτοί να λένε μπράβο. Αυτό κι αν είναι συντηρητισμός.
Φαινεται νομίζω καθαρά ποιος είναι προοδευτικός στην Ελλάδα τα τελεταία 33 χρόνια και ποιος συντηρητικός.
Η άποψή μου είναι ότι κάποτε στην Ελλάδα η αριστερά ήταν προοδευτική μέχρι τη στιγμή όμως που οι προοδευτικές της ιδέες έγινα πράξη. ΑΠό κεί και και πέρα έμεινε προσκολλημμένη σ'αυτες τις ιδέες που με τόσο κόπο κατάφερε να εφαρμόσει και πλέον δεν μπορεί να πιστέψει ότι είναι δυνατόν κάτι νέο να είναι καλύτερο από αυτό που τόσα χρόνια αυτή ονειρευόταν. Αυτό δε λέγεται προοδευτισμός αλλά συντηρητισμός.Αυτοί που εμπνεύσθηκαν αυτές τις ιδέες ήταν και είναι ακόμη προοδευτικοι, βλέπε Μίκης Θεοδωράκης, Στάθης Παναγούλης. Αυτοί συνεχίζουν να αναζητούν το καλύτερο από αυτό που αγωνίσθηκαν. Αυτοί όμως που πήραν αυτές τις ιδέες ως διδαχή ή ως εφαρμοσμένη πρακτική απέδειξαν ότι δεν ήταν καλοί μαθητές. Γιατί έμαθαν τις ιδέες αλλά δεν έμαθαν το πιο σημαντικο χαρακτηριστικο ενός προοδευτικού:
Το ανοιχτό μυαλό.

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Το διακύβευμα

Αυτές οι εκλογές σύμφωνα με πολλούς έχουν την ιδιαιτερότητα της μείωσης της ισχύος του δικομματισμού. Για πολλούς υπάρχει άλλη ανάγνωση της κατάσταση αλλά θα αναφερθώ σ'αυτή λίγο αργότερα
Φαίνεται πως τα δύο μεγάλα κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έχουν μείωση του αθροίσματος των ποσοστών τους, ενώ ταυτόχρονα φαίνεται να αυξάνεται η δύναμη των αριστερών κομμάτων και να έρχεται μέσα στη ΒΟυλή ακόμη ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό με ακροδεξιά κατά πολλούς προέλευση.
Τα μικρά κομματα ισχυρίζονται πως έφτασε η ώρα για ένα γερό χτύπημα στον δικομματισμό που θα δώσει νέα μορφή στη διακυβέρνηση αυτού του τόπου. Από που όμως προκύπτει ότι θα αλλάξει η μορφή διακυβέρνησης; Υποτίθεται ότι τα μικρά κόμματα θα πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους προσπαθώντας έτσι να επηρρεάσουν σε όσο μεγαλύτερο βαθμό τις αποφάσεις των μεγάλων κομμάτων σε μια πιθανή συγκυβέρνηση. Άρα το διακύβεβμα αυτών των εκλογών γι' αυτά τα κόμματα είναι η αύξηση του ποσοστού τους διαμέσου της οποίας υποστηρίζουν ότι θα καταφέρουν να αλλάξουν τη μορφή διακυβέρνησης. Εγώ όμως είμαι δύσπιστος. ΓΙατί να το πιστέψω. Ο Συνασπισμός τα τελευταία χρόνια έχει τροφοδοτήσει το ΠΑΣΟΚ με πολλά δικά του στελέχη. Τα οποία μάλιστα έλεγαν (βλέπε Μπίστης) ότι το να εξαργυρώσουν οι άνθρωποι της αριστεράς τους αγώνες τους μέσα στο ΠΑΣΟΚ ήταν το πιο εύκολο πράγμα. Τα μικρά αυτά κόμματα αν ήθελαν να με πείσουν ότι σκοπεύουν να βοηθήσουν στη διακυβέρνηση θα έπρεπε να μου πουνε από τωρα σε τι και πως θα βοηθήσουν. ΑΝτίθετα επιμένουν ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με κανένα. Τότε τι; Ή ψεύδονται άρα φτηνό πολιτικάντικο κόλπο που δεν ταιριάζει στο νέο ήθος που ευαγγελίζονται και κοροιδεύουν τους ψηφοφόρους τους ή το εννοούν άρα ο σκοπός τους είναι εντελώς ιδιοτελής, δηλαδή να καταγράψουν στην ιστορία τους υψηλά ποσοστά.
Στο ΠΑΣΟΚ διακατέχονται από το άγχος της της κατάκτησης της εξουσίας. Δεν δικαιολογήται αλλιώς ότι έχουν τάξει τα πάντα στους πάντες ξεχνώντας ότι είχαν 17 χρόνια να τα κάνουν αλλά δεν τα κάνανε. Άρα το διακύβευμα γι' αυτούς είναι η κατάκτηση της εξουσίας γιατί ... τη χάσανε. Κι αν συνυπολογίσει κανεις το άγχος που προσίδει στον πρόεδρό του ο τρόπος με τον οποίο ανέβηκε στην ηγεσία του κόμματός του εύκολα καταλαβαίνει ότι στο ΠΑΣΟΚ το κυρίως πρόβλημα είναι το αν θα είναι πρόεδρος ο ίδιος ή άλλος.
Στη ΝΔ φαίνεται πως το κυρίως πρόβλημα είναι να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει πράξη αυτά που υποσχέθηκε ζητώντας μια τετραετία ακόμη. ΑΥτό τουλάχιστον καταλαβαίνω από τον ίδιο τον πρόεδρό της με τον τρόπο που κάνει την αυτοκριτική του. Πιστεύω πως θέμα ηγεσίας αυτή τη στιγμή δεν υποάρχει, μια και θεωρώ μη συμβατικό το να παραμένει πρόεδρος κάποιος που από πρωθυπουργός έχασε τις εκλογές.
Τώρα θα ήθελα να παρατηρήσω κάτι που μου φαίνεται περίεργο πως κάποιος από τους πολιτικούς αναλυτές δεν το έχει αναφέρει ακόμη.
Ο δικομματισμός χάνει ποσοστά. Πως ; Η ΝΔ έχει φθορά κυβερνητική. Παλιότερα την κυβερνητική φθορά την καρπονώταν η αντιπολίτευση, το δεύτερο κόμμα το οποίο συνήθως γινόταν πρώτο ή πλησίαζε το πρώτο και ο δικομματισμός έβγαινε αλώβητος. Τώρα όμως απ' ότι φαίνεται το δεύτερο κόμμα δεν καρπώνεται αυτή τη φθορά της κυβέρνησης. Γιατί; Μάλλον δεν πείθει, ή τα μικρότερα κόμματα πείθουν περισσότερο. Επομένως το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει με πλήρη κατάρευση αν δεν κάνει κάτι. Πλάκα δεν έχει; Θα δούμε τη Δευτέρα

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Ενημέρωση ή μήπως επηρεασμός ;

Τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα είναι κυρίως οι εφημερίδες, η τηλεόραση και το

ραδιόφωνο. Τα πρωτεία στην ενημέρωση τα έχει για τα τελευταία 10-15 χρόνια η

τηλεόραση και μάλιστα η ιδιωτική. Επίσης υπάρχει στενή συνάφεια μεταξύ εφημερίδων,

τηλεόρασης και ραδιοφώνου. Συνήθως οι ίδιοι περίπου μέτοχοι έχουν κανάλι εφημερίδα

και ραδιόφωνο, ενώ ταυτόχρονα έχουμε συνήθως τους ίδιους δημοσιογράφους. Υπάρχουν

βέβαια και πολίτες οι οποίοι ενημερώνονται από άλλες πηγές, όπως το internet ή η

δορυφορική τηλεόραση/ραδιόφωνο, αλλά αν λάβει κανείς υπόψη του την διείσδυση του

INternet στη χώρα μας και μάλιστα στις λίγο μεγαλύτερες ηλικίες (αυτές που

ασχολούνται περισσότερο με την πολιτική) είναι πολύ λίγοι. Επίσης υπάρχει και η

κρατική ραδιοφωνία-τηλεόραση.
Έχουμε έτσι πολύ ισχυρούς ιδιωτικούς οργανισμούς που έχουν ουσιαστικά στα χέρια τους

την ενημέρωση στην Ελλάδα.
Οι ιδιωτικοί αυτοί οργανισμοί έχουν εξελιχτεί αυτά τα τελευταία 10-15 χρόνια σε

μεγάλους οικονομικούς παραγοντες της χώρας συγκεντρώνοντας έτσι εκτός από ποιλιτική

εξουσία (ενημέρωση=εξουσία) αλλά και πολύ μεγάλη οικονομική εξουσία.
Αν συνυπολογίσει κανείς ότι οι μέτοχοι αυτών των οργανισμών έχουν ώς στόχο το

επιχειρηματικό τους κέρδος ( κάτι απολύτως θεμιτό ) τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι

υπάρχει κίνδυνος επηρεασμού της ενημέρωσης με στόχο το κέρδος (κάτι τελείως αθέμιτο

).
Είμαι από αυτούς που έχουν ζήσει την γέννηση αλλά και την άνδρωση των ιδιωτικών ΜΜΕ,

και έχω παρακολουθήσει αρκετά προσεκτικά τη στάση τους. Τα τελευταία δέκα χρόνια

παρατηρώ μια μονομερη στάση των τηλεοπτικών κυρίως σταθμών απέναντι στα πολιτικά

κόμματα. Ειναι νομίζω ξεκάθαρη η φιλική στάση προς τα κόμματα της αριστεράς, κυρίως

του ΠΑΣΟΚ και η από πλήρως εχθρική έως υπερβολικά αυστηρή προς τα κόμματα της

κεντροδεξιάς (βλ. ΝΔ).
Πίστευα ότι αυτό οφειλόταν σε δύο λόγους: Αρχικά υπέθεσα ότι ο κάθε επιχειρηματίας θα

θέλει να τα έχει καλά με την εκάστοτε κυβέρνηση για να εισπράτει από τις κρατικές

διαφημίσεις και άλλα, και με δεδομένο ότι στην Ελλάδα είχαμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ για τα

12 περίπου χρόνια της ιδ. τηλεόρασης θεωρούσα λογικό να έχουν μια φιλική στάση προς

το ΠΑΣΟΚ. ΕΠίσης αν θεωρήσουμε ότι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είναι της γενιάς του

'70 την περίοδο που η αριστερά κέρδιζε στουν νέους συνεχώς έδαφος είναι λογικό να

θεωρήσει κανείς ότι η μεγαλύτερη αναλογία θα πρόσκειται προς τα αριστερά.
Με διέψευσε όμως ο χρόνος, και εξηγώ. Η κυβέρνηση άλλαξε και μάλιστα φαινόταν αυτή η

αλλαγή αρκετό καιρό πριν. Θα περίμενε κανείς να αλλάξει και η στάση των

επιχειρηματιών του τύπου, αλλα κάτι τέτοιο δεν είδα. Επίσης από το '85 και μετά η

νεολαία έχει έντονη έλξη προς την κεντροδεξιά (βλέπε ότι από το 85 και μετά η ΔΑΠ δεν

έχει χάσει εκλογές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ), άρα θα περίμενε να δει κανείς να εμφανίζονται και

κεντροδεξιοί δημοσιογράφοι, κάτι που δεν έγινε. Αυτό οφείλεται κατά τη γνώμη στο

γεγονός ότι οι επιχειρηματίες του τύπου απέκλεισαν για μια μεγάλη περίοδο οποιαδήποτε

κεντροδεξιά φωνή από τις τάξεις της δημοσιογραφίας. Αν συνυπολογίσει κανείς ότι την

περίοδ 1993-2004 έκλεισαν για οικονομικούς λόγους οι περισσότερες κεντροδεξιές

εφημερίδες λόγω μηδενικών κρατικών διαφημίσεων προς αυτές, οι οποίες θα μπορούσαν να

αποτελέσουν ένα φυτώριο για κεντροδεξιούς δημοσιογράφους, τότε έυκολα μπορεί να

καταλήξει σε ένα ασφαλες συμπέρασμα για τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την

ανισσόροπη κατάσταση.
Θεωρώ το θέμα της πολιτικής προέλευσης των δημοσιογράφων δεύτερο αλλά σημαντικό. Πιο

σημαντικό όμως είναι το επιχειρηματικό συμφέρον. Ο επιχειρηματίας του τύπου είναι

συνήθως επιχειρηματίας σε επιχειρήσεις που το κέρδος εξαρτάται από τη δραστηριότητα

του κράτους (συνήθως δημόσια έργα). Επομένως οι επιχειρηματίες αυτοί δεν στήνουν ένα

τηλεοπτικού σταθμο για να ενημερώσουν τον κόσμο αλλά για να κατευθύνουν την ενημέρωση

προς τα εκεί που τους βολεύει για να κερδίσουν από μια κυβέρνση που είτε θα την έχουν

στηρίξει και εκλέξει ουσιαστικά αυτοί, ή θα την φέρουν σε τέτοια κατάσταση αδυναμίας

που θα την αναγκάζουν να εξαρτάται από αυτούς.
Αν τώρα κανείς θεωρήσει όλα αυτά σωστά εύκολα μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι

αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ στηρίζεται απο τα ΜΜΕ, επομένως στηρίζεται από κάποιους

επιχειρημτίες που έχουν ως στόχο το δημόσιο χρήμα, και η ΝΔ έχει πόλεμο με τα μέσα

ενημέρωσης, άρα αντιπαλεύεται τα συμφέρονται αυτών που έχουν ως σκοπό τη διασπάθιση

του δημόσιου χρήματος

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007

Ταραξίες

Πάντως μου έκανε τρομερή εντύπωση. Ο κος Αλαβάνος στα επεισόδια στην Αθήνα με τα φοιτητικά συλλαλητήρια, είδε μόνο φοιτητές, όχι ταραξίες. Άρα συμπεραίνουμε ότι τις φωτιές και τις μολότωφ τις έβαζαν οι φοιτητές κατά των κύριο Αλαβάνο. Προς Θεού, ένα κόμμα που ευαγγελίζεται ένα νέο ήθος, πέρα από το δικομματισμό, είναι δυνατόν να χρησιμοποιεί τέτοια φτηνά επιχειρήματα απλά και μόνο για να κερδίσει επικοινωνιακά και ταυτόχρονα να κατηγορεί τα μεγάλα κόμματα για επικοινωνιακή πολιτική; Γιατί κάποιος να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ τότε; Αφού από ήθος είναι ίδιοι και χειρότεροι . Πως θα μπορούσε έτσι να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Α ρε Κωνσταντόπουλε....

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2007

Γ. Παπανδρέου: ήρθε η ώρα να πούμε την Αλήθεια

Ανακολουθία πολιτικής κρίσης=μέθοδος ασφαλούς συμπεράσματος

Πριν από 3 χρόνια και κάτι βγήκαν όλοι οι δήθεν αξιόπιστοι και αντικειμενικοί αναλυτές μετά το debate και μας λέγανε ότι ο Καραμανλής ήταν λίγος, ο Παπανδρέου έδειξε το ηγετικό του προφίλ, έχασε ο Καραμανλής, κέρδισε ο Παπανδρέου και όλα αυτά τα καλά. Τώρα αμέσως μετά το φετινό debate βγήκαν πάλι οι ίδιοι και τί είπαν οι αθεόφοβοι; Ο Παπανδρέου ήταν καλύτερος από το προηγούμενο και ο Καραμανλής σταθερός όπως πριν, έτσι έχουμε λέει ισοπαλία. Μαθηματικά δεν βγαίνει ισοπαλία. Βγαίνει μόνο αν θεωρήσουμε ότι στο προηγούμενο debate ηταν χειρότερος ο Παπανδρέου. Όμως αυτοί μας λέγανε το αντίθετο. Πότε μας είπαν ψέμματα τώρα ή τότε. Μάλλον και τις δυο φορές, μιας και αυτόματα χάνουν την αξιοπιστία τους από τα ίδια τα λεγόμενά τους. Μας βοηθούν έτσι να βγάλουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα για το τι έγινε στο χθεσινό debate. Δυστυχώς γι' αυτούς έγινε αυτό που φοβόντουσαν περισσότερο: Ο Παπανδρέου έδειξε πόσο λίγος είναι για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, και ο Καραμανλής έδειξε την ωριμότητα ενός ανθρώπου που βλέπει τί έρχεται στο μέλλον και οργανώνει ένα σχέδιο για να τα αντιμετωπίσει.

Τα παπαγαλακια

Κάθομαι τώρα μετά την τηλεοπτική αντιπαράθεση μονολόγων (στην Ελλάδα το λέμε debate) και παρακολουθώ ανθρώπους σε κατάσταση πανικού να μου εξηγούν με απαιτητικό ύφος ότι ο τάδε πολιτικός αρχηγός κέρδισε τις εντυπώσεις και ο άλλος τις έχασε. Ο πανικός φαινεται στα μάτια τους. Είναι 2 το πρωί και ομως είναι ορθάνοιχτα, σα να φοβούνται ότι κάτι θα τους ξεφύγει. Αν τολμήσει ο συνομιλητής τους να πει κάτι αντίθετο, αρχίζουν τις φωνές, ελπίζοντας ότι θα τον σκεπάσουν και δεν θα ακουστει, γλυτώνοντας έτσι τον κόπο να ψάξουν για νέα επιχειρήματα, αλλα και τις "πιθανές απώλειες" από το γεγονός και ότι ακούστηκε η αλλη άποψη. Διαστρεβλώνουν λόγια, λένε ψέμματα ή μισές αλήθειες, υπερβάλλουν ή υποβαθμίζουν κατά το δοκούν γεγονότα. Μου θυμίζουν εκείνα τα παπαγαλάκια όπως τα λέγαμε του χρηματιστηρίου, που κανανε τα πάντα για το γρήγορο χρήμα. Εκείνοι όμως είχαν βασικό κίνητρο, το χρήμα. Αυτοί εδώ τι έχουν; Μα το ίδιο. Το χρήμα. Αυτό που θα εισπράξουν είτε ως αμοιβή για τις υπηρεσίες τους, είτε από δουλειές που θα τους αναθέσουν αργότερα οι πολιτικοί είτε σε ένα αυτοτροφοτούμενο σύστημα αναξιοκρατίας. Ανάμεσά τους κάποιοι πελαγωμένοι ρομαντικοί ιδεολόγοι προσπαθουν να εκφράσουν κάποιες μη εξαρτημένες απόψεις, αλλα δεν μπορουν,χάνονται κάτω απο τους επαγγελματίες φωνακλάδες. Θα έπρεπε αυτούς τους ανθρώπους να τους αποκαλούμε δημοσιογράφους; Μάλλον όχι. Ο δημοσιογράφος εκτελεί λειτούργημα αυτοπεριοριζόμενος από μια δεοντολογία, και όχι έμμισθη υπηρεσία σ' αυτόν που πρέπει να ελέγχει. Είναι παπαγαλάκια των πολιτικών και έτσι πρέπει να τους αποκαλούμε.

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007

Να ποιοι φταίνε για τη κατάντια μας

Το κράτος παρά τις αγκυλώσεις του, την γραφειοκρατία, την κακή οργάνωση, απέδειξε ότι μπορεί να κάνει θαύματα. Κατάφερε σε λίγες μέρες να αρχισει να μοιράζει χρήματα στους πυροπαθείς, να καταγράφει τις ζημιές και τέλος πάντων να οργανώνει τα πράγματα εκεί κάτω. Αλλά βρέθηκαν κάποιοι που πάνε να χαλάσουν αυτή την προσπάθεια. Βρέθηκαν κάποιοι οι οποίοι παριστάνουν τους πυροπαθείς και εκμεταλευόμενοι τον λιγοστό κρατικό έλεγχο λόγω ανάγκης, πάνε να πάρουν τα χρήματα που προορίζονται για τους δύστυχους ανθρώπους. Είναι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι θα βάλουν τη φωτιά, θα κλέψουν από το φτωχό γεροντάκι, θα μας προσπεράσουν στην ουρά, θα ρίξουν τα σκουπίδια από το αυτοκίνητο όταν γυρνούν από την εκδρομή και άλλα πολλά. Σίγουρα όλοι έχουμε κάποιον δίπλα μας που είναι σ'αυτή την κατηγορία. Ίσως μάλιστα πολλοί από εμάς να βλέπουμε και κάποια στοιχεία του εαυτού μας σ' αυτή την περιγραφή. Πρέπει κάποτε να αρχίσουμε να εντοπίζουμε και να απομονώνουμε τέτοιους ανθρώπους ή εκδηλώσεις του εαυτού μας. Δεν φταίει μόνο το κράτος. Το κράτος είναι ίσως ο εύκολος φταίχτης, το άλλοθι για να δικαιολογήσουμε τον άσχημο εαυτό μας. Παιδεία είναι πιστεύω η λέξη κλειδί. Τόσα χρόνια έχει περάσει μέσα μας και μας έχει στοιχειώσει κανονικά η μαγκιά του Ελληνα που τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους ξένους ξενέρωτους. Επιτέλους πρέπει το σχολείο να μας μορφώνει και όχι να μας εκπαιδεύει...

Καπέλωμα των blogers ?

Θα ανεχτεί η Ελληνική κοινότητα των blogers το καπέλωμά της που επιχειρεί αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; Θα δεχτεί να μπει κάτω από τη σκέπη ενός κόματικού σχηματισμού; Ελπίζω όχι. Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα αυτής της κοινότητας είναι ο μη κομματικός χαρακτήρας της. Ελπίζω να μη το χάσει...

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007

Βοηθήστε τους να σβήσουν τη φωτιά

Άραγε πως να αισθάνεται ένας πυροσβέστης ο οποίος κάθεται λίγο κάτω από ένα καμμένο δέντρο για να ξεκουραστεί λίγο και αυτό που ακούει από το διπλανό ραδιόφωνο είναι μια άσχημη κριτική περί ανικανότητας συντονισμού ( προεκλογικού κυρίως χαρακτήρα κατά τη ταπεινή μου γνώμη) . Σημειώνω ότι δεν μιλώ για τη δική σας κριτική. Άραγε την επόμενη φορά που θα πάρει εντολές από τους ανώτερούς του, θα έχει την ίδια τόλμη/θάρρος/'ορεξη/αποφασιστικότητα , ή θα είναι καχύποπτος και μη αποτελεσματικός. Ο πόλεμος δεν τελείωσε ακόμη. Περιμένετε λίγο ρε γαμώτο. Θα τους βγάλετε τα μάτια μετά από λίγο. Βοηθήστε τους τώρα να σβήσουν τη φωτιά ακόμη και με την μικρή αποτελεσματικότητα που έχουν, όπως εσεις θεωρείτε οι δημοσιογράφοι ειδήμονες...

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2007

Αιφνίδιες εκλογές

Γυρίζουμε από τις διακοπές και μας προέκυψαν εκλογές. Τι κρίμα; πολλοί πίστευαν ότι επιτέλους κάποιος πρωθυπουργός θα τηρούσε την υπόσχεσή του για εκλογές στην τετραετία. Φαίνεται πως όλοι τελικά έχουν το κομματικό συμφέρον πάνω απ' όλα. Αλλά πάλι, αν οι εκλογές γινόταν τον Μάρτιο θα είχαμε μια προεκλογική περίοδο διάρκειας 1 έτους. Ποια χώρα θα το άντεχε. Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Υπάρχουν πολλοί που κερδίζουν πολλά χρήματα από μια μεγάλη προεκλογική περίοδο και γι αυτό πιέζουν συνεχώς για εκολές. Ισως έτσι μειωθεί το κόστος αυτών των εκλογών. Ελπίζω δηλαδή, γιατί είναι κρίμα να ξοδεύονται τόσα χρήματα τη στιγμή που δεν περισεύουν σε κανέναμας...

Τρίτη 31 Ιουλίου 2007

Το κάστρο του Πλαταμώνα

Πήγαμε την Κυριακή να δούμε το κάστρο του Πλαταμώνα. Παρκάραμε το αυτοκίνητο. Πρώτη ταμπέλα υποδοχής αυτή που πρειδοποιούσε για το εισιτήριο, 2€ καλή τιμή θα έλεγα. Μεγάλη ταμπέλα, μπροστά στην είσοδο δύσκολο να μην την δεις. Κοίταξα έτσι πρόχειρα για τις ώρες λειτουργίας, δεν είδα τίποτα. Αρχίσαμε την άνοδο. Γύρω στα 200-300 μέτρα με σκαλοπάτια (σε άθλια κατάσταση). Όσο πλησιάζαμε προς στην πόρτα εισόδου άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ήταν κλειστό. Μέσα από τα κάγκελα της πόρτας βαθειά βαθειά, λες και θα την έκλεβε κανείς, ήταν μια ταμπέλα που έλεγε το ώραριο επισκέψεων. 8:30 με 15:30. Να πάρει λέω, και περιοριστήκαμε στον περιμετρικό περίπατο. μια και ήταν πολύ αργά. Στην επιστροφή ενημερώσαμε άλλους επιίδοξους επισκέπτες του κάστρου για το γεγονός, οι οποίοι απογοητευμένοι κουνούσαν το κεφάλι τους και γυρνούσαν πίσω μαζί μας. Φτάνοντας στην είσοδο είδα και μια μικρή απόμερη ταμπελίτσα να ενημερώνει για το ωράριο. Τι ειρωνία είπα. Οι χρήσιμες πληροφορίες πάντα είναι παραγκωνισμένες. Δύσκολο τώρα να ξαναπάω. Έγινα 40 χρονών και τώρα αξιώθηκα να πάω στο κάστρο. Φαντάσου πως σκέφτονται αυτοί που έρχονται από την άκρη της γης για να δούν την Ακρόπολη και πέφτουν σε απεργία. Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα. Ιερή η απεργία και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ιερή η αδυναμία του κράτους να ξοδεύει ένα σωρό χρήματα σε υπαλλήλους. Ιερό όμως και το δικαίωμα του πολίτη αλλοδαπού ή μη να επισκέπτεται τα μνημεία της ιστορίας του...

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2007

ΜΜΕ παννελαδικής εμβέλειας

Εδώ και καιρό, από τότε που άρχισα να ακούω τις εκπομπές του δημόσιου ραδιοφώνου (κυρίως ΝΕΤ λόγω ενημερωτικών εκπομπών), με έχει εκνευρίσει αφάνταστα το γεγονός ότι τα λεγόμενα κρατικά ραδιόφωνα συμπεριφέρονται όπως και όλα τα άλλα ραδιόφωνα της Αθήνας. Ξυπνήστε κύριοι. Είστε ραδιόφωνα όλης της Ελλάδας και εκπέμπετε και για μας στην Επαρχία. Για να μην πω μόνο για μας, γιατι αν δεν κάνω λάθος οι περισσότεροι ακροατές σας είναι από την επαρχία, έχω άδικο;

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2007

ΆΛλη μια παιδική εκμετάλευση

Πήγαμε χθες το απόγευμα μια βόλτα με τα παιδιά στη Βελίκα, ένα μικρό παραλιακό οικισμό στη Λάρισα. Κάθε κατάστημα πάνω στο δρόμο είχε και τουλάχιστον ένα αντικείμενο που στόχευε τα παιδιά. Από ράφια με παιδικά χαζοπαιχνιδάκια μέχρι αυτά τα παιχνίδια με το κέρμα που ανεβαίνουν τα παιδιά. Αυτό που έγινε ήταν τρομερό. Δεν μπορέσαμε να κάνουμε βήμα. Τα παιδιά μετά από φωνές και παρακάλια ξεχνούσαν το ένα παιχνίδι και αμέσως μετά κολλούσαν στο επόμενο. Αυτό δεν είναι εκμετάλευση της παιδικής αθωότητας; Τελικά φύγαμε από την περιοχή τρέχοντας, μαλωμένοι και νευριασμένοι. Μήπως θα έπρεπε να μπει μια τάξη σ'αυτό το θέμα; Σην τηλεόραση υπάρχει νόμος ώστε να μη μπορούν να διαφημίζονται παιχνίδια κάποιες συγκεκριμένες ώρες. Μήπως πρέπει να γίνει κάτι και γι΄αυτό. Μέχρι τότε προτείνω εμείς οι γονείς να αποφεύγουμε όλα αυτά τα μέρη που δουλεύουν κατ' αυτόν τον τρόπο.

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2007

Είναι η απεργία εκβιασμός ;

Με αφορμή την απεργία των υπαλλήλων της Ακρόπολης, πάνω στο μέγιστο της τουριστικής κίνησης, μου γεννήθηκε η εύλογη απορία:
Είναι η απεργία εκβιασμός ; Αν όχι, τότε καλώς γίνεται και να γίνεται. Αν όμως είναι μια μορφή εκβιασμού, τότε κάτα πόσο είναι αποδεκτοί οι εκβιασμοί σε μια δημοκρατία ; Έχει ο καθένας συνδικαλιστικός φορέας το δικαίωμα να χτυπάει ένα κράτος (κράτος όχι κυβέρνηση) τη στιγμή που πονάει ώστε να κερδίσει κάποια πλεονεκτήματα έναντι των άλλων; Και τότε αυτοί οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα του "εκβιασμού" χάνουν και το δικαίωμα/τη δυνατότητα της απεργίας ; Γιατί ποιος ο λόγος να κάνουν απεργία εφόσον δεν μπορούν να εκβιάσουν και άρα δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα...
Μήπως σ' αυτή τη χώρα έχουμε χάσει την πραγματική σημασία των έργων και των λόγων ;
Υ.Γ. Εδώ πρέπει να τονίσω και την ευθύνη του κράτους απέναντι στην απεργία, το κράτος το οποίο πρέπει να φτάσει σε επίπεδα εκβιασμού για να ασχοληθεί με τους απεργούς και το πρόβλημά τους. Το διευκρινίζω γιατί δεν θέλω σε καμιά περιπτωση να παρερμηνευθεί το σχόλιό μου ως "επίθεση" κατά των συνδικαλιστών και των συνδικαλιστικών μεθόδων...

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2007

Θέλω...

Θέλω να γίνω σύζυγος προέδρου μεγάλου οργανισμού του δημοσίου, ώστε να μπορώ να έχω και εγώ 5-6 θέσεις στον οργανισμό καλά αμοιβόμενες και να κάθομαι σπίτι....

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2007

Αυτοί που τα ξέρουν όλα

Άραγε από που πηγάζει η σιγουριά κάποιων επαρμένων δημοσιογράφων ότι εκφράζουν την άποψη του απλού λαού ; Εκλέγονται από κάποιον; Μήπως έχουν τα εισοδήματα και το βιωτικό επίπεδο του απλού λαού που υποτίθεται ότι υπερσπίζονται ;

Ας καούνε όλοι για χάρη της ΑΘήνας

Ακούγεται και αυτό, τις τελευταίες ημέρες, και μάλιστα, από πολύ σοβαρά στόματα, ότι ένα από τα λάθη που οδήγησαν στο κάψιμο της Πάρνηθας ήταν το γεγονός ότι τα αεροπλάνα έφυγαν για άλλες φωτιές που καίγανε εκείνη την ώρα. Επιτέλους φτάνει ρε παιδιά με την Αθήνα σας. Εϊμαστε και εμείς άνθρωποι. Τα ίδια δικαιώματα πρέπει να έχουμε. Πρέπει επιτέλους εσείς που κατοικείτε στην Αττική ότι η υπόλοιπη Ελλάδα δεν είναι για να πάτε εσείς διακοπές...

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2007

Φωτογραφίες από τη φωτιά

















Φταίνε λέει για τις φωτιές οι αλήτες αυτού του τόπου που μας διοικούν.
Και τους αλήτες αυτού του τόπου ποιος τους βγάζει; Ποιος ζητάει ρουσφέτια κάθε τόσο ; Ποιος πετάει τα σκουπίδια όπου νά 'ναι; ποιος πετάει τα τσιγάρα του από το παράθυρο ;
Ποιος χτίζει σπίτια μές το δάσος; Ποιος αγοράζει τα σπίτια που χτίστηκαν μέσα στο δάσος; Ποιος δεν καθαρίζει τα χωράφια του από τα χόρτα; Ποιός παίρνει την ηλεκτροσυγκόλληση και πάει με τον καύσωνα να κολλήσει τα κάγκελα; Μήπως είμαστε όλοι αλήτες και δεν μας φταίνε μόνο αυτοί οι λίγοι γνωστοί ; Μήπως το μεγαλύτερο λάθος που κάναμε μέχρι τώρα ήταν ότι τα φορτώναμε όλα σε ένα αδύναμο κράτος το οποίο κράτος εμείς το κρατάμε αδύναμο, λέγαμε εντάξει εσύ φταίς κράτος, διόρθωσε τον ευατό σου και γυρίζαμε από την άλλη και κοιμόμαστε; Τα λέω όλα αυτά ενώ βρίσκομαι 50 μέτρα από τα καμένα δίπλα από την Αγιά...

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2007

Φωτιά στην Αγιά


Σήμερα είναι μια πολύ πικρή μέρα. Καίγεται από χθές το μεσημέρι ένα πανέμορφο δάσος στους νότιους πρόποδες του Κισσάβου. Η εικόνα που αντίκρυσα το πρωί όπως ερχόμουν στην Αγιά ήταν απογοητευτική. Πριν από λίγο μίλησα με ένα φίλο που τώρα βρίσκεται στην Αθήνα, και μου είπε ότι πριν από κάποια χρόνια είχε κάνει αναδάσωση εκεί. Τώρα πάνε και αυτά. Είχα καιρό να δώ τέτοιο πράγμα. Την τελευταία φορά ήμουν πολύ μικρός. Ελπίζω να μη χρειαστεί να το ξαναζήσω

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2007

Δημοσιογραφική ανευθυνότητα (ακόμη μία)

Σήμερα, μια μεγάλη και από τις πιο ιστορικές εφημερίδες της χώρας μας, αποφάσισε να ασχοληθεί με μια ακόμη περίπτωση νοσοκομειακού σκανδάλου. 3 λέει μικρόβια, επικινδυνα, δεν τα πιάνουν αντιβιωτικά, σε μια εντατική παίδων, σκοτώνει λέει παιδιά. Πανικός.
Προσέξετε τώρα. Μιλάμε για εντατική που λοιμώξεις ενδονοσοκομειακές είναι πολύ πιθανές και συνηθισμένες. Και τι είναι αυτά τα μικρόβια; Συνηθισμένα μικρόβια ανθεκτικά στα αντιβιωτικά όπως όλα τα μικρόβια των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. Και τί παιδιά σκοτώνουν; παιδιά εξασθενημένα, που δυστυχώς είναι πολύ πιθανόν να πεθάνουν από μια απλή λοίμωξη. Μα τότε γιατί τόσος ντόρος ; Απλά γιατί ο δημοσιογράφος αλλά και ο εκδότης της εφημερίδας αποφάσισαν ότι αυτός είναι ένας πολύ απλός τρόπος να βγάλουν χρήματα ή να κάνουν αντιπολίτευση. Και έρχονται να παίξουν με ένα από τα πιο ευαίσθητα συναισθήματα. Τον φόβο των γονιών για τα παιδιά τους. Φανταστήτε τί σκέφτεται ο γονιός που έχει το παιδί του εκεί μέσα. Και λέω να παίξουν, γιατί ώς δημοσιογράφοι θα έπρεπε να έχουν και την επίσημη εκδοχή του νοσοκομείου πριν δημοσιεύσουν την είδηση. Αλλά όπως φαίνεται δεν το κάνανε, γιατί τότε δεν θα είχαν είδηση. Τωρα τη φασαρία την κάνανε, φύλλα πουλήσανε, οι καλοθελητές συνάδελφοί τους το κάνανε πρώτη είδηση στην τηλεόραση και διαφημίσανε την εφημερίδα. Ποιός έχασε; Η υγεία λίγη ακόμη από την αξιοπιστία της, οι γονείς κάποια χρόνια απο τη ζωή τους, οι γιατροί της εντατικής, που δεν είναι όλοι αλμπάνηδες. Εϊναι και πολλοί με μεράκι (Όποιος δεν τους έχει δει να δουλεύουν δεν ξέρει τίποτα). Και όταν βλέπουν να υποβαθμίζεται η προσπάθειά τους κατ' αυτόν τον τρόπο κινδυνεύουν να γίνουν και αυτοί αλμπάνηδες. Και για να κλείνω, από που αντλεί ο δημοσιογράφος το δικαίωμα έτσι ανευθνα να προκαλεί ένα τόσο μεγάλο προβλημα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι για χάρη της δουλειάς του μπορεί να υπερβάλλει λίγο. ΑΛλά για φανταστείτε. Ο οδοντίατρος ασκεί και αυτος λειτούργημα, όπως και ο δημοσιογράφος. Φαντάσου τώρα να πας στον οδοντίατρο και να σου κάνει απονεύρωση αντί για σφράγισμα, γιατί υπερβάλλει λίγο να βγάλει κανένα φράγκο. Πως τον λές τότε αυτόν τον οδοντίατρο; ΑΠΑΤΕΩΝΑ. συμφωνείτε;

Τρίτη 12 Ιουνίου 2007

Εκπομπή για να ακούς

Ελληνοφρένεια, κάθε μεσημέρι στο SKAI 100.3FM, και για όσους είναι εκτός Αθήνας μέσω Internet εδώ http://www.skai.gr/master_livestream.php?rdtv=1025&rtk=r. Κάθε μεσημέρι στις 1:00

Σάββατο 2 Ιουνίου 2007

Περί αγένειας

Τελικά, αυτό που κατάλαβα πως φταίει περισσότερο απ' όλα είναι ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε πολύ αγενείς. Θεωρούμε μαγκιά το να πατήσουμε πάνω στον άλλο και να ανεβούμε, αρκεί να μη ρισκάρουμε το να μας την πούνε. Αυτό βέβαια για τους περισσότερους, γιατί υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι δεν διστάζουν ούτε σ΄αυτό.
Σε ποιον οδηγό δεν έχει τύχει να περιμένει στην ουρά του φαναριού για να στρίψει κάπου αριστερά και κάποιος έξυπνος αφού τους έχει περάσει όλους, έρχεται μπροστά μπροστά έχοντας την πλάτη του σε όλους τους άλλους. Μαγκιά. Σιγά μην περιμένει όλους τους άλλους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αγένειας.
Άρα πηγή του κακού είναι η παιδείας μας. Μήπως κάποτε πρέπει ν' αρχίσουν τα σχολεία μας να βγαζουν μορφωμένους αντί για εκπαιδευμένους ανθρώπους ;

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

Τα νέα πρόστιμα της τροχαίας

Από την Κυριακή λέει, αρχίζει να εφαρμόζεται ο νέος Κ.Ο.Κ., πάλι; που υπόσχεται ότι ανεβάζοντας τα πρόστιμα θα μειώσει τα ατυχήματα, πάλι;
Μα καλά δεν καταλαβαίνουν ότι για να θεραπεύσουν ένα πρόβλημα πρέπει να κοιτάξουν να θεραπέύσουν το προβλημα αυτό και όχι κάποιο άλλο (δηλ. τα έσοδα του κράτους).
Και ας πούμε ότι έχουν καλή πρόθεση και ειλικρινή. Τα χρήματα αυτά, γιατί δεν τα βάζουνε σε ένα λογαριασμό για την οδική ασφάλεια, και να μην πάνε στο κράτος έτσι αόριστα. Δεν ξέρω, λέω.
-Μήπως αν οι οδηγοι δουμε καλές προθέσεις , το παρουμε πιο πατριωτικά και βοηθήσουμε λίγο την κατάσταση.
-Μήπως αν δουμε να γίνονται δρόμοι της προκοπής ;
-Μήπως αν δούμε να ενοχοποιούνται οι λακούβες και οι κακοσχεδιασμένοι δρόμοι και όχι η υπερβολική ταχύτητα τωμ 55km/h με όριο τα 50 ;
Δεν διορθώνεται τίποτα σ'αυτή τη χώρα